Desert winds

17 juli dinsdag
We reizen vandaag verder naar Bikaner. Yadav- onze chauffeur- heeft onderweg een paar leuke stops bedacht.
De eerste brengt ons naar weer een hele mooie Haveli in een klein ook al weer zeer levendig dorpje. Dorpjes zoals wij ze kennen, bestaan hier niet!
De reis verloopt gelukkig heel goed, maar je weet niet wat er onderweg allemaal gebeurt waardoor het wel eens heel anders zou kunnen aflopen.
Behalve de koeien die met grote regelmaat op de weg lopen of oversteken, moet Yadav ook grote gaten in de weg en echt idiote tegenliggers ontwijken, links en rechts passeren, tussen auto's manoeuvreren en precies op tijd gas geven en remmen (met het op tijd terugschakelen neemt hij het niet zo nauw, maar dat vergeef ik hem graag zo lang hij de rest goed doet!)
We leren vandaag dat Indiers niet hun middelvinger opsteken, maar duim en wijsvinger.
We bezoeken ook een rattentempel en niet alleen aan de buitenkant; we gaan er ook blootsvoets (verplicht) in!
Van de tempel zelf heb ik eigenlijk niets gezien, want ik ben constant bezig geweest om op de grond te kijken of er niet zo'n ratje over mijn voeten loopt: een heel karwei, want er lopen er honderden rond... ' t krioelt er van.
Gelukkig hebben we wel een witte gezien (er schijnen er 2 te zijn in totaal) want dat brengt geluk.
En inderdaad, het werkt: we zijn er weer uit gekomen zonder besprongen te zijn door zo'n beest...


Ik vond het achteraf minder eng dan ik gedacht had en dat kwam vooral omdat het een kleine soort rat is en omdat het niet in een of andere donkere tempelgrot was (zoals in mijn hoof zat).
De derde stop is in het Fort in Bikaner: mooier dan het rode Fort in Delhi, vind ik. De muurschilderingen zijn kleurrijk; de deuren prachtig, of die nu van zilver of van hout zijn; er zijn veel voorwerpen uit die tijd geexposeerd (puur gouden lansen b.v.)


Het is een bloedhete dag (boven de 40*) en dit beinvloedt wel mijn concentratie. Ik ben meer dan me lief is op zoek naar schaduwplekken, ventilatoren en gangen of balustrades waar het enigszins doorwaait.
Dat lukt ' s avonds prima als we op het dakterras bij Harasar Haveli dineren bij kaarslicht en life traditionele muziek. (Dit laatste had niet perse gehoeven, want we hebben wel eens een betere zangeres gehoord, maar we konden er wel om lachen).
We gaan slapen in Desert Wind.


- Posted using BlogPress from my iPad