zaterdag, maart 01, 2014

I'm singing in the rain




Na een lekker ontbijtje in de patio van ons tijdelijk verblijf in Cordoba, steken we het straatje over en staan in de Mezquita. Ik weet niet hoe het kan, maar als Peter en Ad nog in de toch al lange rij voor de kaartjes staan ('t is 9.55 uur) hebben Gonnie en ik de tickets al te pakken.

Als we binnenkomen, zijn we overdonderd door wat we zien, horen en ruiken.
Een zuilengalerij; Gregoriaanse muziek van een dienst die bezig is en de geur van wierook.









We hopen dat het droog is als we buiten komen, maar dat blijkt ijdele hoop.
De hele middag blijft het regenen, maar in die mate dat je net niet echt heel nat wordt, maar wel moet zorgen voor een lekkere fleecetrui omdat het anders echt te koud wordt. Ik heb er zo een.

We lopen door steegjes, door winkeltjes, door patio's, over pleinen, langs bodega's en tapasrestaurantjes en bijna overal slaan we onze slag.
We kopen een leuk tuniekje, drinken koffie, eten tapas en drinken een wijntje en omdat het toch carnaval is, gooi ik er wat sfeer in door het zingen van Bergse vastenavendliedjes (in de straatjes waar we lopen zijn toch niet veel mensen en ik weiger aan te nemen dat er een causaal verband is).






Aan het einde van de middag nemen we even een time-out in het hotel om wat uit te rusten en op te warmen en maken plannen voor vanavond.
IK denk dat ze niet veel af zullen wijken van het programma van gisteren.
We zullen zien...

Andalusie

Centro Arte Pepe Espaliu



Hoe dicht kan je hotel bij de plaatselijke topattractie staan?
En dan ook nog een goede waardering krijgen bij tripadvisor?
En dat jij daar dan een paar dagen mag zijn?


De eerste dag heeft me al compleet in de relaxstand gebracht.

Hij begint met het herladen van de koffers van Gonnie en Ad die vergeten zijn dat we bij Ryanair maar voor 1 koffer per duo hebben gekozen. Gelukkig zijn we dan nog niet op het vliegveld.
De vlucht verloopt op schema (tehtehtehteh!!!). Na flink wat geharrewar rondom 1e chauffeur en creditcards, zijn we en route in onze VW Touran.
Spanje ligt in de blakende zon en onder een strakblauwe hemel.
We maken een stop bij een indrukwekkende kloof waar we ook een supervette lunch gebruiken (supervet in de oorspronkelijke betekenis van vet dan).
Het gebakken eitje, de bloedworsten, gebakken aardappelen en broodkruimels drijven in de olie. We proberen het vet wat te verdunnen met heerlijke witte wijn: je moet toch iets?


Cordoba bereiken is een, maar het hotel vinden en de parkeergarage inrijden is een ander verhaal. We doen er een klein uurtje over, ondanks de vele aanwijzingen van Gonnie en TomTom.
Maar dan staat de Touran ook strak ingeparkeerd in vak 6, waar de 2e chauffeur (of ben ik nou toch de 1e) hem nog maar niet zo uit gaat krijgen!

We vinden een gezellig tapasrestaurantje waar de gevoelstemperatuur van ons aanmerkelijk lager ligt dan die van de spanjaarden naast ons (maar wij winnen en de gaslamp blijft lekker aan). Het eten is echt heel erg lekker om van de wijn nog maar te zwijgen. We rekken e.e.a. door een kaartje te leggen en hebben ontzettend veel lol.
We gaan op tijd naar bed. Morgen zal de gevoelstemperatuur van ons ook wel weer op peil zijn.