De terugweg rijden we in 2 etappes.
Vandaag gaan we via San Miniato naar Lucca; morgenochtend naar het vliegveld in Pisa.
In San Miniato pikken we nog net een bruiloft mee. Het is weer een hoop poeha, maar niet echt stijlvol (de bruid zit bij aankomst nog met een flinke dot kauwgom in haar mond, gezien de flinke kauwbewegingen).
De piazza de la Republica is uitgestorven, maar de fresco's en de in kalk gekraste taferelen zijn er niet minder mooi om. De muur is een restant van een 17e eeuwse kerk. Verder heeft het stadje niet zo veel te bieden, behalve een mooi uitzicht op het dal, ook tijdens de lunch.
In Lucca worden we hartelijk ontvangen in het guesthouse. Omdat de zon stralend aan de hemel staat en er een grote achtertuin is met zitjes, besluiten we om daar eerst nog maar eens een uurtje van te genieten en daarna naar het oude centrum te rijden.
Het vinden van een parkeerplaats valt nog niet mee, omdat we het idee hebben dat we net buiten de stadsmuur moeten zijn en we precies de verkeerde richting op rijden om daar een plekje te kunnen vinden.
Met wat draai- en keerwerk lukt het uiteindelijk.
Aanvankelijk gaat de standswandeling heel goed; binnen de kortste keren hebben we het enige grote ovale plein Plaza del Mercato (gevormd door het oude Romeins amfitheater) gevonden.
Na een korte stop gaan we de rest verkennen. En dan gaat het mis.
We vinden wel het kanaal dat door de stad loopt, maar lopen dan totaal de verkeerde kant op. We moeten een grote bocht maken, komen dan bijna weer uit waar we begonnen zijn, en koersen dan pas weer de goede kant op.
De stappenteller geeft 12.000 aan (het dubbele van wat je dagelijks nodig hebt) en we hebben nog niet echt veel van Lucca gezien. Het grote voordeel is wel dat we door zeer rustige straten wandelen: geen toerist te zien.
Dat merken we vooral als we weer op het goede pad zitten: in de via Fillungo kun je over de koppen lopen! Tjeetje, wat een drukte. We kunnen niet eens min of meer ons eigen slentertempo aanhouden.
We strijken weer maar neer op het Plaza del Mercato, eten een pizza die niet lekker is maar wel een espresso oplevert en wandelen terug naar de auto.
Als we ergens een stad hebben bezocht, zeggen we meestal tegen elkaar: "Deze stad heeft geen geheimen meer voor ons."
Dat kunnen we van Lucca niet zeggen. Mooie reden om er nog eens naar toe te gaan!
We hebben een goeie tijd gehad hier in Toscane.
- Posted using BlogPress from my iPad
zaterdag, april 29, 2017
vrijdag, april 28, 2017
Certaldo en San Gimignano
De laatste dag in Montepulciano gebruiken we voor een dagje nostalgie: we gaan naar Certaldo en San Gimignano: de zon tegemoet!
Certaldo staat bijna in geen reisgids vermeld, ook niet in de Capitoolgids.
Ik snap dat niet zo goed, want in de oude bovenstad - bereikbaar via een Funicolare (kabelspoorbaantje)- heeft Boccacio zijn laatste jaren doorgebracht. Het huis is te bezichtigen en boven op de toren van zijn huis heb je een fantantisch uitzicht over het Toscaanse land. De Decamerone staat in honderden versies uitgestald in een bibliotheek in zijn huis.
Ook het prachtig gerestaureerde huis van de machthebbers, dat ook nog als gevangenis heeft gefungeerd, is de moeite van een bezoek zeker waard.
En hoewel er twee schoolklassen in een middeleeuws spel verwikkeld zijn en door de straten marcheren, heerst er een rust die je nog maar weinig tegenkomt.
Hoe anders is dit in San Gimignano: het wemelt er van de toeristen. Maar, het blijft een mooie plaats om lekker rond te dwalen: er is veel moois te zien.
En, een ijsje van een wereldberoemde ijsmaker die zelf als een soort "clown" voor de deur op de foto gaat met elke koper: 't is een circus, maar het ijsje smaakt verrukkelijk!
Morgen rijden we naar Lucca, onze laatste stop in Toscane.
- Posted using BlogPress from my iPad
Certaldo staat bijna in geen reisgids vermeld, ook niet in de Capitoolgids.
Ik snap dat niet zo goed, want in de oude bovenstad - bereikbaar via een Funicolare (kabelspoorbaantje)- heeft Boccacio zijn laatste jaren doorgebracht. Het huis is te bezichtigen en boven op de toren van zijn huis heb je een fantantisch uitzicht over het Toscaanse land. De Decamerone staat in honderden versies uitgestald in een bibliotheek in zijn huis.
Ook het prachtig gerestaureerde huis van de machthebbers, dat ook nog als gevangenis heeft gefungeerd, is de moeite van een bezoek zeker waard.
En hoewel er twee schoolklassen in een middeleeuws spel verwikkeld zijn en door de straten marcheren, heerst er een rust die je nog maar weinig tegenkomt.
Hoe anders is dit in San Gimignano: het wemelt er van de toeristen. Maar, het blijft een mooie plaats om lekker rond te dwalen: er is veel moois te zien.
En, een ijsje van een wereldberoemde ijsmaker die zelf als een soort "clown" voor de deur op de foto gaat met elke koper: 't is een circus, maar het ijsje smaakt verrukkelijk!
Morgen rijden we naar Lucca, onze laatste stop in Toscane.
- Posted using BlogPress from my iPad
donderdag, april 27, 2017
Arezzo
Vandaag gaan we naar Arezzo. Aanvankelijk alleen omdat de kans op regen daar het kleinst is.
Dat lijkt ons 's morgens een goed idee, want het komt er hier even met bakken uit!
Omdat we even wachten tot het iets minder is (tenslotte wil je niet al zeiknat de auto instappen als je vertrekt), zit ik nog even op mijn i-pad wat te kijken naar Arezzo en ontdek dan dat La vita e bella daar voor het grootste gedeelte is opgenomen en dat er een wandeltocht is uitgezet naar de belangrijkste opnamepunten. De tocht is te verkrijgen bij het VVV, zegt de ANWB-site.
Als het iets minder hard regent, vertrekken we. Een paar kilometer verder is het al weer droog en zien we dat de straten hier gewoon droog zijn. Dat ziet er goed uit: we gaan de goeie kant op!
Arezzo is een mooiere stad dan we verwacht hadden, en de zoektocht naar de plaatsen van La Vita e bella maakt het nog leuker: we komen weer helemaal in de sfeer van de film (het eerste deel dan).
We moeten het wel doen aan de hand van aanwijzingen van de VVV-medewerkster, want de folders worden al jarenlang niet meer uitgegeven.
De markeringspunten in de stad zijn er gelukkig nog wel en dat helpt enorm.
In de kerk van San Francesco gaat het er even niet zo eerbiedig aan toe.
Peter vloekt hardgrondig als we voor de zoveelste keer de audioguide starten en maar niet ontdekken waar we moeten beginnen.
Ik ga terug naar de allesbehalve hulpvaardige dames van de ticketverkoop en zeg dat we niet kunnen vinden waar we moeten beginnen.
Ze herhaalt nog eens wat ze ook bij de start zei: "Op nummer 4 drukken, daar begint de eigenlijke uitleg, 1 t/m 3 is intro." Ik zeg haar dat we dat al weten en dat het ons dan toch niet lukt.
Ze spreekt de troostende woorden: "Dat kan niet. Iedereen kan het vinden!"
Ik laat me niet uit het veld slaan en dan pas legt ze uit dat we niet achterin de kerk waar we binnenkomen, moeten beginnen, maar in de ruimte achter het altaar. "Tuurlijk, logisch!" denk ik, maar ik zeg overvriendelijk "Grace" en even later zijn we op koers: Peter is weer rustig....
De fresco's zijn hier en daar flink beschadigd, maar wat er van over is, is prachtig.
Toch is dit niet de mooiste kerk die we tot nu toe zagen in Toscane, terwijl de toegangsprijs dit wel zou doen vermoeden.
We dwalen nog heerlijk door de mooie straatjes en komen op het Piazza Grande, een mooi plein waar het heel rustig is en waar we lekker lunchen op een terrasje.
Op deze hele toer hebben we een paar druppels regen gehad, maar 't is eigenlijk het noemen niet waard.
Dat ik dat toch doe, is omdat we, tegen dat we thuis komen, weer door een flinke bui heen moeten.
Thuis in Montepulciano is het weer droog en zitten we nog een half uurtje op het terras.
Dan wordt het te fris en gaat Peter zijn Pici koken. Hij smult ervan.
Ik doe even niet mee: mijn ham- en kaasplankje in Arezzo zorgde ervoor dat het genoeg is voor vandaag.
Morgen gaan we naar San Gimignano en Certaldo!
- Posted using BlogPress from my iPad
Dat lijkt ons 's morgens een goed idee, want het komt er hier even met bakken uit!
Omdat we even wachten tot het iets minder is (tenslotte wil je niet al zeiknat de auto instappen als je vertrekt), zit ik nog even op mijn i-pad wat te kijken naar Arezzo en ontdek dan dat La vita e bella daar voor het grootste gedeelte is opgenomen en dat er een wandeltocht is uitgezet naar de belangrijkste opnamepunten. De tocht is te verkrijgen bij het VVV, zegt de ANWB-site.
Als het iets minder hard regent, vertrekken we. Een paar kilometer verder is het al weer droog en zien we dat de straten hier gewoon droog zijn. Dat ziet er goed uit: we gaan de goeie kant op!
Arezzo is een mooiere stad dan we verwacht hadden, en de zoektocht naar de plaatsen van La Vita e bella maakt het nog leuker: we komen weer helemaal in de sfeer van de film (het eerste deel dan).
We moeten het wel doen aan de hand van aanwijzingen van de VVV-medewerkster, want de folders worden al jarenlang niet meer uitgegeven.
De markeringspunten in de stad zijn er gelukkig nog wel en dat helpt enorm.
In de kerk van San Francesco gaat het er even niet zo eerbiedig aan toe.
Peter vloekt hardgrondig als we voor de zoveelste keer de audioguide starten en maar niet ontdekken waar we moeten beginnen.
Ik ga terug naar de allesbehalve hulpvaardige dames van de ticketverkoop en zeg dat we niet kunnen vinden waar we moeten beginnen.
Ze herhaalt nog eens wat ze ook bij de start zei: "Op nummer 4 drukken, daar begint de eigenlijke uitleg, 1 t/m 3 is intro." Ik zeg haar dat we dat al weten en dat het ons dan toch niet lukt.
Ze spreekt de troostende woorden: "Dat kan niet. Iedereen kan het vinden!"
Ik laat me niet uit het veld slaan en dan pas legt ze uit dat we niet achterin de kerk waar we binnenkomen, moeten beginnen, maar in de ruimte achter het altaar. "Tuurlijk, logisch!" denk ik, maar ik zeg overvriendelijk "Grace" en even later zijn we op koers: Peter is weer rustig....
De fresco's zijn hier en daar flink beschadigd, maar wat er van over is, is prachtig.
Toch is dit niet de mooiste kerk die we tot nu toe zagen in Toscane, terwijl de toegangsprijs dit wel zou doen vermoeden.
We dwalen nog heerlijk door de mooie straatjes en komen op het Piazza Grande, een mooi plein waar het heel rustig is en waar we lekker lunchen op een terrasje.
Op deze hele toer hebben we een paar druppels regen gehad, maar 't is eigenlijk het noemen niet waard.
Dat ik dat toch doe, is omdat we, tegen dat we thuis komen, weer door een flinke bui heen moeten.
Thuis in Montepulciano is het weer droog en zitten we nog een half uurtje op het terras.
Dan wordt het te fris en gaat Peter zijn Pici koken. Hij smult ervan.
Ik doe even niet mee: mijn ham- en kaasplankje in Arezzo zorgde ervoor dat het genoeg is voor vandaag.
Morgen gaan we naar San Gimignano en Certaldo!
- Posted using BlogPress from my iPad
woensdag, april 26, 2017
We ontbijten binnen, want het is frisjes buiten: 16 graden, schat ik. Gelukkig is het nog wel droog en we hopen dat het dat blijft.
We gaan er dus vandaag op uit met de 500.
Eerst naar de Tempio di S. Biagio (dat moet van Maaike, onze gids op afstand).
Nou ze heeft gelijk: het is een prachtige kerk en met die tablets met uitleg die je er tegenwoordig bijkrijgt, is de S.Biagio zeker de moeite van het bezoek waard.
Daarna rijden we door de heuvels naar Pienza. Dit blijkt een stadje te zijn waar tot in de zeventiger jaren van de vorige eeuw de afstammelingen (!) van Pius ll ( de familie Piccolomini) zo'n 500 jaar gewoond hebben. En hoewel Pius ll opgroeide in een arm gezin, waren zijn nazaten heel wat beter gehuisvest. De geschiedenis van Pius ll komt ook weer terug in de bibliotheek van de Duomo van Siena, waar we een uurtje later in ronddwalen.
Tussen al die culturele uitstapjes in, nemen we de ook de tijd om een echte zak patat uit Amsterdam te scoren en aan het eind van de middag vindt Peter een brioche/ijs. Als een kind zo blij!
We eten vanavond alleen nog een lichte salade...
Weer een mooie dag geweest (graadje of 18, wel flink windje af en toe, maar zonder een spatje regen.)
- Posted using BlogPress from my iPad
We gaan er dus vandaag op uit met de 500.
Eerst naar de Tempio di S. Biagio (dat moet van Maaike, onze gids op afstand).
Nou ze heeft gelijk: het is een prachtige kerk en met die tablets met uitleg die je er tegenwoordig bijkrijgt, is de S.Biagio zeker de moeite van het bezoek waard.
Daarna rijden we door de heuvels naar Pienza. Dit blijkt een stadje te zijn waar tot in de zeventiger jaren van de vorige eeuw de afstammelingen (!) van Pius ll ( de familie Piccolomini) zo'n 500 jaar gewoond hebben. En hoewel Pius ll opgroeide in een arm gezin, waren zijn nazaten heel wat beter gehuisvest. De geschiedenis van Pius ll komt ook weer terug in de bibliotheek van de Duomo van Siena, waar we een uurtje later in ronddwalen.
Tussen al die culturele uitstapjes in, nemen we de ook de tijd om een echte zak patat uit Amsterdam te scoren en aan het eind van de middag vindt Peter een brioche/ijs. Als een kind zo blij!
We eten vanavond alleen nog een lichte salade...
Weer een mooie dag geweest (graadje of 18, wel flink windje af en toe, maar zonder een spatje regen.)
- Posted using BlogPress from my iPad
Location:Pienza en Siena
dinsdag, april 25, 2017
Montepulciano
Omdat we verwachten dat het weer minder mooi gaat worden, besluiten we om van de zon te genieten zo lang als het kan.
De hele ochtend lukt dat aardig: ik zit lekker aan het zwembad, terwijl Peter naar de supermarkt wandelt. Hij gaat "jagen" (zijn term voor het halen van voedsel).
's Middags eten we een gezonde salade.
Tegen het einde van de middag wandelen we de berg weer op naar het dorp en plakken er een stadswandeling aan vast. Omdat we ruim in de tijd zitten, bezoeken we ook kerken en tentoonstellingen, waaronder een hele mooie fototentoostelling over India, m.n. over Jaipoer (we "proeven" de vuiligheid en vunzigheid van de stad weer).
's Avonds eten we in Pane, Vino & Zucchero. Geweldig lekker, ook het toetjes waarnaar het restaurant genoemd is.
Als we naar huis wandelen, staat er een straf windje en is het behoorlijk fris geworden.
We zijn benieuwd wat de dag van morgen ons gaat brengen.
- Posted using BlogPress from my iPad
De hele ochtend lukt dat aardig: ik zit lekker aan het zwembad, terwijl Peter naar de supermarkt wandelt. Hij gaat "jagen" (zijn term voor het halen van voedsel).
's Middags eten we een gezonde salade.
Tegen het einde van de middag wandelen we de berg weer op naar het dorp en plakken er een stadswandeling aan vast. Omdat we ruim in de tijd zitten, bezoeken we ook kerken en tentoonstellingen, waaronder een hele mooie fototentoostelling over India, m.n. over Jaipoer (we "proeven" de vuiligheid en vunzigheid van de stad weer).
's Avonds eten we in Pane, Vino & Zucchero. Geweldig lekker, ook het toetjes waarnaar het restaurant genoemd is.
Als we naar huis wandelen, staat er een straf windje en is het behoorlijk fris geworden.
We zijn benieuwd wat de dag van morgen ons gaat brengen.
- Posted using BlogPress from my iPad
Montepulciano
Zondag weer een prima dag in Florence.
We fietsen er weer naar toe en hebben geen plan: heerlijk.
We dwalen door de straatjes ten zuiden van de Arno. Bij de beroemde Bobbolituinen staan 2 gigantisch lange rijen wachtenden: een rij om een kaartje te bemachtigen en daarna nog een rij om de tuinen in te komen. Dat doen we dus niet!
We belanden in het rustige deel, waar we een cappuccino drinken.
In de kapel van Brancacci bekijken we de wandbeschilderingen van Petrus met behulp van een i-pad, wat heel veel meer info geeft dan de vorige keer zonder.
We eten in een heel alternatief veganistisch restaurantje. Een soort wrap met veel groentes en heerlijke sausjes, kunstig gedrapeerd op een leitje. Zonder bestek en zonder servet: probeer dat maar eens zonder knoeien binnen te krijgen! We zijn blij dat we achterin het etablissement zitten, zodat niemand ons kan zien. De stokje die langs de tafel in houdertjes hangen, met papieren placemats zijn maar een keer of vier op de grond gevallen! Het warme drankje dat ik erbij besteld had, smaakte nergens naar, maar het was wel lekker warm.
We fietsen terug en wandelen omhoog naar de piazale de Michelangelo. Het uitzicht over Florence is prachtig.
Bij thuiskomst kunnen we nog een uurtje in het zonnetje zitten.
's Avonds gaan we voor de derde keer naar het "clubhuis" om te eten.
Dan komen we er achter dat het inderdaad een soort gemeenschapshuis is.
Alle obers en koks (op 1 na) werken hier als vrijwilliger! Van de opbrengt houden ze het hele clubhuis, inclusief bar en biscoop in stand: het enige vertier in het dorp. Maar het gaat goed: het is er elke avond heel druk met locals, die - wat wij toch wel verwonderlijk vinden - zich voornamelijk te goed doen aan pizza's. (Die zijn overigens heel lekker!); wij hebben een gemengde ham/kaasplank als voorafje: smullen!
De dag erna rijden we naar Fiesole. We moeten een flink eindje omhoog, maar ons Fiatje doet het prima!
In Fiesole wandelen we door het amfitheater en daarna omhoog naar een uitzichtspunt. Wat we zien, laat zich raden: Florence, maar dan precies vanaf de andere kant dan gisteren.
Het is heerlijk zonnig weer, waar we intens van genieten.
De uren daarna toeren we met ons 500'tje door het Toscaanse landschap naar Montepulicano waar we tegen 17.00 uur aankomen.
We logeren in een ruim appartement (anno 1781) in een Agriturismo, op loopafstand van het dorp. Vanwege de kermis in het dorp en het "lange weekend" van de Italianen is er geen plaatsje vrij in de restaurants die ons zijn aanbevolen door onze gastvrouw.
"Dan maar naar de Chinees", zegt Peter "die heb ik een uurtje geleden gezien toen ik naar de supermarkt liep."
Helaas blijkt dat alleen een Chinees winkeltje te zijn.
Gelukkig vinden we nog een alternatief tentje waar we een gezonde salade kunnen eten en een overheerlijk (iets minder gezond) toetje!
Het is weer een fijne dag geweest.
- Posted using BlogPress from my iPad
We fietsen er weer naar toe en hebben geen plan: heerlijk.
We dwalen door de straatjes ten zuiden van de Arno. Bij de beroemde Bobbolituinen staan 2 gigantisch lange rijen wachtenden: een rij om een kaartje te bemachtigen en daarna nog een rij om de tuinen in te komen. Dat doen we dus niet!
We belanden in het rustige deel, waar we een cappuccino drinken.
In de kapel van Brancacci bekijken we de wandbeschilderingen van Petrus met behulp van een i-pad, wat heel veel meer info geeft dan de vorige keer zonder.
We eten in een heel alternatief veganistisch restaurantje. Een soort wrap met veel groentes en heerlijke sausjes, kunstig gedrapeerd op een leitje. Zonder bestek en zonder servet: probeer dat maar eens zonder knoeien binnen te krijgen! We zijn blij dat we achterin het etablissement zitten, zodat niemand ons kan zien. De stokje die langs de tafel in houdertjes hangen, met papieren placemats zijn maar een keer of vier op de grond gevallen! Het warme drankje dat ik erbij besteld had, smaakte nergens naar, maar het was wel lekker warm.
We fietsen terug en wandelen omhoog naar de piazale de Michelangelo. Het uitzicht over Florence is prachtig.
Bij thuiskomst kunnen we nog een uurtje in het zonnetje zitten.
's Avonds gaan we voor de derde keer naar het "clubhuis" om te eten.
Dan komen we er achter dat het inderdaad een soort gemeenschapshuis is.
Alle obers en koks (op 1 na) werken hier als vrijwilliger! Van de opbrengt houden ze het hele clubhuis, inclusief bar en biscoop in stand: het enige vertier in het dorp. Maar het gaat goed: het is er elke avond heel druk met locals, die - wat wij toch wel verwonderlijk vinden - zich voornamelijk te goed doen aan pizza's. (Die zijn overigens heel lekker!); wij hebben een gemengde ham/kaasplank als voorafje: smullen!
De dag erna rijden we naar Fiesole. We moeten een flink eindje omhoog, maar ons Fiatje doet het prima!
In Fiesole wandelen we door het amfitheater en daarna omhoog naar een uitzichtspunt. Wat we zien, laat zich raden: Florence, maar dan precies vanaf de andere kant dan gisteren.
Het is heerlijk zonnig weer, waar we intens van genieten.
De uren daarna toeren we met ons 500'tje door het Toscaanse landschap naar Montepulicano waar we tegen 17.00 uur aankomen.
We logeren in een ruim appartement (anno 1781) in een Agriturismo, op loopafstand van het dorp. Vanwege de kermis in het dorp en het "lange weekend" van de Italianen is er geen plaatsje vrij in de restaurants die ons zijn aanbevolen door onze gastvrouw.
"Dan maar naar de Chinees", zegt Peter "die heb ik een uurtje geleden gezien toen ik naar de supermarkt liep."
Helaas blijkt dat alleen een Chinees winkeltje te zijn.
Gelukkig vinden we nog een alternatief tentje waar we een gezonde salade kunnen eten en een overheerlijk (iets minder gezond) toetje!
Het is weer een fijne dag geweest.
- Posted using BlogPress from my iPad
zaterdag, april 22, 2017
Even wennen in Toscane
Na een prima vlucht met Ryanair (Tataaah! We zijn weer op tijd!), hebben we in no time het Fiatje 500 waarmee we naar San Jacopo al Girone rijden.
Onze host kan er pas tegen half twaalf zijn, dus we moeten nog een klein uurtje in the middle of nowhere wachten. We wandelen het gehuchtje in en vinden een restaurantje (een soort clubhuis). We worden vriendelijk ontvangen en "Ja, natuurlijk kunnen we nog wat eten!" (22.30 uur!)
We besluiten een pizza te gaan eten. Bij het bestellen blijkt dat we nog niet helemaal "geland" zijn. Ik wil graag een vier kazen-pizza die niet op de kaart staat. Ik probeer in het Spaans (dat lijkt immers op Italiaans, toch?), maar dat gaat niet goed. De kok die wel Engels spreekt, wordt erbij gehaald.
Ik probeer het nog eens: "Pizza, cheese, cheese, cheese, cheese!"
"Ah, pizza quattre formaggio!"
(Ja, dat bestel ik natuurlijk in Nederland ook zo in een Italiaans restaurant.)
De pizza is grandioos: het bord is veel te klein, zodat de pizza er half overheen hangt, maar dat mag de pret niet drukken. De wijn die we erbij drinken maakt het perfect.
De serveerster en de 2 koks komen regelmatig informeren of het goed is en glunderen bij onze complimenten.
Ik denk dat we hier morgenavond weer zitten.
Onze kamer is gelegen op de bovenste etage van een molen die dateert van 1200, pal aan de rivier de Arno.
We slapen als een roos.
Het ontbijt staat beneden klaar (vandaag maar binnen, maar vorige week de hele week buiten, vanwege het goede weer). Het is een frisse ochtend, maar de zon is er al wel!
Om 10 uur fietsen we langs de Arno naar Florence: genieten!
Lekker vlak, mooie tocht, prachtig fietsweer.
In Florence parkeren we de fietsen vlakbij de Ponte Vecchio en doen de rest van Florence lekker te voet.
We genieten van de pleinen, de prachtige gebouwen, de beelden, en de terrassen. Bij de Piazza de la Republica drinken we een kop koffie.
We bezoeken de San Lorenzo kerk.
De kerk op zich valt tegen, want de gedeeltes waar we echt op uit waren, o.a. de trap die ontworpen is door Michelangelo, hoort niet bij dit gedeelte en is sowieso gesloten op dit moment.
Maar in het gedeelte waar we zijn is een tentoonstelling van hedendaagse kunst en die is heel indrukwekkend! We worden niet vrolijk van de afdeling schilderijen met zwemvesten en INRI en de boot met drenkelingen (allemaal Jezusfiguren), maar het raakt ons enorm.
We belanden uiteindelijk bij een overdekte markhal Mercato di San Lorenzo waar we een kleine hap eten (lasagna) en een wijntje drinken.
Bij het afrekenen wacht ons een grote verrassing. Omdat we niet gepast kunnen betalen, geeft Peter 2 briefjes, met het idee dat de ober dan met wisselgeld terugkomt, zodat hij een fooi kan geven.
Maar nee! De ober geeft een briefje terug en zegt dat het zo goed is: dit keer kregen wij een fooi!! (Ik vermoed omdat we zo netjes gegeten hebben...).
Als we weer thuis zijn, zitten we nog lekker in de tuin en gebruiken de tijd om een blogje te schrijven.
Straks lekker eten in het "clubhuis"!
- Posted using BlogPress from my iPad
Onze host kan er pas tegen half twaalf zijn, dus we moeten nog een klein uurtje in the middle of nowhere wachten. We wandelen het gehuchtje in en vinden een restaurantje (een soort clubhuis). We worden vriendelijk ontvangen en "Ja, natuurlijk kunnen we nog wat eten!" (22.30 uur!)
We besluiten een pizza te gaan eten. Bij het bestellen blijkt dat we nog niet helemaal "geland" zijn. Ik wil graag een vier kazen-pizza die niet op de kaart staat. Ik probeer in het Spaans (dat lijkt immers op Italiaans, toch?), maar dat gaat niet goed. De kok die wel Engels spreekt, wordt erbij gehaald.
Ik probeer het nog eens: "Pizza, cheese, cheese, cheese, cheese!"
"Ah, pizza quattre formaggio!"
(Ja, dat bestel ik natuurlijk in Nederland ook zo in een Italiaans restaurant.)
De pizza is grandioos: het bord is veel te klein, zodat de pizza er half overheen hangt, maar dat mag de pret niet drukken. De wijn die we erbij drinken maakt het perfect.
De serveerster en de 2 koks komen regelmatig informeren of het goed is en glunderen bij onze complimenten.
Ik denk dat we hier morgenavond weer zitten.
Onze kamer is gelegen op de bovenste etage van een molen die dateert van 1200, pal aan de rivier de Arno.
We slapen als een roos.
Het ontbijt staat beneden klaar (vandaag maar binnen, maar vorige week de hele week buiten, vanwege het goede weer). Het is een frisse ochtend, maar de zon is er al wel!
Om 10 uur fietsen we langs de Arno naar Florence: genieten!
Lekker vlak, mooie tocht, prachtig fietsweer.
In Florence parkeren we de fietsen vlakbij de Ponte Vecchio en doen de rest van Florence lekker te voet.
We genieten van de pleinen, de prachtige gebouwen, de beelden, en de terrassen. Bij de Piazza de la Republica drinken we een kop koffie.
We bezoeken de San Lorenzo kerk.
De kerk op zich valt tegen, want de gedeeltes waar we echt op uit waren, o.a. de trap die ontworpen is door Michelangelo, hoort niet bij dit gedeelte en is sowieso gesloten op dit moment.
Maar in het gedeelte waar we zijn is een tentoonstelling van hedendaagse kunst en die is heel indrukwekkend! We worden niet vrolijk van de afdeling schilderijen met zwemvesten en INRI en de boot met drenkelingen (allemaal Jezusfiguren), maar het raakt ons enorm.
We belanden uiteindelijk bij een overdekte markhal Mercato di San Lorenzo waar we een kleine hap eten (lasagna) en een wijntje drinken.
Bij het afrekenen wacht ons een grote verrassing. Omdat we niet gepast kunnen betalen, geeft Peter 2 briefjes, met het idee dat de ober dan met wisselgeld terugkomt, zodat hij een fooi kan geven.
Maar nee! De ober geeft een briefje terug en zegt dat het zo goed is: dit keer kregen wij een fooi!! (Ik vermoed omdat we zo netjes gegeten hebben...).
Als we weer thuis zijn, zitten we nog lekker in de tuin en gebruiken de tijd om een blogje te schrijven.
Straks lekker eten in het "clubhuis"!
- Posted using BlogPress from my iPad
Abonneren op:
Posts (Atom)