Het eerste stuk naar Rock Springs rijdt Peter. We praten nog wat na over gisteravond. We waren naar de Cowboybar gegaan voor een lekkere kop koffie, in de hoop dat we dan ook een kaartje konden leggen: dat lukte.
Buiten op het terrasje was het windvrij en gezellig. De koffie werd regelmatig bijgevuld door de neef van de eigenaresse die in Lyon woonde en door zijn tante te helpen zijn ticket verdiende. Hij was al naar Yellowstone geweest en zijn Engels werd met de dag beter.
Om half negen stonden de laatste gasten op, maar wij mochten gerust nog even lekker doorspelen: geen probleem.
Even later kwamen 3 doodvermoeide brandweermannen naast ons zitten.
We vroegen naar de stand van zaken.
Het was hard werken, vertelden ze. Als de wind een beetje bleef liggen de komende dagen, hoopten ze dinsdag de zaak onder controle te hebben.
Zij kwamen helemaal uit de buurt van Durango (Colorade) en er waren zelfs brandweerlieden uit Washington opgetrommeld. In totaal zijn er 1.000 man aan het werk.
Pfff...
Toch waren ze niet te moe om naar ons en naar onze plannen te informeren en wat toeristische tips te geven.
Wat een lieve mensen ontmoeten we toch steeds.
In Lander drinken we een lekkere cappuccino en het valt op dat er hier een heel andere sfeer heerst als in Dubois: minder boers, meer sophisticated.
De bar waar we zitten is trendy te noemen en net voordat we vertrekken komen er 3 muzikanten (2 violisten en een gitarist) binnen om de zaak met life-muziek nog meer cachet te geven.
Het tweede stuk is typisch Wyoming: heel af en toe mooie rotspartijen, veel indianengebied (maar geen bewoning te zien) en kaarsrechte wegen door uitermate saai landschap. (Peter kan intussen gewoon wat lezen en voorlezen en als hij na 1/2 uur eens opkijkt, zegt hij: "Hebben we stilgestaan?")
Toch komen we om goed 2 uur bij onze airbandb locatie. De host heeft intussen gemaild dat hij er niet is bij onze aankomst, maar de sleutel ligt onder de deurmat en onze accommodatie is rechtdoor, naar beneden.
(Het is nu 20.30 u. en 2 mailtjes verder, maar we hebben hem nog niet gezien, terwijl zijn laatste berichtje toch luidde "I hope to see you soon!"
Ben benieuwd of hij ons straks komt wakker maken, want morgenochtend vertrekken we weer op tijd: lange reisdag via Dinosaur Park. Zin in!
Oh, ja, de Mexicaan van Guadelajara kan heerlijk koken!
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten