Don Det

De busreis naar Don Det (een van de 4.000 eilanden in het Zuiden van Loas, tegen de grens met Cambodja) is schokkend.
- "Asshole" gilt een van de meisjes in de bus tegen de chauffeur als we aan het instappen zijn. Hij heeft een koffer tegen haar teen gegooid en die zit zwaar in het verband, net als haar knie. (Later blijkt dat ze een week geleden met de brommer gevallen is en flinke schaafwonden heeft.)
- De weg is erg slecht en bij het laatste gedeelte moet de chauffeur zig-zaggen om alle diepe kuilen te kunnen omzeilen: het is hard werken.

Het uitstappen uit de boot is voor ons een uitdaging: de boot wordt vastgehouden door een jongetje van een jaar of 8 en via een andere boot moeten we aan de wal zien te komen met onze koffers: veel hulp is er niet, maar we krijgen het voor elkaar.
Baba guesthouse ligt dicht bij de pier, in het pitje.
Een uurtje later zitten we op de fiets, op weg naar een goed lunchrestaurantje.
Wat we dan zien, is ongelooflijk! Het pad ernaar toe, langs de locals, is op veel plekken ondergelopen en we waden af en toe tot de enkels in de modder (fietsen kan dan echt niet meer). Soms moeten we zelfs een stukje bij mensen over het erf: zij wijzen ons behulpzaam de weg.
Maar wat zij nog een goede doorgang vinden, is voor ons een bijna onbegaanbaar pad. We komen er wel! En de heerlijke lunch op het mooie terras aan/over het water maakt alles goed.
Dit is zo'n fantastische ervaring.

We genieten nog wat na op ons terras.
Peter loopt nog even naar de pier voor de zonsondergang en straks gaan we weer lekker dineren.
Het is een schitterende dag.

We boffen ook nog ontzettend met het weer, want tijdens het hele fietstochtje (ook daarna als we naar de brug met het ander eiland Don Khong) fietsen valt er geen drup regen!



- Posted using BlogPress from my iPad