Via mijn vriendin kreeg ik een stichtelijke tekst van Aleid Truyens aangereikt: Mac Donalds en de kracht van "troost-food".... en nog meer ellende.
Dit blog schrijf ik bij Mac Donalds.
Uitstekende internetverbinding, ook!
We zijn aan het bijkomen van een ochtendje in de Intermountain Hurricane Instacare clinic.
De klachten? Ik zeg het maar precies zoals het is: ik vermoed dat ik hoofdluis heb en sinds gisterenmiddag heb ik ook nog eens een zwelling aan de binnenkant van mijn oog.
Ik wil voorkomen dat mijn oog helemaal gaat dichtzitten (is natuurlijk niet best voor het zicht op de weg) en .... wat ik echt wel wil is dat de jeuk op mijn hoofd weg is. Ik word er knettergek van.
Wat gebeurt er in zo'n kliniek?
Vriendelijke receptioniste, wachtruimte houdt het midden tussen een wachtruimte in het ziekenhuis en de lounge van een eenvoudig hotel.
De receptioniste informeert eerst even of ik een creditcard heb, want er wordt niet gewerkt met verzekeringen. Ook moet ik een aantal formulieren invullen met nogal wat irrelevante vragen, zoals ras en burgelijke staat.
Ik word van de ene op de andere minuut een single.
Daarna zitten we zeker 3 kwartier te wachten in een bijna lege wachthal, op een paar Amisch-gezinnen na. Het valt me op dat de jurken van de dames allemaal hetzelfde ontwerp hebben: lange jurk met een taillenaad net iets boven de taille, ronde hals, lange pofmouwen. Ook het rokgedeelte is geplooid aangezet. Oma, moeder, dochter, alle drie hetzelfde ontwerp, andere kleur. Het zoontje van een jaar of 5 draagt een keurig donkergroen overhemdje en een zwarte pantalon.
(Ik durf jammer genoeg geen foto's te maken.)
Als we binnen worden geroepen, komen we eerst in een behandelkamer bij een medisch assistente.
Ik word gewogen (gaat goed, ik ben niet aangekomen!). Dan wordt de koorts opgenomen, de bloeddruk en saturatie gemeten. Ik ben kerngezond!
Ook wordt gevraagd waarvoor ik de dokter wil spreken en alles wordt nauwgezet geregistreerd in de computer. Ik krijg een compliment omdat ik het zo duidelijk heb uitgelegd. (Jeuk is niet zo moeilijk uit te leggen, toch? Kwestie van voordoen hoe je de hele dag en nacht aan het krabben bent.)
Daarna mogen we naar de volgende behandelkamer, waar na enige minuten de dokter arriveert. Khaki rangerbroek, sportschoenen en witte polo.
Hij bekijkt nauwkeurig mijn hoofd en maakt me al een beetje blij: ik heb geen hoofdluis en/of neten. Wel heb ik heel veel wondjes op mijn hoofd (van het krabben). Hij vermoedt een allergische reactie op een product dat ik gebruik (anders dan thuis?). Dat moet mijn verstevigingsschuim zijn. Was ik Mylene toch maar trouw gebleven in de vakantie...
Hij schrijft een goedkope, maar heel effectieve antibioticumkuur voor. Daar gaat ook de zwelling in mijn ooghoek mee weg en bevordert de genezing van mijn wondje aan het been (Oh, ja, ik was in de eerste week tegen mijn bed aan geknald en had een wondje aan mijn been.)
In de Walmart kan het medicijn worden opgehaald ($ 4 voor de hele kuur).
Kosten consult: $ 104,--
Tot slot: de frietjes zijn heel lekker!
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten