Bundi-Jaipur

't Is vandaag maar een korte rit; 200 km., maar 200 km opgebroken weg (waarvan ook nog stukken tolweg! Ik denk dat ze hier eerst tol heffen en daarna van dat geld de weg gaan verbeteren. Dus tolweg = opgebroken weg), wij rijden er bijna 5 uur op, met een hele korte stop.
Bij die halte stoppen 2 lijnbussen volgepropt met mensen en ook bovenop is het een drukte van jewelste. Er staan bij die halte van allerlei vreemde mensen (zo'n beetje wat er bij ons in Nederland ook rondom stationshallen rondstruint) van wie sommigen zo'n lodderige ogen hebben (opium?) en ons zo strak blijven staan aanstaren op 1 meter afstand dat Gonnie zich behoorlijk ongemakkelijk voelt hier. Ze dringen zich ook op rondom de auto die niet op slot is (Yadav is maar even een sigaretje roken), dus Gon en ik nemen ieder aan een kant de wacht en als Yadav even oogcontact maakt, gebaar ik hem om hier maar weg te gaan.




Tijdens de rest van de tocht zien we veel mensen die in tenten wonen (en dan bedoel ik niet de tenten die op de Franse campings staan)




en er ontstaan weer van allerlei gevaarlijke situaties:
op een vierbaansweg kom je geregeld spookrijders tegen, zowel op de linker als de inhaalbaan; een vierbaansweg is hier dus eigenlijk een 2x 2-baansweg naast elkaar, maar dan ook nog met koeien die oversteken of gewoon wat gezellig rondkijken terwijl alle auto voor ze stoppen of er omzichtig omheen rijden, uiteraard heel hard toeterend; er staan heel veel vrachtauto's met panne (hier hebben ze geen gevarendriehoek, maar ze leggen op een meter afstand van de auto een cordon met keien en daar moet de rest van het verkeer dan maar omheen); buffelkarren met gezinnen; kleine volgepropte vans; kortom 't is een gekkenhuis op de weg. Ook Yadav roept regelmatig: Crazy, crazy!








Dat wordt nog erger in Jaipur waar 75% van de weggebruikers gek is, volgens hem. We worden een aantal keren gewoon klem gereden en we verbazen ons erover dat we nog geen schade aan de auto hebben opgelopen. Ikzelf vrees regelmatig voor mijn leven, terwijl ik in het verkeer niet echt een angsthaas ben.
We bezoeken in Japur een astrologisch observatorium dat 300 jaar geleden is aangelegd door de maharadja en waar zeer mooie ingenieuze bouwwerken staan, waarmee men toen al op 2 seconden precies de tijd kon aflezen: heel indrukwekkend!




Het naastgelegen paleis van de maharadja (14 jaar oud) is ook een juweeltje.
Omdat de maharadja die in 2011 stierf geen zoons had, is de kleinzoon van hem nu maharadja geworden.
Hij was niet thuis (anders hing er een kleine vlag bij de grote); hij was naar school!




's Avonds komen we helemaal bij in het fijne hotel Umaid Bahwan en na een paar biertjes eten we op het dakterras in een heerlijk temperatuurtje (we denken maar een graad of 25) na het buitje van vanmiddag en vanavond.

- Posted using BlogPress from my iPad