10 dagen Quarteira in de Algarve

Als ik 's morgens wakker word en naar buiten kijk, zie ik de palmen, de zee en de zon. Ook vandaag weer: de laatste dag hier.
Tijd voor een terugblik.

Als je de 14-daagse voorspellingen een tijdje bijhoudt, kun je zien dat onze herfstvakantieweek de slechtste is qua weer. Goed om te weten, dan kunnen we de verwachtingen bijstellen.
De eerste paar dagen kwakkelt het inderdaad een beetje en 's maandags komt het af en toe met bakken naar beneden, maar de temperatuur is hier heerlijk: rond de 20 graden en zelfs op de treurigste dag laat de zon zich regelmatig zien.

We gebruiken de eerste dagen voor bezoekjes aan Albufeira (heel toeristisch, zelfs nu) en Faro (lekker slenteren in het oude ommuurde gedeelte).
Op maandag maken we een tochtje door het binnenland en komen langs Salir, waar we een rondje langs de kerk wandelen en een kopje koffie drinken, De Rocha da Pena (die we niet beklimmen omdat het zo hard regent en mistig, heiig en verlaten is), en tenslotte in Silves.
Omdat het zo hard regent, proberen we zo dicht mogelijk bij de hooggelegen burcht te komen.
Dat blijkt niet zo'n goed idee te zijn, omdat kennelijk meer automobilisten dit van plan zijn en het er krioelt van de auto's.
Eenmaal boven, stapt Peter uit, loopt een klein eindje door en gebaart enthousiast dat ik door kan rijden en om het hoekje kan parkeren.
Ik volg hem en sta, na een korte maar fikse afdaling, redelijk goed tegen een hellend vlak aan, geparkeerd. Intussen wringen allerlei auto's langs elkaar heen en terug op zoek naar een plekje: het is lunchtijd en het is een puinhoop.
Intussen is het steeds harder gaan regenen en zijn de prachtig glimmende, bolle straatsteentjes spekglad geworden.
We schuifelen langs de muren op zoek naar een schuilplek waar ook iets te eten valt. Een klein autootje dat weg wil van dit hellend vlak, moet door 3 man aangeduwd worden en met slippende voorwielen lukt het uiteindelijk met veel moeite om er weg te komen.
We glijden en glibberen naar een iets lager gelegen restaurant.
Tijdens de lunch zit ik niet op mijn gemak: hoe gaan wij hier straks wegkomen?
Dat lukt, omdat de zon inmiddels de straatstenen heeft opgedroogd en ons C-3'tje met gemak de klim aankan. We zetten hem even op een veel betere plek, voor het geval het weer gaat regenen, en wandelen dan pas heerlijk ontspannen over de burchtmuren.

Dinsdags rijden we naar Tavira. Het is een verrassend mooi stadje met veel romantische straatjes (waar je af en toe de fado hoort klinken) en bruggen. In de oude watertoren is een camera obscura, waar je via het zonlicht en reflecterende spiegels de hele stad kunt zien op een rond, liggend projectiescherm: heel bijzonder!

De twee volgende dagen blijven we in Quarteira zelf: op ons balkon of op de strandstoelen voor de deur. Het weer is steeds beter geworden: geen drup regen meer, heel veel zon en temperaturen ver boven de 20 met zelfs zwoele avonden.
Soms eten we thuis en soms in leuke restaurantjes die we inmiddels gevonden hebben: La Cabana en Alphonso's.

Vrijdag en zaterdag brengen we door op een eiland in de Ria Formosa.
De eerste dag starten we onze strandwandeling in Culatra en de tweede dag in Farol, waar we ook enkele uurtjes doorbrengen op het terras van de strandtent (lekkere sandwiches en cappuccino).

En nu, de laatste dag.
Nog even flink genieten van zon, zee en zaligheid.
Wat hebben we het fijn gehad hier.

Morgen word ik weer in mijn eigen bedje wakker: ik vermoed dat ik dan iets heel anders zie als ik naar buiten kijk. Ook mooi!