Om 6.15 uur staan we beneden. We moesten op tijd zijn van onze gastvrouw, want de bus naar Sukothai vertrekt meestal stipt op tijd: 7.10 uur.
De gastvrouw staat ons beneden al op te wachten met 2 ontbijtpakketten en ook de door haar bestelde tuktuk die ons naar het busstation brengt, staat er al.
We krijgen nog wat goede raad mee, zoals: "Maak een foto van de bus als jullie een stop hebben, want al die bussen lijken op elkaar en anders kun je hem niet terugvinden!"
Ze zwaait ons uit en weg zijn we.
Deze keer is de bus niet op tijd, zul je altijd zien. Pas om kwart voor 8 rijden we weg. We hebben een geweldig fijne plek: bovenin, helemaal voorin: veel beenruimte en goed zicht.
We krijgen meteen een bekertje water en een doosje met koekjes en tissues erin, en dat voor een busreis van 6 uur voor €7,50.
Na een goed uurtje rijden, hebben we de eerste stop. "Neem uw bustickets mee" klinkt het door de luidspreker.
Als we uitgestapt zijn, begrijpen we na een tijdje waarom. We zitten in een grote overdekte hal, waar langs de kant verschillende eetgelegenheden zijn en met het laten zien van je ticket, krijg je gratis eten en/of drinken!
We verwachten dat er nog wel een aantal keer gestopt gaat worden en dat klopt: om mensen te laten uitstappen, maar wij worden geacht te blijven zitten.
Tegen half 3 zijn we in Sukhothai.
We nemen een tuktuk die ons naar het resort Le Charme zal brengen. We geven aan dat we meteen weg willen rijden, maar dat maakt niet veel indruk.
Onze chauffeur zegt telkens zo terug te zijn en is naarstig op zoek naar meer passagiers. We rijden dan ook pas weg als hij ook nog 4 kinderen en 3 volwassenen uit Frankrijk met heel veel koffers in de tuktuk gepropt heeft.
Wel zet hij ons als eerste af, zodat alle Fransen er weer uit moeten en wij over hun bagage moeten klimmen om uit te kunnen stappen.
We krijgen wel korting!
Onze bungalow is vrijstaand en ligt aan een van de vijvers in de tuin van Le Charme. Het is een mooi resort.
We installeren ons, eten wat aan de overkant en komen even bij.
Om half zes leest P. in een van de folders van het Historisch Park vanavond open is (dat wisten we al en we willen er over een uurtje naar toe) maar hij leest ook dat je maar tot 6 uur kaartjes kunt kopen.
Oh, dat wordt even aanpoten.
Naar de receptie, fietsen regelen en racen.
Net op tijd komen we bij het ticketoffice. En dan is het weer genieten. We fietsen op het gemakje door het park en genieten van het prachtige licht dat de laatste zonnestralen op de Wats en de vele boeddhabeelden laten vallen.
In een van de laantjes aan het water staat het vol met eetstalletjes en vindt de zaterdagse picknick plaats.
Als de duisternis invalt, is het sprookje compleet: de monumenten worden uitgelicht en je bevindt je in sprookjesland.
Als we "thuis" komen, eten we op het terras aan het water bij Le Charme.
De dag erop twijfel ik even of ik weer de fiets op stap. Kan ik niet beter een dagje niets doen? Maar ja, het vooruitzicht om de hele godsganselijke dag aan het, overigens heerlijke, zwembadje te liggen, trekt ook niet. Een halve dag is echt wel genoeg.
Dus, na het ontbijt springen we weer op de fiets en dwalen heerlijk rond in en om het park en omdat we het zo rustig aan doen is het fijn!
We drinken koffie bij een klein koffiehuis, waar o.a. een Belgisch stelletje zit. De man is kennelijk zwaar vermoeid, want nadat ze even wat woorden gewisseld hebben, legt hij letterlijk zijn hoofd te ruste op de tafel en valt in slaap. Zijn vriendin (althans dat vermoed ik), vindt het ogenschijnlijk prima, maakt een foto (misschien om hem hier later mee te confronteren?) en speelt rustig verder op haar i-phone.
De cappuccino is in ieder geval lekker sterk!
Op de weg terug naar ons zwembadje, leggen we nog even aan bij een koffiebar om een hapje te eten. Het is er gezellig druk en het beloofde eten ziet er goed uit. Naast ons zit een groepje toeristen te eten: ze vertrekken precies op het moment dat ons eten op tafel staat en wij de eerste hapjes van de lekkere soep geproefd hebben.
Dan ontstaat er enige commotie en we zien waarom: de vermoedelijk oudste dochter van het vertrekkende gezin valt flauw, precies voor het restaurantje; haar zusje begint vreselijk te huilen en wordt snel getroost door vader.
De flauwgevallen dochter wordt intussen met behulp van de 2 serverende dames die onmiddellijk in de actie komen, opgelapt met koude, natte doeken en vlugzout.
Na een minuut of vijf is ze zover dat ze weer even terug in de zaak zit met iedereen bij haar.
Dan zie ik dat het weer niet goed gaat: ze draait met haar ogen en dreigt weer flauw te vallen (mijn soep smaakt intussen niet meer): dan komt ze omhoog en geeft ze over met grote golven...
We laten de soep voor wat-ie is; pakken de rijst met gebakken papyasalade op en verhuizen verder weg naar binnen: even genoeg gezien...
We gissen nog even naar wat er precies gebeurd is: bevangen door de hitte?misschien slecht gegeten? een virusje? en zien dan dat de hele familie (die op de fiets aankwam) verdwijnt met een luxe wagen, ik vermoed richting een arts.
We liggen nu lekker bij te komen in het zwembad.
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten