7 mei 2015
3 bochten verder: Camaguey
Van Trinidad is het 5 uur rijden naar Camaguey, tel daar een uurtje lunchpauze bij en een dik halfuur zoeken in de kris-kras stegen en dan ben je al weer waar je zijn wil.
Het is een oersaaie weg (zie de titel!), vandaar dat ik misschien onderhoudender ben voor de lezer als ik wat toiletbezoek-ervaringen deel.
De toiletten zijn hier niet schaars (behalve op afgelegen stranden): de verlichting wel.
Op een toilet dat ik twee dagen geleden heel nodig moest bezoeken was het zo donker dat ik met de beste wil van de wereld de WC-pot niet zag staan (het kan ook zijn dat die niet aanwezig was en dat er slechts een heren-potje ergens
aan de wand geschroefd was, maar ook dat kon ik niet zien). Dit was een groot zwart gat.
De toiletten hebben geen papierrolhouder (zelfs geen lege).
Je neemt altijd je eigen papier mee. ALTIJD.
Soms, maar dan ook echt heel soms, heb je geluk en geeft de juffrouw van de retirade je een schamel stukje papier mee, nadat ze op het schoteltje met geld gewezen heeft, waar je altijd een muntje op moet leggen. Er liggen als voorbeeld alleen maar 1cuc-muntjes op (€1) en ze hebben nooit wisselgeld.
De toiletjuffrouw is een cassiere; geen poetsvrouw.
De toiletten waar een toiletjuffrouw voor zit om geld te innen, zijn net zo smerig als die waar niemand het beheer over voert.
Er is nooit een wc-borstel aanwezig en het spoelsysteem van 90% van de toiletten is buiten werking met als gevolg dat jij het toilet achterlaat in dezelfde toestand als het toilet dat je net met opgetrokken neus voorbijliep.
Ik heb het zelfs meegemaakt dat ik heb moeten melden dat ik het toilet niet schoon kon maken omdat er geen water was en de mannelijke toiletbeheerder mij ging geruststellen dat hij dat straks wel even voor mij zou doen!
De toiletten hebben bijna allemaal zo'n bovenbak-spoelsysteem met een vlotter die niet werkt. Dat heeft als voordeel dat je na een dag het idee hebt dat je geen loodgietersopleiding meer hoeft te doen! Met het grootste gemak ontmantel ik inmiddels dergelijke spoelbakken en weet ik wat ik moet doen om ervoor te zorgen dat die weer vol water gaan lopen. Ik kan hier gemakkelijk werk vinden, als het zou moeten.....
Er zit bijna nooit een slot op de deur, althans een slot waarmee je de deur ook werkelijk kunt afsluiten.
Zo hing ik op een avond op het toilet waarbij ik met een hand de deur moest vasthouden. De afstand van pot naar deur was dermate groot dat ik alleen nog maar mijn vingertoppen kon gebruiken om grip te houden.
Dat was nogal spannend, want als de deur open zou schieten, zat ik in het volle zicht van de band die op hetzelfde podium als ik hun ding deden.
Hetzelfde overkwam mij vanmiddag, met dien verstande dat de afstand te groot was om de deur nog te kunnen vasthouden en ik alleen nog maar kon bidden dat er niet snel een volgende bezoeker zou komen, want dan zat ik in het volle zicht van een flink aantal cafebezoekers: het ging goed.
Het blijft een fantastisch leuk land, Cuba!
7 mei 2015 (2)
Camaguey
"Camaguey is geen eenvoudige stad om de weg te vinden", zo waarschuwen de toeristische gids van de ANWB en de Capitoolgids.
Het is een stad die in het verleden vaak door zeerovers werd bezocht en om die zoveel mogelijk om de tuin te leiden is er een stratenplan uitgevoerd waar niets van te begrijpen is: geen symmetrie, geen nummering en de straatnamen ontbreken meestal.
"Gelukkig zijn er met de komst van het toerisme nu wel goede verwijzingen naar bezienswaardigheden", valt er ook te lezen in die gidsen en nou net dat laatste klopt voor geen meter.
Als je daarbij ook nog rekening houdt met fietsende en lopende "stadsgidsen" die er alleen maar op uit zijn je een eindje om de tuin te leiden en geld te vangen, dan kun je het gerust een grote verdienst van mijn bijrijder noemen dat we praktisch linea recta voor onze casa terecht komen.
We krijgen een ruime kamer aan het vol beplante binnentuintje van een koloniaal huis.
In de stad beklimmen we de klokkentoren van de Cathedral De Nuestra Senora de la Candelaria: op de derde etage hangen drie grote klokken uit de negentiende eeuw. Als we boven zijn kunnen we de hele omgeving zien. De stad wemelt van de kerken, maar deze kathedraal is gewijd aan Onze Lieve-vrouwe van Candelaria, de schutspatroon van de stad.
Tijdens onze wandeling door de stad worden we overvallen door een flinke onweersbui, die zelfs op de klokketoren, niet hebben zien aankomen. We zijn dan toevallig op de Plaza de los Trabajadores met een grote kapokboom en de Iglesia de la Merced, waar we fijn kunnen schuilen.
We eten om het hoekje van de Calle Jaime, waar we eerst flink wat foto's hebben gemaakt van de Afro-Cubaanse murales (muurschilderingen) van Ileana Sanchez.
Daarna slenteren we terug naar de casa waar we lekker vroeg gaan slapen.
Morgen staat de rit naar Santiago de Cuba op het programma.
- Posted using BlogPress from my iPad
