14 juli

Vroeger ging de 14e juli altijd gepaard met spelletjes op de camping of in het dorp en 's avonds vuurwerk: Frankrijk.
Dit is andere koek!
5.15 u opstaan
6.45 u staat de chauffeur voor ons klaar
6.20 u staan we bij de start van onze fietstocht door Delhi, georganiseerd door Delhibycycle, een bedrijf dat wordt gerund door een Nederlander (dat wisten we). Wat we niet wisten maar binnen 10 seconden nadat we met de eigenaar spraken wel, is dat hij in Bergen op Zoom geboren is, net als ik.
Nog 10 seconden later bleek hij de zoon te zijn van Coby, een reisgenootje van mij in de tijd dat we beiden in Roosendaal werkten. Wat ontzettend leuk om hem daar te zien en wat een toeval weer...



De fietstocht door oud-Delhi was heel bijzonder.
Ik beschrijf wat ik zie: afgehakte stukken vlees vliegen vanuit kleine vrachtwagentjes in tonnen en op straat; geiten, bokken, koeien, ezels voor hoog opgeladen karren (de laatste opgedreven door jonge knulletjes); kruiden die je niet eerder zag op de kruidenmarkt (tevens centrum van de homoscene); overal liggen mensen te slapen, op golfplaten dakjes, in de goot bij het afval, op vluchtheuvels bij grote, drukke kruispunten waar iedereen voorbijraast en geen oog heeft voor de man die bedolven onder de vliegen nog nauwelijks kracht heeft om die plaaggeesten te verjagen en zijn gezicht verstopt in een capuchon van het smerige regenjackje dat zijn enige bescherming is.
Ik beschrijf wat ik ik ruik: pis, stront (en niet alleen van dieren), rottend afval, kruiden, rook, wierrook en nog meer rottend afval.
Ik beschrijf wat ik hoor: fietsbellen, autoclaxons, brommers en brommeralarms, geroep van mannen, nog meer claxons, hondengeblaf en nog meer claxons...
Ik beschrijf wat ik voel: dankbaarheid, medeleven en schaamte.
Wat overheerst is dankbaarheid dat ik in de gelegenheid ben om dit te kunnen beleven: een totaal andere wereld waarin mensen leven die
opgroeien, verliefd worden, kinderen krijgen en keihard werken om te kunnen blijven leven en waarin ik even een kijkje kom nemen en niet meer dan dat...
's Middags bezoeken we ook nog het Rode Fort en de grote Moskee (kan niet tippen aan die van Djakarta wat mij betreft).
In het Rode Fort werd ik door verschillende mensen (oud en jong) gevraagd om met hen op de foto te gaan (binnenkort dus veel te zien op Indiase facebook-accounts, volgens Peter).




Een onvergetelijke tocht met de tuk-tuk (met 3 man achterin en 1 voorin) brengt ons weer in het lunchcafe van gisteren, waarna we met de metro terug gaan naar Tree of Life.
We nemen een lekkere whiskey-cola, kaarten en werken de blogs bij.
Morgen met de auto naar Nawalgarh.















Posted using BlogPress from my iPad