The Narrows in Zion National Park

We zijn er een week geleden al achtergekomen dat we onze loopstokken (van Nordic Walking, waar we nooit echt aan begonnen zijn) vergeten zijn mee te nemen: we weten dus dat het vandaag loshandjes moet in de kloof en in het water. Ik reken er nog even op dat ik wel een goede stok vind of krijg van iemand die denkt "Och, ik kan best zonder: ik geef de mijne aan die aardige oude dame...".
Weer een illusie armer.

De tocht door de kloof, wadend door het ijskoude water, is een echte belevenis. Hoewel je door dezelfde kloof blijft lopen, levert elke bocht weer een verrassend mooi ander beeld op. Ook al omdat we vroeg zijn en sommige dwarsstukken nog in de schaduw liggen: dat is na 3 uur wel anders! Dan moet je zoeken naar een schaduwrandje vlak langs de rotsen of onder een paar kleine boompjes. Maar gezien de toegenomen drukte 's middags zijn die plekjes allemaal vergeven. We zijn heel blij dat we onze tocht redelijk vroeg begonnen zijn en we genieten enorm: dan weer een waterval, dan weer hangende tuinen en druipende rotsen...


We genieten ook van de mensen (al mocht het wat ons betreft 's middags best iets minder druk zijn): iedereen heeft goeie zin, de kinderen nog het meest.
Ik zie in gedachten mijn kleinkinderen hier. Wat kunnen die zich hier uitleven zeg!

Terug in de shuttle merk ik op dat het opvallend rustig is. Iedereen zit er min of meer doorheen. Het is ook een flinke inspanning geweest en het is inmiddels ook behoorlijk warm geworden: 39 gr. celsius.

We lunchen in een Mexicaans restaurant, net buiten het park: heerlijk!
De digitale "werkzaamheden" doen we weer - min of meer - noodgedwongen
bij de MAC. Dit keer alleen met een beker koffie.

Het is een hele mooie dag geweest (morgen naar de North rim van de Grand Canyon)!

- Posted using BlogPress from my iPad