zaterdag, oktober 31, 2015

Vittoria Stones in Evora

Vittoria Stones in Evora is een verrassing. Natuurlijk hebben we dit hotel voor de laatste nacht zelf geboekt, maar dat is nogal lang geleden en we hebben geen idee waar we terecht komen (dat vinden we eigenlijk het leukst).
Het blijkt een 4 sterren-hotel aan de rand van het prachtige oude stadje, alles design en o, zo leuk ingericht! De relatief kleine kamer lijkt daardoor groter, comfortabeler en fijn om in te zijn. De badjassen hangen klaar!






Het spiegelplafond van de gang in het hotel.


We houden ons in en nadat we de eerste verrukking voorbij zijn, wandelen we lekker het stadje in. Het is niet zonnig, maar de temperatuur is goed.
Er is veel te zien, maar we zijn beiden heel benieuwd naar de kapel die is opgetrokken met menselijke botten.
De kapel is onderdeel van een mooie kerk. De kapel vind ik nogal luguber en dan ook nog op Halloween! brrrr....






De rest van het stadje is hartstikke leuk. Kleine steile straatjes met mooie klinkertjes; leuke doorkijkjes, een romeinse tempel en oude kerken gecombineerd met moderne kunst. Echt de moeite van een bezoekje waard en we zijn blij dat we er de hele middag kunnen doorbrengen.







De lunch is zo uitgebreid en goed (heerlijke tapas gegeten) dat we besluiten het avondeten over te slaan; zeker nadat we nog een lekker ipa- biertje hebben gedronken.

We gaan terug naar het hotel! Op tijd naar bed en morgen na het ontbijt rijden we terug naar Lissabon. We hebben dan nog ruimschoots de tijd om naar een van de oudste Europese magalithische momumenten te gaan (een soort Stonehenge, denken wij). We gaan het zien, morgen.




- Posted using BlogPress from my iPad

vrijdag, oktober 30, 2015

Laatste dag in de Algarve

We boffen.
Het is stralend mooi weer.

Voor we naar het strand gaan, moeten we even onze aangifte omzetbelasting doen (omdat we volgende week zonnepanelen krijgen, zijn we producenten geworden en dus ondernemers). Niet dat we een cent hebben ontvangen of uitgegeven, maar er moet voor 1 november een aangifte binnen zijn anders krijg je boete!
Dankzij een lieve buurvrouw die onze post wilde open maken, hebben we het wachtwoord en gebruikersnaam net op tijd via e-mail ontvangen.
Bij het belastingdienst neemt het versturen hiervan minimaal een week in beslag (max. 10 dagen, dat wel!), want hoewel de burger gedwongen wordt alles digitaal te gaan doen via mijnoverheid.nl maakt de belastingdienst nog gebruik van de postduif (eentje die niet meer in de kracht van zijn leven is, gezien de levertijd.)
Maar goed: 't Is geregeld.

We wandelen opgelucht naar de boulevard waar we met wat boekjes en de i-pad neerstrijken op een terrasje waar ze heerlijke koffie hebben.

Lekker geluncht met de locals; mooi gesprekje met een serveerster.
Het wordt echt zo'n dag waar je tevreden op terugkijkt, maar waar eigenlijk niet veel over te vertellen valt.
Zon, zee, zaligheid!

De serveerster vertelt op de valreep nog dat de weersvoorspelling voor het weekend niet best is en getuige de avondlucht (prachtig rood) vermoed ik dat die gaat uitkomen.



Het is mooi geweest: morgen gaan we noordwaarts, naar Evora.



- Posted using BlogPress from my iPad

donderdag, oktober 29, 2015

Culatra-eiland

Dicht bij Faro ligt het Culatra-eiland.
Als we na een half uurtje varen met de veerboot vanaf Olhão op het eiland aankomen, schijnt de zon aan een strakblauwe hemel.
Even kijken we bedenkelijk: er zijn nogal veel mensen die hetzelfde idee hebben gehad als wij en we lopen in de file.

We drinken eerst maar een kopje koffie (ook al omdat een sanitaire stop goed van pas komt).
Als we na een kwartiertje verder gaan en het wandelpad volgen van de Wandelroutegids Algarve zien we nog maar een paar mensen en als we het strand op lopen, begrijpen we niet hoe het kan: we zijn bijna de enigen.



We genieten met volle teugen van de strandwandeling en ik heb mijn collectie schelpjes weer aangevuld. (De Jacobsschelpen heb ik alleen maar gefotografeerd en laten liggen.)
Aan het einde van de route rusten we even uit met een goed uitzicht op de strandmeren die daar liggen. Omdat het daar ondiep is, is er een zoutmoeras ontstaan.
Er moeten hier heel veel vogels zijn, maar we zien er niet veel. In de verte menen we wel een paar ooievaars te zien.
We horen veel gesjierp en gefluit en dat zijn dan ook de enige geluiden. Dat maak je niet meer zo vaak mee!



Op de terugweg zien we een paar stelletjes die in de duinen liggen te zonnebaden en ook bij terugkomst in het dorpje, is het tegen de verwachting in, helemaal niet druk.
De wachttijd voor de boot terug gebruiken we om een hapje te eten.

Als we even aan het varen zijn, maakt de boot een zwenking naar de vuurtoren. Die hebben we vanochtend links (eigenlijk rechts) laten liggen.
Als we naar de kade kijken, begrijpen we waar iedereen gebleven is.
De meeste mensen hebben ervoor gekozen precies de andere kant op te wandelen. We hebben geen idee, waarom. We vragen het ook niet... Immers, we hebben een hele fijne dag gehad en weten niet wat we (eventueel) gemist hebben.



Rechts: de oogst van vandaag.




- Posted using BlogPress from my iPad

woensdag, oktober 28, 2015

Zo heb ik het me voorgesteld





Wat een prachtige dag vandaag!
In de vroege ochtend wandelen we op het brede strand van Quarteira onder een stralende zon. Alleen in de verte zien we nog wat sluierbewolking.
Ik kan het niet laten om schelpen op de rapen, telkens een die nog net wat mooier lijkt dan de vorige.
Op de brede boulevard wandelen alleen maar tevreden gezichten.

Na een uurtje strijken we neer op een terrasje voor een kopje cappucino.
Wat voel ik me weer een bevoorrecht en gelukkig mens.
We houden het er lang vol zo, met een puzzelboekje en het Psychologie magazine. Hoe kan ik in dat laatste nu slechts gemiddeld scoren voor mijn "algehele positieve geestelijke gezondheid"? Ik zit maar gemiddeld goed in mijn vel? Nou, het voelt anders...

We lunchen in Loulé: een dorpje op een kwartiertje rijden.
In de markthal (Moorse stijl) vinden we Malaca wijn (vorig jaar ontmoetten we hier de startende ondernemer die foto's aan het maken was voor zijn PR.
Het lijkt hem dus goed te gaan!)

We wandelen naar het kasteel en het stadsmuseum. Het heeft geen uitgebreide collectie, maar alles is met zoveel zorg uitgestald dat het zeer de moeite waard is.

Helemaal per ongeluk ontdekken we een eindje verder een kleine kapel, de Igreja Nosse Senhora da Conceicão, waaronder de fundamenten van een Arabische stadspoort te zien zijn.
Er loopt een zeer enthousiaste gastvrouw rond, die aan Peter vraagt of hij even een enquete wil invullen over zijn bezoek aan de kapel.
Het is een A-4'tje vol vragen (er blijkt ook een achterkant ingevuld te moeten worden).


Nieuwsgierig/belangstellend kijkt ze aanvankelijk mee wat Peter invult, maar 3 vragen verder zegt ze hem voor wat hij het beste kan invullen.
Als ze bij het puntje Privacy komen, zegt hij dat er hier laag op gescoord wordt: "Hé, wat denk je? Ik kan niet eens alléén mijn enquete invullen!"
(Ze blijkt gevoel voor humor te hebben.)
Als er een vraag komt over de hygiene vraagt Peter haar of ze vanochtend gedoucht heeft... Kortom: ze hebben een hoop lol samen.
Intussen maak ik foto's van alles, wat streng verboden is volgens de bordjes.
De gastvrouw merkt het niet eens.


Op de terugweg wil ik graag even langs het supermarktje van gisteren. Er was daar zo'n aardig meisje bij de kaas. Toen ik in mijn beste Portugees probeerde te ontdekken of het kaasje dat me leek van de koe kwam (Boeh-geluiden helpen dan), begon zij spontaan te "mekkeren" en te "loeien" om aan te geven dat het gemengde kaas was. Maar, Peter wil het liefst naar de Lidl (ja, echt!)
Daar heb ik geen spijt van: wat een verschil met die in Nederland, zeg! Hier bakken ze zelf verse broden en broodjes (wel 10 verschillende soorten) en het assortiment is veel en veel groter. Er is een heel ingenieus tang-systeem om die broodjes onaangeraakt in een zakje te krijgen (hier zouden ze van Peter dus ook een hoge hygienescore halen, maar ja, daar wordt hier niet naar gevraagd.)

Wat een fijne dag: we maken al weer plannen voor morgen.





- Posted using BlogPress from my iPad

Op naar de Algarve

Met een beetje weemoed vertrekken we uit Lissabon: we hebben nog zo veel te ontdekken! En wat is het een leuke stad om te zijn.
Gisteravond hebben we heel erg lekker gegeten aan de voet van de Se kathedraal en terugkijken op de afgelopen dagen, kunnen we alleen maar met een heel tevreden gevoel.

Met ons groene OV-kaartje gaan we voor €1.40 met de metro naar het vliegveld om onze huurauto op te halen. We zijn er al om 9.45 uur.
We sluiten als 3e aan in het rijtje bij Goldcar (waar de 2 voor ons al geholpen worden) we zullen dus zo weg kunnen rijden naar de Algarve, denken we...
Nou, niets is minder waar, we staan zeker 20 minuten te wachten.
Dan komt het verlossende "Next, please!"
De juffrouw vraagt naar ons nummertje....
He? Nummertje? Nee, dat hebben wij niet gezien, maar we zijn echt als eerste aan de beurt! We staan hier al 20 minuten als eerstvolgende te wachten.
De juffrouw zegt dat we echt een nummertje moeten hebben (er schijnt een apparaatje te staan (onherkenbaar voor mij) waar we dat hadden moeten halen). Wij blijven nog even proberen en dan vraagt ze aan de 2 "heren" achter ons " Do you mind?"
"Yes, we do" zegt de ene en ze gaan voor ons staan en worden geholpen!
Hij zegt er nog wel " Sorry" achter aan.
Afin, weer 20 minuten later wordt ons nummer genoemd en we worden dan nog redelijk snel geholpen...

De rit naar het zuiden loopt gesmeerd. Het is een prachtige weg.
We lunchen in een wegrestaurantje (hetzelfde als een jaar eerder).
Ze spreken nog steeds geen woord Engels en wij nog steeds geen woord Portugees.
We proberen duidelijk te maken dat we een salade willen zonder inktvis.
We krijgen een salade die er heerlijk uitziet en ook zo smaakt. Dat komt vooral door de dressing en de knoflook, want het andere ingredient bestaat alleen uit inktvis!

We zijn tegen 16.00 u. al bij het appartement in Quarteira. Jammer dat de hostess ons pas om 17.30 u. verwacht. Ze wordt gebeld en belooft er over 20 minuten te zijn. We drinken een kopje koffie bij het restaurantje aan het strand en een half uurtje later brengt ze ons naar het appartement, dat alles goedmaakt.
Het is gigantisch groot en smaakvol ingericht door de Russische eigenaars.






We gaan daarna even naar de supermarkt en slaan lekkere hapjes in voor het avondeten.

We hebben nog geen plannen voor morgen, maar dat komt wel goed!





- Posted using BlogPress from my iPad

maandag, oktober 26, 2015

Alles ziet er anders uit....als de zon schijnt

Als we 's morgens wakker worden, komt de zon er voorzichtig door.
Dat belooft wat.

Nadat we lekker ontbeten hebben met verse broodjes en een eitje, wandelen we door Alfama en ontdekken een nieuwe stadslift die ons in het hogere gedeelte brengt. Dat scheelt weer heel wat trapjes. (Als je in Lissabon wilt wandelen, moet je niet echt opzien tegen trappen lopen, want je ontkomt er niet aan.)

Na nog wat klimmetjes zijn we bij het Castelo de São Jorge. Het is nooit een kasteel geweest voor bewoning, maar meer een verdedigingsbouwwerk.
Na de aardbeving van 1754 bleef er weinig van over en het duurde bijna
200 jaar voor het weer in zijn oorspronkelijke staat werd hersteld.

In het ochtendzonnetje drinken we ons eerste lekkere kopje koffie van vandaag terwijl we genieten van de pauwen die om ons heen wandelen.

Op het terrein van het Castelo is een archeologische vindplaats met resten uit de Moorse tijd tot 7e eeuw voor Christus en met resten van het paleis uit de 16e eeuw.
Een architect heeft een roestig strak ontwerp als overkapping op de opgravingen ontworpen, die sterk contrasteert met het strakke witte gebouw dat boven de Moorse woningresten staat.
Ik vind het wel iets hebben, zeker nadat we hierover uitleg hebben gekregen van een gids bij de rondleiding over het archeologisch terrein.



Als we rond de middag het kasteel verlaten, staat er een rij van minstens 50 meter voor de toegang: wat fijn dat we vroeg waren!

We gaan met een speciaal tramlijntje naar Bairro Alto waar we ruim de tijd nemen om te lunchen op het Largo do Carmo.

Op de weg terug kopen we een klein zakje gepofte kastanjes, eten al wandelend een ijsje, kijken wat etalages en concluderen dat het een heerlijke dag is geweest.

's Avonds eten we heel erg lekker bij Cruzes Credo aan de voet van de Se kathedraal (op de heenweg giet het pijpestelen, maar als we terug naar huis wandelen is het weer droog en voelt het als een zwoele zomeravond).



- Posted using BlogPress from my iPad

zondag, oktober 25, 2015

Dagje naar Sintra

Ik zal het eerlijk zeggen: het weer hier valt tegen.
Vanochtend toen we opstonden, dikke wolken en regen.
Positief puntje: de temperatuur is goed, dus tussen de buien in, is het lekker.

We zijn van plan om vandaag naar Sintra te gaan met de trein en dat plan voeren we gewoon uit!
We zijn niet de enigen en het is daardoor druk in de trein. Omdat we redelijk vroeg zijn voor vertrek van de trein, hebben we een prima zitplaatsje.

We stappen meteen nadat we in Sintra zijn aangekomen, op bus 434 die ons naar het Palácio de Pena brengt. De Capitoolgids noemt het een spectaculair paleis en "een eclectisch ratjetoe van bouwstijlen" en met dat laatste ben ik het roerend eens. Ik vind het net een bouwwerk in Eurodisney (bijna een belediging) waarbij men gedacht heeft "we moeten iedereen te vriend houden".
Binnen vind ik het niet echt heel mooi, maar de ligging is prachtig, al zien we daar vandaag weinig van omdat de hele heuvel zwaar in de mist ligt en de flarden zelfs over de binnenpleintjes neerdalen.
Reden waarom we een wandeling in de tuin moeten skippen; jammer. "Misschien iets voor een volgende keer?" oppert Peter.







Met de bus (vol met zingende Franse kinderen) gaan we terug naar het historisch gedeelte om het Palácio Nacional de Sintra te bezoeken en dat vind ik veel mooier! In iedere ruimte is er wel iets wat me bijzonder raakt: de ene keer een plafond, dan weer een mooie doorkijk naar het landschap of een prachtig betegelde zaal.

De unieke schoorstenen van de keuken van het Palácio.












Na de lunch is het even droog en wandelen we door de steile straatjes van het historisch gedeelte; we nemen nog even terloops een digestiefje (Ginjinha in een cupje van pure chocolade). De afdaling naar het treinstation doen we ook te voet omdat de weg naar beneden ons leidt langs heel veel kunstwerken "dreams and queens". Er zijn hele mooie beelden bij en omdat we zo aan het genieten zijn, zijn we bij het station voor we er erg in hebben.

De trein terug is heel wat minder druk dan vanochtend en blijkbaar zijn we moe, want we dommelen beiden in slaap.
Een heerlijke koffie bij Starbucks bij aankomst doet ons goed en we wandelen weer fris naar ons appartment.

Als we daar aangekomen zijn, lezen we dat er grote overstromingen zijn op Tenerife! Jeetje, voor zover wij weten zitten er 2 collega's van ons.
Eentje zagen we op het vliegveld bij ons vertrek.
Snel informeren...



- Posted using BlogPress from my iPad

zaterdag, oktober 24, 2015

Lissabon, zoveel meer dan Alfama

Vandaag gaan we met de tram naar Belem, een wijk in het westen van Lissabon.
Omdat we niet helemaal precies weten waar we moeten uitstappen, spreek ik bij de tramhalte een dame aan en het treft: het is een Portugese die goed Engels spreekt. Zij gaat met haar vriendin, met wie ze in de Algarve woont, op bezoek bij het Paleis van de president (Palacio de Belem): alleen op zaterdag open voor bezoek.
Nou, dat waren we niet van plan, maar het lijkt ons interessant en we gooien het plan om.

Dat blijkt een goede keuze te zijn.
We zijn met een groepje van 9 personen en worden gegidst door een hartstikke leuke jongen van wie ik zojuist in het aanpalende museumpje (vooral schilderijen van voormalige presidenten en cadeaus bij staatsbezoeken) een lekkere korte en duidelijke uitleg kreeg over de aanleiding van de revolutie van 1910.
De rondleiding doet hij in het Portugees, maar speciaal voor ons geeft hij telkens een korte samenvatting in het Engels.
We komen door alle prachtige vertrekken van het paleis waarbij hij steeds weer iets interessants te vermelden heeft.

Zo komen we te weten dat
- het al decennialang alleen maar een werkpaleis is en dat de laatste paar presidenten, net als de huidige, er nooit hebben geslapen en in een mooi appartement elders in Lissabon wonen;
- zijn werkkamer met een keurig opgeruimd bureau en zonder moderne apparatuur alleen maar een officiele werkkamer is en dat achter een gesloten deur de echte werkkamer verborgen is, met een bureau vol papieren en echt wel een p.c.;
- de schilderijen in de Mariakapel van het paleis, geschonken zijn door de beroemdste Portugese schilderes Paula Rego, die de opdracht kreeg om het leven van Maria verbeelden;
- deze schilderijen heel controversieel zijn. Of je bewondert ze of niet.
Er zijn mensen die van heel ver komen, alleen maar voor deze schilderijen, maar er zijn ook mensen die de kapel niet willen ingaan omdat deze schilderijen er hangen.
Ik vind ze fascinerend mooi.



Nadat we ook nog het terras en de tuin gedaan hebben (in de regen, maar toe maar: de temperatuur is lekker en het is geen stortregen, dus we kunnen rustig ons programma verder afwerken) lunchen we in een klein zijstraatje bij
Nelson Pinheiro "Enoteca ce Belem".
We worden verwend met heerlijke broodsoorten met olie, roomboter en zout,
een lekker soepje en een dito glaasje wijn: Mmmmm....




Daarna gaan we naar de Monasteiro de Jerónimus met het graf van Vasco da Gama, de Torre de Belem en het Monument der ontdekkingen.




En dan hebben we onze portie cultuur voor vandaag wel gehad!
We gaan terug met het trammetje dat stampvol is, kopen een lekker flesje witte wijn en gaan uitrusten en indrinken "thuis".
Vanavond gaan we het fadorestaurant El' Esquina de Alfama.



- Posted using BlogPress from my iPad

Lissabon

Op het vliegveld van Eindhoven ontmoeten we weer bekenden. Deze keer is het collega Berry met Ingrid (waar zou Evert-Jan naar toe gaan deze keer?).
Zij gaan naar Tenerife. "Noteer voor ons wat tips voor de Kerst!" vraag ik als we gaan boarden voor Lissabon.

De stewardessen van Transavia zijn opvallend vriendelijk en we hebben een heerlijk plekje: 2 stoelen naast elkaar bij de nooduitgang!
De aangekondigde 20 minuten turbulentie zijn er gelukkig maar 10 en ook op dit fijne plekje is het niet echt lekker.

Als we 4 uur later uit de taxi stappen, staan we in de straat beneden waar we vorig jaar sliepen. We wandelen een klein stukje de straat in en als we even inhouden om naar de huishummers te kijken, vraagt een mooie jonge knul aan mij "Tineke?"...
We worden door hem naar de 2e etage gebracht en ons appartementje in geleid. Het ziet er heel gezellig uit en als we naar buiten kijken, weten we het zeker: we zitten nog geen 100 meter van de plaats af waar we vorig jaar waren: nu wel met vrij uitzicht op het water!




We wandelen naar Alfama en reserveren aan de deur voor morgen een plaatsje in "ons" fadorestaurantje (ook nu is het er weer volle bak).
De hoogbejaarde zangeres die ook even een luchtje staat te scheppen is verrukt, als ik zeg dat we morgen weer speciaal naar haar komen luisteren.

We kiezen op gevoel een ander klein restaurantje uit en dat is geen verkeerde keuze: het is er heel gezellig. We zitten aan tafel bij een Duits echtpaar dat hun zoon bezoekt die hier stage loopt. En tot onze verrassing zingt ook hier de hele familie fado: zoon, vader, buurvrouw en buurman en een heel jong meisje (zelf zegt ze ietwat verlegen maar niet echt bescheiden) "the voice of Portugal" en zo klinkt ze ook: Fantastische stem.
Ik krijg ze niet op de foto (mijn i-phone geeft aan dat er te veel foto's op staan), maar nadat we er wat uitgehaald hebben, kan ik nog wel een paar maken.




Het voelt heerlijk als we weer naar huis slenteren!
Lekker gegeten, mooie muziek, zachte temperatuur (t-shirtje is warm genoeg)...






- Posted using BlogPress from my iPad