Vrijdag de 13e

De ochtend gebruiken we voor het afhandelen van wat zakelijke en toeristische zaken: we worden door een van de personeelsleden begeleid naar pinautomaten (er zit namelijk een maximum op het aantal te pinnen roepia's: we pinnen dus vaak en dan is het nog maar net genoeg om de eerste aanbetaling van de auto met chauffeur te doen en wat zakgeld voor die dag over te houden) en een shop voor een simkaart (da's handig en veel voordeliger dan die van je eigen gsm, voor onderweg). P. komt met mijn paspoort aanzetten en met zijn pasfoto's. Nou vinden wij dat die 2 uitzonderlijk goed matchen, maar daar denken zij anders over. Er worden dus weer nieuwe pasfoto's van mij gemaakt en klaar is Kees, tenminste nadat Gonnie en Ad en de verkoper ongeveer een kwartier hebben staan wrikken om Gonnies telefoon open te krijgen en de stofwolken uit de gsm prompt een niesbui bij mij opwekken.
Ashwani, de eigenaar van dit guesthouse regelt een treinkaartje voor ons naar Varanasi voor over 4 weken en hij bestelt kaarten voor een fantastische Bollywoodshow op 14 augustus, wanneer wij bij hem terugkomen aan het einde van deze reis. We genieten van de manier waarop hij meedenkt met ons en dingen voor ons regelt. Met de metro gaan we naar het centrum, waar we gaan lunchen bij Saravana Bhavan (tip van Ashwani: naast de MAC): wel een klein uurtje wachten, maar intussen shoppen we bij het grote Cotton Centre aan de overkant waar Gonnie een tuniekpak met bijpassen shawl koopt.
Na de lunch (fantastisch lekker, vegetarische gegeten: fixed thali)) slenteren we nog wat langs wat winkeltjes en vinden prompt veel goedkopere tunieks en shawls. We kunnen voorlopig vooruit (vindt P.) en ik denk dat hij gelijk heeft.
Opmeen kleine markt worden we belaagd door verkopers van portemonnes, houten slangen en nog veel meer. Ik verval in mijn oude gewoonte om uit te gaan leggen: ik vertel een van die jonge verkopertjes dat ik geen ATM ben: je laat iets zien, en er komt geld tevoorschijn. Hij kan er wel om lachen en laat ons verder met rust.
Aan het eind van de middag gaan we terug naar het guesthouse: we zijn keikapot: 't is flink wennen aan de hitte, de geluiden (de claxon is het belangrijkste dat moet werken aan een voertuig), het tempo en de indrukken die je opdoet in zo'n stad. We hebben nog geen koe gezien gezien op straat, maar we zijn dan ook nog niet in het oude gedeelte geweest, dat doen we morgen op de fiets!
We leggen een kaartje en gaan, na een dlinke tropische bui, eten bij Select City Walk: ook weer lekker. Nog een afzakkertje en dan op tijd naar bed.
Morgen om 5.45 u. staat de taxi klaar om ons naar de start van de fietstocht te brengen. Ik heb daar ontzettend veel zin in....


- Posted using BlogPress from my iPad