Vandaag gaan we op excursie: de "highlights" van de river Kwai.
Met 12 personen in een busje rijden we naar de Erawan watervallen. Het zijn er 7 in totaal. Aan de voet van elke waterval zijn bassins waarin gezwommen kan worden.
We zwemmen in nummer 3. Het water is heerlijk en het krioelt er van de vissen. Dat is op zich leuk, maar deze vissen zijn gespecialiseers in het opeten van dode huidcellen en ze laten geen kans onbenut om aan te vallen op elk bloot stukje huid (en dat is best veel als je badkleding draagt).
Het kriebelt als ik weet niet wat, dus ook als je even stilstaat of - hangt om rond te kijken, zorg je wel dat je in beweging blijft!
Wel een mooie gelegenheid om even mijn onderwatercameraatje te proberen. Het werkt goed, maar de vissen zijn zo grijs als haring, dus het levert nog geen mooie plaatjes op (ik heb wel hoge verwachtingen van de foto's als we gaan snorkelen).
De volgende stop is bij de Hellfire-pass, uit de rotsen gehakt door voornamelijk Australische dwangarbeiders.
Via de audioguide krijgen we te horen welke ontberingen deze mensen hebben moeten doorstaan. Je weet het al wel, maar het komt extra hard binnen als je daar ter plekke loopt. Je denkt terug aan al die zinloze oorlogen in het verleden en ook aan die van nu. We leren te weinig van het verleden.
Veel te snel moeten we al weer het busje in.
Daarna rijden we naar een stationnetje om in een stoomtrein een stukje over de "dodenspoorlijn" te gaan rijden. Niets doet me denken aan die keer, 17 jaar geleden, toen ik hier voor het eerst kwam. Toen alleen een bijna leeg station, nu een honder meter lange passage langs souvenierwinkels alsof je in Eurodisney aankomt.
Het stoort me in mijn beleving.
Als we tenslotte bij de Bridge zelf aankomen, is het nog erger. Bij het begin van de brug is een grote verzameling aan marktkramen verrezen, waardoor je bijna de opgang van de brug niet eens kunt zien! We krijgen 15 minuten de tijd.
Dit is niet wat ik Peter had willen laten zien.
Gelukkig gaan we morgen met een boot vanaf ons resort terug naar Kachanaburi. Dan gaan we in ons eigen tempo nog eens naar de brug, het museum en het kerkhof: te voet of met de fiets: we zien wel.
Wij zijn geen mensen voor highlight-hopping.
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten