Cody

Het is drukkend warm.
Ons plan om vandaag rustig aan te doen, komt dus heel goed uit.
Peter doet een wasje en ik doe eigenlijk niets: heerlijk!

Rond de middag knabbelen we een maiskolf weg (we hebben niet zo'n trek in meer) en rijden naar het Buffalo Bill Historical Center. Een complex dat 5 musea in zich heeft, varierend van vuurwapens tot Western art.
We krijgen een "onzichtbaar" stempel op onze hand "Goed laten drogen", want we mogen 2 dagen in- en uitlopen: de bison op onze hand is alleen onder een blauw lampje te zien: ook morgen nog!
Peter kiest, heel verrassend, om te beginnen met het vuurwapenmuseum.
Onvoorstelbaar, hoeveel soorten van die knalwapens er zijn. Ik hou helemaal niet van geweren en pistooltjes (mijn kinderen kregen nog geen speelgoedklappertje of iets wat er maar op leek), maar er liggen prachtige exemplaren bij met paarlenmoer en kunstig bewerkt beslag.
Er is ook een oefenschietdesk en - ik moet eerlijk zijn - ik heb ook geschoten.
Het was of heel gemakkelijk of ik ben onbewust bekwaam , maar 80% was raak. Bij Peter trouwens ook en die heeft niet eens in dienst gezeten.

We doen ook nog het Buffalo Bill museum. Interessant om te zien wat die man (Wiiliam Cody, dus) voor de stad en de opkomst van de Western-mythe
heeft gedaan. Hij was niet alleen de beste bisonjager, maar de helft van de tijd was hij acteur van het personage Buffalo Bill (hijzelf dus) en trok door het hele land met zijn shows (ik moest nog het meeste denken aan een vergelijking met Andre Rieux). Hij heeft o.a. ook opgetreden voor de Engelse Koningin Victoria en voor de Prins van Monaco. Ook in Europa werd op die manier de mythe verspreid. Hij was een ondernemer pur sang: bouwde hotels, stichtte schooltjes, startte een krant (die nu nog bestaat), maar werd er nooit echt rijk mee: hij kon niet zo goed met geld omgaan.

We gaan weer op tijd terug; morgen het Indianenmuseum.

's Avonds worden we met een bus vanaf de camping opgehaald voor de Cody Rodeo Nite. We hebben er nu inmiddels 3 totaal gezien en na de rodeo van vanavond heb ik nog meer bewondering voor de cowboys: wat zijn er vanavond veel van het paard of de stier afgekwakt! Zoveel valpartijen waren er nog niet bij de vorige twee samen!
Dat maakt het op die manier de spannendste die ik gezien heb: ik hou mijn hart vast! Zeker als alle kinderen onder de twaalf jaar in de arena achter 2 jonge stiertjes gaan rennen om als eerste het vlaggetje van de staart af te trekken. Er lopen echt kinderen van een jaar of drie bij!
Gelukkig heeft de speaker bij het begin in een gebed de zegen van God gevraagd over iedereen (ik begrijp na het zien van deze avond ook beter waarom) en misschien dat er daarom geen ongelukken zijn gebeurd.
De barrel-race van de dames is wel van grote kwaliteit, ook die van de tieners (leuk om te zien: eerst moeder en even later haar dochter).

Voor onze hut nemen we nog een afzakkertje: het is een heerlijke zwoele zomeravond.

- Posted using BlogPress from my iPad