Op het eiland waar we "wonen" in Ayutthaya zijn maar weinig bruggen naar het vasteland toe (daar moeten we soms flink naar zoeken en ver voor fietsen), maar op het eiland zelf zijn er bruggetjes te over. We vinden het een uitdaging om er fietsend overheen te gaan, maar soms zijn ze te steil en/of te wankel.
Dan moet ik erkennen (volgens Peter) dat ik sommige dingen gewoon niet kan. Oei, die komt aan! Maar hij heeft wel gelijk.
Dat zegt hij overigens pas nadat ik - eigenwijs als ik ben - net als hij met mijn fiets over een smalle, steile en wankele brug wil lopen; mijn fiets ervan afschiet en vervaarlijk boven het water komt te hangen. Ik kan hem maar net terug op de brug trekken en ben blij met de hulp die Peter komt bieden.
OK, ik leer steeds bij....dat wel.
We zwerven weer heerlijk door het park, langs scholen en grachtjes waar het dan weer heel druk is (bij de scholen, natuurlijk) en dan weer heel verlaten; dat zijn de plaatsen waar we met volle teugen genieten van de natuur, bloemen en vogels.
Als we een heerlijke Pad Thai gegeten hebben, fietsen we naar huis.
Omdat het nog redelijk vroeg is, gaan we naar het zwembadje bij een guesthouse verderop waar een zus van onze eigenaresse de scepter zwaait.
Het is er heerlijk en we hebben een paar uur het rijk alleen.
Als het tegen half vijf begint te betrekken en we ook nog gedonder in de verte horen, fietsen we weer naar huis. Het blijkt vooralsnog loos alarm, want het blijft droog tot nu toe.
Even chillen, straks gaan eten en daarna vroeg naar bed.
Morgen om 6.30 uur worden we opgehaald met de de tuktuk, die ons
naar het station brengt. Morgen 6 uur bussen naar Sukhothai.
Le Charme, we komen er aan!
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten