zaterdag, maart 04, 2017

Malaga: eindstation van een mooie reis

Vanochtend bezoeken we eerst de versmarkt in de Mercado de Atarazanas, net om het hoekje bij ons appartementje. Het is zaterdag, redelijk vroeg, dus nog gezellig druk. Het is weer een lust voor het oog. Die marktkooplui zijn ware kunstenaars op het gebied van etaleren en hun prijzen zijn ongekend laag. Een kilo aardbeien voor €1,-- (en die smaken toch lekker hier!).

Na het ontbijtje thuis met koffie van Starbucks, wandelen we naar het museum van modene kunst (Centro de Arte Contemporáneo) waar we kennismaken met het werk van Mark Ryder. We raken binnen de kortste keren geboeid door zijn werk.
Daarna bezoeken we Alcazaba: een Arabische vesting gebouwd op de resten van een Romeins bouwwerk, als residentie van de vorsten van Granada.
Het is goed geconserveerd en gerestaureerd: heel mooi.
Alleen kan ik er even minder van genieten, omdat ik heel moe ben van de wandeling ernaar toe en het museumbezoek. Normaal geen probleem, maar ik ben al dagenlang snipverkouden, ben met neusspray in de weer maar vooralsnog zonder resultaat: het vreet energie.
Dan maar even een koffiebreak.
We lunchen daarna op het Mercedplein.

Daarna dwalen we weer door het centtrum en verbazen ons over de hoeveelheid pleintjes, aparte beelden en vooral over de relaxte sfeer.

's Avonds kijken we nog even of er ergens een flamengoshow is, maar de prijzen van de 2 shows die er te vinden zijn, vinden we niet in verhoudng staan met het uurtje danswerk.
We gaan lekker uit eten op de laatste avond van onze reis in Andalusie.
Na wat misverstanden over aperitief en hoofdgerecht (wat ons een extra drankje en een leuk gesprekje met de dienster oplevert) zitten we na zo'n drie kwartier toch lekker te eten en wandelen we een uurtje later tevreden naar het appartementje.
Het was weer een mooie week!

- Posted using BlogPress from my iPad

vrijdag, maart 03, 2017

Over contrasten gesproken...

Zaten we gisteren nog op het dakterras in de blakende zon (minstens 23 gr.), vandaag reden we door de regen naar Ronda (richting Malaga).
"Hoe dichter bij Malaga, hoe meer zon", las ik onlangs. Nou, vandaag niet.
In Ronda zelf is het op het moment van aankomst wel droog, maar het is nog maar 12 graden en er staat een flinke koude wind.
We genieten wel, want Ronda is een prachtig stadje, gelegen aan een kloof die overbrugd wordt met eeuwenoude bruggen.
We bekijken ook het prachtig in stand gehouden/deels gerestaureerde Moorse badhuis. De moeite van het afdalen en klimmen zeker waard.

Als we zitten te lunchen is het flink beginnen te regenen en tijdens de rit door de bergen, richting Malaga wordt het er niet minder op.
De wind zwelt aan tot stormachtig en de temperatuur daalt tot 3 1/2 graad!

In Malaga is het een hele puzzel om bij de parkeergarage uit te komen waar we afgesproken hebben met iemand die ons naar het appartement zal brengen: de halve stad is opgebroken, afgesloten, vol omleidingen. Onze juf van de TomTom is bijna overspannen van het herberekenen en Peter zit met de TomTom in handen de paarse lijnen te volgen en terwijl de juf herberekent zelf zijn aanwijzingen door te geven.
Met een beetje TomTom, beetje Peter en een beetje van mezelf staan we toch nog op de afgesproken tijd bij de garage.
Samen met onze "host" wandelen we een stukje door de binnenstad, want ons appartementje ligt daar middenin. Leuk voor die paar laatste dagen.

Als we min of meer geïnstalleerd zijn (ik pak mijn koffer niet eens meer uit, ik kan alles blindelings uit het juiste stapeltje vissen) wandelen we door de stad.
Het is een gezellige, moderne stad met heel veel historische gebouwen.
Op de pleinen en in de smalle straatjes vind je het ene eettentje na het andere, afgewisseld met bodega's, verse bakkers en slagerijtjes, patisserieën etc.
We wandelen en verdwalen en net als Peter gezegd heeft dat hij wierook ruikt, stuiten we op een processie. Priesters en notabelen voorop, gevolgd door een jongens- en meisjeskoor met daarachter een draagbaar met het Jezusbeeld dat het kruis draagt. De draagbaar wordt getild door zo'n 88 mannen (ik heb een tic voor tellen, dus vandaar....).
Het is een vreemd gezicht omdat het zo onverwacht is en even later kruist de processie nogmaals ons pad in de brede winkelstraat waar de trendy winkels nog volop in bedrijf zijn en de helverlichte etages de mensen naar binnen proberen te lokken.

Ik vraag me nu de hele tijd af hoe ze het kaarsvet dat van de vele kandelaars is afgedropen op de natuurstenen bestrating, gaan verwijderen. Het is één groot roze spoor kaarsvet.....

We zullen eens kijken hoe het er morgen uitziet.



- Posted using BlogPress from my iPad