Internet en bloggen

Op het moment dat ik dit blog schrijf, zit ik in de stralende zon op het balkon.


Het klinkt idyllischer dan het is: plaats en temperatuur zijn weliswaar perfect, maar met het lijf zit het even tegen. Ik voel me slapjes na een fink aantal keren toiletbezoek: waren het dan toch de mosselen? Of de clams van gisteravond?
Ik hoop geen van beide (ik heb er voor vanavond ook al besteld...).

Omdat de anderen in de sauna, turks bad of bubblebad hangen, is het wel lekker rustig. Gelegenheid te over om even lekker te schrijven. Even kijken waar ik gebleven ben, kan niet. Hier zitten we net te ver van de wifi af.
Bij het vorige huisje deed de wifi het helemaal niet, net zo min als de tv (toch maar even gechecked, terwijl we nooit tv kijken als we op reis zijn), de koelkast, de vriezer, het koffiezetapparaat (kan stond er kapot onder) en de vaatwasser (wij hadden geen vaatwastabletten meegenomen in het koffertje).
Voor de rest was het een leuk huisje hoor! (Zo lieten we Maria weten toen we noodgedwongen zaten te mailen in het enige plaatselijke cafe: een voordeel is snel gevonden).

De afgelopen dagen zijn het best samen te vatten met: we verplaatsen ons met de auto; we wandelen, we zwemmen.


De kust in Zuid-West Portugal is prachtig. Veel cliffs en tussendoor veel mooie zandstrandjes waar ruimte genoeg zou zijn om er bij te gaan liggen. Maar na onze ochtendsessies in zwembad, sauna etc. zitten we liever op een goeie terrasstoel onder een grote parasol.
De temperatuur is de laatste 2 dagen gelukkig wat aan het zakken, want die was inmiddels to 37 graden opgelopen en dat is echt warm, ook al is de vochtigheidsgraad hier laag.

Vanmiddag gaan we nog een bezoek brengen aan Lagos.
Vanavond Grande Finale bij het rikken: de weekwinnaar zal bekend zijn.
Ik ben het niet: ik krijg de poedelprijs, zoveel is al duidelijk op dit moment.

Morgen weer terug naar Lissabon en dan terug naar huis.
3/4 denken al weer aan het werk dat op hen wacht, maandag.
Ik pak mijn leven als gepensioneerde weer op: 65+ zijn levert niet alleen korting op toegangskaartjes op!


- Posted using BlogPress from my iPad

Zondag in Lissabon

De bakker opent zijn winkeltje op dezelfde tijd als elke andere dag: om 7 uur zijn er heerlijk verse broodjes. Ook de supermarkt is gewoon open: we eten verse broodjes met een gekookt eitje.

Na het ontbijt wandelen we door Alfama, een authentieke wijk in Lissabon die 's avonds bruist van de cafeetjes waaruit al dan niet authentieke fadoliederen klinken, maar die er nu verlaten bij ligt.
We klimmen de steegjes op en af, lopen kerken in en uit, genieten van de zondagsrust en komen uiteindelijk bij een kerkplein uit dat uitzicht biedt over het zuidelijk deel van de stad. We boffen dat we een tafeltje met 4 stoeltjes kunnen bemachtigen en drinken een kopje koffie. Als we daarna net aan een pilsje zitten, gaat de zondagsmis uit en komen de bezoekers in een slakkengangetje de kerk uit.


Ik herinner me van vroeger dat het na de mis altijd dringen was om zo snel mogelijk de kerk uit de komen en ik vraag me net af wat de reden kan zijn dat het hier zo langzaam gaat, als ik zie dat de jonge, knappe priester bij de uitgang van de kerk staat en elke bezoeker een hand geeft en een heilige zondag toewenst. Wat de wachttijd nog veel langer maakt, is het gegeven dat hij alle vrouwelijke kerkbezoekers ook nog eens uitgbreid kust.
Beide partijen (priester en dames) genieten er zichtbaar van!
Dat zie ik de Nederlandse priesters nog niet zo gauw doen, maar het ziet er wel heel gezellig uit!
Als we nog een klein stukje hoger geklommen zijn, stappen we op tram 28 die ons naar het hoogste eindpunt brengt.
Vlak voor we uitstappen heeft Peter als een leuk eettentje gezien. Er staan 2 bejaarde dames in de keuken (Ad concludeert daaruit dat we in een 2 -sterrenrestaurant zitten) en een even zo oude heer achter de bar. De serveerster doet er qua leeftijd niet voor onder.
Het eten is heerlijk, ook al komen de sardines en de zalm uit de diepvries...

Vanaf dat moment wandelen we alleen nog maar bergaf en dat gaat toch aanzienlijk sneller dan de andere kant op.
We komen (toeval of niet) langs het winkeltje waar ik gisteren besloot om geen shawls te komen en er vandaag toch 2 kocht voor €4,-- samen. Gonnie had er al twee, maar die koopt er nog een stuk of tig voor toute la famille.

's Avonds eten we in l'Esquina de Alfama, waar het eten lekker is en de optredens energiek en passievol. Wat kan Fadomuziek dan mooi zijn, zelfs al versta je er geen woord van.
Het is echt genieten.

Morgen de auto halen in de buurt van het vliegveld en door naar het Zuiden.




- Posted using BlogPress from my iPad

Slenteren door Baixa en Bairro Alto

Op onze eerste dag in Lissabon slenteren we heerlijk door Baixo: een wijk met veel pleinen en winkelstraten waar naast de bekende ketens ook nog veel kleine, authentieke winkeltjes te vinden zijn.
Op een van de pleinen zijn ook de plaatselijke junks en bedelaars neergestreken. Ze liggen lallend en vrijend tegen de gevel van een winkel die daardoor op den duur failliet zal gaan, vermoed ik. Niemand stapt langs en over de dronkaards heen om de winkel in te gaan.


De politie laat ze, de bewoners van Lissabon zijn er aan gewend en de argeloze toerist voelt de relaxte sfeer: wat een heerlijke stad.
Een ander plein is zo geplaveid dat het lijkt alsof je over golven loopt. Een aparte ervaring.





We gaan met een lift naar Bairro Alto waar we op een sfeervol pleintje uitgebreid de tijd nemen om te lunchen.
Er kan ons niets gebeuren; we worden continu bewaakt door de garde (v/m) voor het museum van de Nationale Garde.
Een man met een rastakapsel speelt voor ons op zijn opengewerkte gitaar; het eten is van bovengemiddelde kwaliteit: het is genieten in het zonnetje!

In de namiddags zijn we thuis op ons terras.

's Avonds gaan we eten in Alfama. In het beoogde restaurantje is geen plaats meer: we reserveren voor morgen.
In een restaurantje vlak daar bij zijn ook Fado-optredens tijdens het eten.
We merken dat we moe zijn....
Na het eten slenteren we naar huis en liggen vrij snel op een oor.
Fijne dag is het geweest!





Posted using BlogPress from my iPad

Lissabon

Als we even voor de Se kathedraal hebben staan/zitten wachten, komt er een mooie (tenminste dat vind ik) jonge man ons naar het appartement gidsen. Het ligt op nog geen 100 meter verder, in een leuk steegje.
We zijn blij verrast.
Het appartement heeft alles wat we ons voorgesteld hadden en meer!
Er staat een flesje wijn klaar, broodjes met verse worst en kaas, een kan verse sap, espressocups voor de komende dagen ect.
Wij hebben een terras met uitzicht op het water waar we tot midden in de nacht aan de kersenlikeur zitten (ook van het huis!).

Het avondeten is een verhaal apart: we zitten bij wijze van spreken bij moeders en dochter in de keuken. Alle tafeltjes (4) zijn bezet als we ons tafeltje innemen en ook voor de deur zijn de 3 andere bezet. Moeder staat in het piepklein open keukentje te koken waarbij ze voor iedere ademstoot haar wangen flink opbolt en met een zucht weer uitstoot. Ze doet dat in een rap tempo, in tegenstelling tot waarmee de gerechten "serveerklaar" zijn.
De dochter doet het bedienwerk, maar voordat wij zo ver zijn dat we alleen nog maar de drankjes besteld hebben, heeft Gonnie aan de overkant een stok kaarten gehaald en zijn we flink aan het rikken.
Voor Peter is dit een moeilijk1 1/2 uur: het is inmiddels ruim 10 uur 's avonds
(11 u. Nederlandse tijd) en hij heeft alleen nog maar een paar krentenbollen op, zo laat hij ons regelmatig weten.
Als het eten dan uiteindelijk komt, is het basic, maar lekker! We smullen alle vier.












Links en rechts van het tegenoverliggende gebouw zien we de zee!