Zaterdag 28 juli: deja vu?

We gaan voor de verandering eens ergens anders ontbijten. Dat bevalt slecht want de 3 pannenkoeken met banaan krijgen we na 50 minuten (2 gekookte eieren bijna!) koud opgediend (waarom breng je ze niet eerder als ze toch klaar zijn? zou je zeggen) tegelijk met Ads gebakken eieren met toast die wel warm zijn. We krijgen wel 3 grote thermoskannen slappe koffie om de tijd te doden en na te praten over het feest van vorige avond. Na het avondeten zijn we bij een tempeltje beland waar een priester de hele avond offertjes wiegde, terwijl de plaatselijke band een grote groep mensen op de dansvloer lokte.




We werden vriendelijk gevraagd om mee te doen met het jaarlijks festijn en uiteraard ontkwamen we er niet aan om met hen mee te dansen. Ik kon, wijzend naar mijn heup en wat zielig kijkend de dans ontspringen, maar de anderen hebben zich behoorlijk uitgesloofd (Gonnie werd door een enthousiaste vrouw ook nog op haar neus geraakt met een zwaaiende arm).
Yadav vertellen we waarom we wat later zijn, maar hij heeft ons niet gemist en zit rustig een krantje te lezen op straat.




Hij heeft voor ons een interessant ritje bedacht en raad eens wat? Het is exact de route die we gisteren gefietst hebben. Hij laat ons wel het meer op een andere manier zien, n.l. via een gebouw (kleun museumpje) waar Kippling (Jungle book) een dag of 2 heeft zitten schrijven




Daarna rijdt hij naar een zogeheten stepwell. Dat is een bron, toegankelijk via trappen, aangelegd door rijke Indiers om hun arme medebewoners van water te voorzien. Heel vernuftig eengelegd en prachtig van architectuur. Er loopt een deskundige rond (hij is archeoloog, zegt hij) die kns wijst op een andere step well 200 meter verderop die veel minder bekend is zowel bij toeristen als bij Indiers, maaf architectonisch veel jnteressanter. Hij is vierkant van vorm en van binnen loopt er een soort zig-zag trappenstelsel waardoor de bron altijd te bereiken was voor veel mensen om drinkwater uit te halen, in te wassen of te baden. Gonnie waant zich in een van de eerste computerspellen op level 5.




Nog net voor de lunch hebben we tijd om naar het paleis te gaan. Het moet een schitterend mooi gebouw geweest zijn, gezien de prachtig geschilderde plafonds en muren van bepaalde kamers, maar het is slecht onderhouden, er hangen vleermuizen en 's avonds vanaf een uur of 5 wordt het bevolkt door de honderden apen uit het het dorp: het stinkt er behoorlijk naar apeshit. Echt jammer dat het niet beter behouden wordt.




We gaan na de lunch weer lekker chillen (ik ben net op tijd wakker om nog even mijn blog te schrijven voor we naar het wificafe gaan: ons dagelijks ritueel hier in Bundi).
Het heeft hier wel een hele ochtend wat gemiezerd, maar het maakt ons niet uit of we nat zijn van de miezerregen of het zweet en de Indiers zijn er blij mee.
- Posted using BlogPress from my iPad