"Als we wakker zijn..."
Peter zorgt ervoor dat we tegen 6.00 u. wakker zijn en om 7.00 u. parkeren we de auto in de totaal verlaten parkeergarage.
Peter heeft zo'n haast dat ik hem nauwelijks kan bijhouden.
(Er was nog niemand bij de ingang om de toegangsprijs te innen).
We lopen over de toegangslaan met vlaggen van alle Amerikaanse staten en even later staan we tegenover de in de zon badende rots, waarin de 4 presidenten zijn uitgehouwen. Er is alleen maar een gezin met 2 kinderen die ons vragen om ze met de presidenten te vereeuwigen en als wederdienst maken ze een foto van ons.
Verder is het nog totaal uitgestorven, zodat we mooie lege foto's kunnen maken.
Het ziet er indrukwekkend uit.
We lopen naar het terras waar we, volgens plan, zullen gaan ontbijten met uitzicht op het monument.
Het terras is uitgestorven en het restaurant is ook nog gesloten.
We houden het voor gezien en ontbijten in Keystone bij Peggy: lekker en in de doggybag zit genoeg voor de lunch vanmiddag: we leren het al!
We besluiten toch nog terug te gaan naar Custer State Park en alsnog (een deel van) de Wildlife loop te rijden: het is nog zo vroeg dat we verwachten
nu toch bisons te zien. Dat hadden we gedacht: nee hoor.
Halverwege verlaten we de loop en rijden richting snelweg en dan zien we ineens toch nog een kudde bisons: ze zijn er echt!
Op aanraden van onze hosts, gaan we vandaag nog naar de Badlands.
Het is zo'n apart landschap dat het moeilijk te beschrijven valt.
Er is een hooggelegen "muur" van rotsen en een kloof aan de andere kant.
De scenic way loopt langs de "muur" waardoor je zowel in de diepte als in de hoogte zicht hebt op het stenen landschap. De steensoort is heel zacht; als je er met je hand langs wrijft, brokkelen er zo stukjes af. Daardoor verplaatst "de muur" zich steeds verder noordwaarts onder invloed van de weersomstandigheden.
Heel bijzonder zijn soms ook de kleuren: geel en roze.
We picknicken aan een tafel met een gepensioneerd stel uit Florida.
De man vertelt:
"Toen wij als gepensioneerden naar Florida vertrokken, waarschuwde iedereen ons dat we daar alleen maar oude mensen zouden zien. Dat is helemaal niet waar, ze zijn van dezelfde leeftijd als wij!"
Wij rijden nog even naar de Wall drugstore: een schoolvoorbeeld van een store-in-store en dan vooral "country-style".
Het fotograferen van de beelden van presidenten in "ons" stadje Rapid City slaan we vandaag maar even over: het is mooi geweest.
Lekker naar "huis": spaghetti eten.
Dat we hiervoor gekozen hebben, is maar goed ook: als we een kwartiertje thuis zijn, barst er een onweersbui los boven Rapid City, en een flinke!
Hij is van korte duur.
Als we zitten te smullen, is het al weer droog en lekker opgefrist.
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten