Grand Canyon

De reis naar de Grand Canyon verloopt rustig. We hebben ruim de tijd en we lunchen (picknick met koolsalade) in het enige stadje dat we tegenkomen (de naam weet ik even niet meer) onder de bomen bij het enige kruispunt.

Vlak daarvoor zijn we gestopt bij een National Monument, Pipes springs genaamd. Geen idee wat we daar zouden kunnen aantreffen, behalve water.
En ja, dat water blijkt voor het verhaal cruciaal.
We zijn hier bij een nederzetting van de Mormonen terecht gekomen; echt weer in the middle of nowhere.
Toen zij hier in de 19e eeuw aankwamen, troffen ze er de oorsponkelijke bewoners aan: Indianen die jaagden om in hun onderhoud te voorzien en die voor de watervoorziening afhankelijk waren van de waterbronnen.
De Mormonen erkenden de cultuur van de Indianen niet en de Indianen wilden ook niet "bekeerd" worden. Aangezien de Mormonen gewassen wilden verbouwen en dus ook water nodig hadden, bouwden zij hun woningen gewoon over de bronnen heen en hadden de Indianen het nakijken.

We krijgen een rondleiding in een van de goed bewaarde huizen waar ze zelfs kunnen laten zien dat hier in die tijd al een telecommunicatiesysteem was.


Door de zeer goeie film die ze hier draaien, komen we erachter dat de Mormonen de polygamie vaarwel hebben moeten zeggen om voor elkaar te krijgen dat Utah kon aansluiten bij de USA.
Laat ik nu altijd gedacht hebben dat de Amish aan veelwijverij deden!
Dat is helemaal niet zo, vertelt de ranger mij. De Amish waren hier eerder dan de Mormonen, zijn ook wel godsdienstig (maar geen LDS'rs), maar zijn geen polygamisten. Zij zijn wel zeer behoudend en hebben strenge (kleding-) voorschriften.
De ranger verwoordt het zo:
"De Amish mogen niet naar de TV kijken; de Mormonen hebben hem uitgevonden!"
Het is een leerzame dag.

Dag 1 (vrijdag 31 juli)
Uit het raam van de cabin kijkend, zittend op de rand van het bed, kijk ik uit op de Grand Canyon.
Niet op de South Rim, maar op een tussenuitloper. Als we iets meer naar het oosten (voor de kijker links) lopen, hebben we zicht op de South Rim.
Vanuit onze cabin is dat nog geen 5 minuten lopen...
Vanochtend hebben we daar naar de zonsopgang zitten kijken en hoewel het licht bewolkt was, kon de zon er net voldoende doorheen schijnen om de rotsen te belichten.


We drinken een kop koffie en eten er wat bij (veel keuze is hier niet bij de lodge) en daarna lopen we de Transept trail. De mensen die we onderweg zien (het zijn er maar een paar) maken allemaal een praatje. Ze vragen waar je vandaan komt en vertellen waar zij vandaan komen en ze zorgen ervoor dat de reisgegevens worden uitgewisseld. Waar was je allemaal al en wat ga je nog doen. Ook de Amerikanen onderling houden dit soort gesprekjes.
's Middags rijden we naar het Walhalla plateau: magnifiek!

15 miles met prachtige uitzichtspunten en aan het eind Cape Royal area, waar je op een rotspunt staat en rondom alleen maar canyon ziet met - tegen de South Rim aan - op 2 plaatsen de Coloradorivier. Via de verrekijker van een ranger, die speciaal op dit punt zijn verrekijker daarvoor heeft opgesteld, kijken we naar de kolkende rivier. Op een afstandje leek het gewoon een kabbelend stroompje met een paar schuimkopjes.


We zijn zwaar onder de indruk van de North Rim. Zoveel groen, zoveel afwisseling, zo weinig toeristisch en zo indrukwekkend. Dit vergeten we nooit meer!

Gisteravond hebben we gegeten in het restaurant van de lodge. Vanavond gaan we weer.
Ik kijk vooral uit naar het vooraf geserveerde knoflookbrood met olie waar knof en truffel in zit!

Dag 2
"Jammer dat we geen foto hebben van de niet-zonsopgang", zegt Peter als we terugzijn van Bright Angel Point. We zijn weer om 5 uur opgestaan (optimisten die we zijn), maar het is zwaar bewolkt en er is nu zelfs geen glimp van de zon te zien.
Na het ontbijtje (burrito met ei en kaas) en een lekkere kop koffie, wachten we de komst van de zon af en we hebben geluk: om 7.45 uur ziet hij kans door de wolken te breken.
We wandelen naar de General Store.
Daar checken we de mail, proberen blogs te plaatsen en wandelen daarna via de kloof weer terug.
Vanmiddag gaan we de laatste tochtjes maken rond de Canyon; morgen Las Vegas. Groter contrast lijkt me haast onmogelijk.


- Posted using BlogPress from my iPad