Vanochtend om 5 uur ben ik al weer klaarwakker. Als ik naar de toiletten wandel, loop ik over een veld vol met jonge konijntjes, die pas een eindje opzij huppelen als ik ze minder dan 2 meter nader: voor het toiletgebouw zie ik dan ook ineens een groot beeld van een konijn, met een gewei. Die heb ik in het wild nog niet gezien.
Ik kan niet meer slapen: 't is warm in de cabin.
Gelukkig is de wifi hier prima, maar de nieuwsberichten die meteen naar voren springen, maken me niet echt vrolijk.
Nice, Turkije (die springen er uit, nu)en dat in een tijdsbestek van een paar dagen, bij alle ellende die er al is.. Het staat zo in contrast met waar wij hier mee bezig zijn...
We houden vanochtend ons gemak; beetje lummelen: was in de machine; potje kubben; even zwemmen; wat lezen. Ik voel me een stuk beter.
Na een lekkere salade, stappen we in de auto en gaan naar Casper. Onderweg nog even langs de liquor-store, want we zijn door het bier en de wijn heen, en wat goede voetencreme (dat valt nog niet mee, want mijn favoriete tube die ik vorig jaar hier kocht, heb ik nog niet kunnen vinden!)
We komen aan op het rodeoterrein en zien een grote kermis (letterlijk) en verschillende hallen met exposities, varierend van kleinvee tot alpaca, massage-apparaten tot politieke wervingsstand van een nogal "rechtse" kandidaat met wie we een heel gesprek voeren: "Obama is the worst president, ever." En, "We are not glad with Trump, but the has the money and thus the power".
Ten afscheid drukt hij Peter een button in de hand met de tekst: "Vote Hillary in prison 2016."
Tegen 7 uur zitten we op onze plaatsen in de rodeo-arena, tegenover de hoofdtribune en pal boven de boxen waar de paarden gereed gemaakt worden voor de rit en de cowboys hun exercises doen, in hun concentratie komen en opstappen. Het is een ware belevenis om het van deze kant te kunnen zien.
Om precies 7 uur start het programma met "The voice of Casper", met 4 finalisten en 4 juryleden, gezeten in de originele draaistoelen.
Onze favoriet wordt uitgeroepen tot winnares, maar dat is ze maar heel even: er is een foutje gemaakt: de mannelijke kandidaat wint.
De gezelligheid wordt er niet minder om.
Om half acht start de rodeo.
Het is een zware strijd, secondenwerk (op alle onderdelen) en gelukkig gebeuren en geen ongelukken. Wat een vakmanschap, ook met name van de cowboys die de rijders van hun paard halen en het paard zo snel mogelijk bevrijden van de knelband, waarna hij meteen weer rustig is.
Het meest vertederend vind ik jongens en meisjes van 5 en 6 jaar die om de beurt op de rug van een rennend schaap de arena in komen gestormd en zich alle moeite getroosten om er zo lang mogelijk op te blijven zitten.
Een enkel gastje hangt bijna onder de buik van het schaap, maar laat niet los... Ik vind het er nog behoorlijk gevaarlijk uitzien, maar ja, hier wordt het ze met de paplepel ingegeven. Een cowboy is een held!
Ik blijf het heel dubbel vinden, zo ongeveer als met het stierenvechten in Spanje. Er is van alles om tegen te zijn, maar het is ingebed in de cultuur en het fascineert me.
Apart ook om te zien hoe de plaatselijke bevolking (in alle staten waar we tot nog toe waren, geen gekleurde medemens te zien) zich door zo'n avond heen juichen, joelen, roepen, eten en drinken: een continu proces, ook tijdens de wedstrijden door.
Ik heb een geweldige dag achter de rug.
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten