Fietsen in Bangkok

Voor de derde keer gaan we met Co van Kessel fietsen in Bangkok.
Zijn organisatie is uitgegroeid tot een "grote" hier:
- een mooi eigen pand, vlakbij het River Winkelcentrum, van waaruit je gratis per boot naar de skytrain en andere tussenliggende steigers wordt afgezet;
- centrale vertrekplaats ter plekke met zo veel fietsen dat je er wel een goede voor jou kunt vinden;
- eigen boten onderweg, waar alle 10 de fietsen (groter wordt de groep niet per boot) vakkundig worden ingeladen;
- centrale lunchplek, gedecoreerd met fietsen (ik vermoed ook van de zaak, maar dat weet ik niet zeker).
Dat laatste is tevens het enige wat ik deze keer minder vind (die oude rustplek aan de locale drijvende marktje waar je zelf iets te eten moest scoren...ik denk er met weemoed aan terug.)











Maar de rest van de tocht: wat een beleving weer! Door nauwe steegjes, over markten en langs tempels, over smalle betonnen fietspaden door de klongs en langs de (pandang)-plantages van Bangkok. Maar ook over een grote brug (vanwege een kapotte boot); stukje over de snelweg aan de verkeerde kant, terwijl de gids hevig met haar oranje petje zwaait om het tegemoetkomende verkeer te waarschuwen.











Als we ergens uitstappen, sta ik midden in de rode mieren die zich in een mum van tijd aan mijn linkerbeen omhoog gewerkt hebben tot in mijn short!
Als ik onhandige danspassen en gebaren sta te maken, word ik gered door de gids die er flink wat water over kwakt, terwijl mijn medefietsers mijn slippers miervrij maken. Zelf inspecteer ik de binnenkant van mijn broekspijpen.
Een mens kan wat meemaken!









's Middags maken we eerst gebruik van de gratis boot om naar de skytrain te gaan, maar daar wijzigen we ons oorspronkelijk plan om te gaan winkelen naar een wandeling 23 aanlegsteigers meer naar het Noorden, dus stappen we weer in de taxiboot.






Ik gebruik (noodgedwongen) de tijd om een dutje te doen: dat varen maakt zo slaperig en zeker in die warmte.
De wandeling is echt geweldig! Gingen we vanmorgen fietsend door de klongs, nu wandelen we erin en komen geregeld bij de mensen thuis, omdat we weer in een doodlopend steegje zijn of mogen via een trapje over hun muur naar de kade van de rivier om zo verder te kunnen. We zien het leven van alledag daar nu wel van heel dichtbij: we kijken letterlijk in hun slaapkamertjes en wandelen door hun woonkamers.
De Thaise mensen kijken nergens van op en zijn heel vriendelijk en behulpzaam.

Als we op een grotere weg lopen, ga ik eens op zoek naar een toilet. Ik probeer ergens een groot gebouw en loop naar binnen. Hoewel het aan de buitenkant absoluut niet te zien is, blijkt dit een restaurant.
"Speak Thai?" vraagt de ober en lacht om het hardst mee als wij lachend ontkennen. Maar met wijzen komen we heel ver. We eten een heerlijke steamboat.




's Avonds doen we niet veel meer: we genieten met een hapje en drankje van het uitzicht op de 25e ronddraaiende etage van het hotel.

Het is een mooie dag geweest!



- Posted using BlogPress from my iPad

Koninklijke en geestelijke rijkdom

We worden om 9.30 uur wakker: klokje rond geslapen.
Na het ontbijt gaan we de boot weer op en varen naar het Koninklijk Paleis.
De ingang die Peter vermoedt - daarom lopen we rechtsom in tegenstelling tot andere mensen - is verplaatst! We moeten nu bijna rondom het hele paleis lopen, maar ja, die witte muren daar hebben ze niet allemaal gezien en wij wel!

Het eerste uur kom ik niet goed op gang: ik ben nog zwaar vermoeid (zelfs na zo'n lange nacht) en ik heb veel last van de hitte. Na een uurtje neem ik even een time-out ergens in een buitengang waar de wind lekker doorheen jaagt, waardoor het wat verkoelend aanvoelt.


Als Peter na een kwartiertje terugkomt, voel ik me een stuk beter en kunnen we weer goed vooruit.
We komen in een stuk dat we vorige keer niet gezien hebben en we genieten van de prachtige paleisruimtes en -tuinen.









Daarna gaan we naar de tegenover liggende Wat Pho en ook daar zien we weer nieuwe dingen, ondanks het feit dat we hier ook al eerder waren. Het is heel rustig hier en vanwege het dreigende onweer met iets meer wind, is de temperatuur ook beter te hebben. Mooi!






We eten een soepje en laten ons terug naar het hotel varen, waar we bij Starbucks een lekkere frappocino kopen en mee naar boven nemen.
's Avonds gaan we eten bij Harmonique: lekker!
Garnalenpotje als voorgerecht en een noodlegerecht in een dunne pannekoek (mhhmmm) en gegrilde gamba's met heel veel knoflook....
De flessen met water staan op het nachtkastje.
De fietskleding voor morgen ligt klaar.
De wakeup call is om 5.40 uur.
Welterusten.


- Posted using BlogPress from my iPad

Thailand

Op de 1e Koningsdag in Nederland, vertrekken wij 's middags om een uur of 4 met de bus naar het station. Dat gaat nog goed. Als we daar aankomen moeten we bij het beursgebouw uitstappen en met onze koffers onder de tunnel door naar de voorkant lopen, tussen het feestgedruis door. We trappen in hardplastic bierglazen, ontwijken met onze koffers halfafgegeten broodjes met mayo en ketchup. De trein rijdt net voor ons neus weg, maar ach...we hebben vakantie en met de volgende zijn we ook ruimschoots op tijd op Schiphol. In de trein zelf ligt wel veel afval, maar de daders zijn in de steden aan het feesten: het is heerlijk rustig.

In het vliegtuig kan ik mijn ogen niet geloven: we hebben de rij bij de nooduitgang. 1 1/2 meter beenruimte minimaal en geen voorburen! Dat scheelt een slok op een borrel qua zitcomfort: slapen blijft ook daar niet eenvoudig.
Iets te laat vertrekken we, maar wij zijn keurig volgens schema in Bangkok: rond 14.00 uur plaatselijke tijd. Temperatuur: tussen 35 en 40 gr. volgens onze chauffeur en zo voelt het ook.

Grand China Princess voelt haast vertrouwd. Beneden hebben ze al wat gerenoveerd in de hal en er zit een Starbucks bij. Boven en in de eetzaal zien we dat de renovatie echt nodig is, maar dat ze nog niet tot de 10e etage gekomen zijn.

Na een soepje wandelen we naar de rivier en varen naar Khao San Road (backpackers-straatje). Vlak daarbij strijken we neer op een terrasje en daar houden we 't lang vol!

's Avonds eten we bij de aanlegsteiger in ChinaTown. Zo'n lekkere koriandersaus hebben we nooit geproefd! Heerlijk bij de zeebaars van Peter.
Om een uur of 9 's avonds ben ik afgebrand en duik lekker in bed!

- Posted using BlogPress from my iPad

De laatste dagen

"Goeiemorgen Els."
"Goeiemorgen Tineke, nog 4 dagen..."
En als ik rond de middag het gebouw uitloop: "...nog 3 1/2, Tineke."

Zo wordt er wel voor gezorgd dat ik me er heel goed van bewust ben dat dit mijn laatste dagen op school zijn.

En dat is goed, althans het voelt goed.






- Posted using BlogPress from my iPad

Stoppen met werken en stoppen met werken...

Nog 3 weken, om precies te zijn, van ieder 4 werkdagen: 12 werkdagen dan zit het erop.

Gek idee hoor, dat ik niet meer naar mijn school toe ga, geen projecten meer draai, geen studenten meer coach en dat ik dan toch, elke maand genoeg geld op mijn bankrekening krijg om te kunnen leven.
Sterker nog: pensioen - en over 2 maanden oaw - en dan krijg ik niet zo heel veel minder dan nu.
Ik denk dat ik ongeveer hetzelfde kan doen, als voorheen. Alleen sparen voor latere grote uitgaven zal niet meer zo hard gaan. Tsja?!

De laatste weken kijk ik, nog veel meer dan daarvoor, naar overlijdensadvertenties en met name naar het geboortejaar van de overledene.
Dat moet ik niet meer doen!

Ik kijk de laatste tijd ook veel minder vooruit naar de lange termijn: niet meer naar over een jaar of 5 of 10....... veel meer naar vandaag, morgen en over een paar weken of maanden.
Dat moet ik blijven doen!

Morgen is mijn laatste bezoek aan het laatste schoolproject ooit, althans in de vorm die 3 Peters, Paul en ik 12 jaar geleden bedachten voor het eindexamenjaar.
Weer bij de ouderenvereniging De Kersenplukkers in Mierlo.
Kan het nog symbolischer? Nog confronterender?

"Brabantse middag "Jong ontmoet oud" info 6 april zondag 14.00 uur"

De Vliegert in Mierlo









Ik denk het niet,
maar wat is dit veel beter dan na heel veel jaren van trouw en toewijding aan een bedrijf, ontslagen te worden. Zoals gisteren veel werknemers overkwam, in mijn geboorteplaats Bergen op Zoom, bij Philip Morris.
Ik denk vandaag heel vaak terug aan de jaren dat ik met studenten hier een rondleiding kreeg en dat ik trots was op het bedrijf dat zo'n geavanceerde distributieafdeling had, zo Amerikaans was en dat - zo vertelden de werknemers - zo goed was voor haar personeel.
Ik weet niet of ik er vandaag de dag nog zo trots op ben.














Posted using BlogPress from my iPad