Na het ontbijt op het dakterras gaan we de stad verkennen.
Het is bloedheet.
Om die reden doen we minder dan we van plan waren, maar het koloniale huis dat we gaan bezichtigen is heerlijk koel en er zijn veel mahoniehouten kasten, secretaires (met geheime lades en schuifjes) en ander meubilair te bewonderen.
Bij binnenkomst wordt gevraagd of we een gids willen. We zeggen dat we het zonder doen.
Ook wordt gevraagd of we foto's willen maken (5 cuc). Nee, dat doen we ook niet.
Als we in de eerste ruimte komen, komt er meteen een vrouwelijke suppoost naar ons toe om uitgebreide info te geven over het tentoongestelde.
Ze weet er veel van. Ze nodigt ons ook uit om foto's te maken! He?, nee toch? Wij hebben niet betaald om te fotograferen hoor. Nou, dat geeft niets hoor, neem maar gerust foto's!
Uiteraard krijgt ze een fooitje na haar verhaal en in de volgende ruimte herhaalt zich dit tafereel. Het maakt dus qua geld helemaal niets uit of je een gids neemt of niet: je krijgt hem/haar toch!
We wandelen nog even naar het beroemde trappenstraatje en een klein stukje door de volkswijk Tivoli. Daar zie je pas echt de armoede. Piepkleine donkere huiskamertjes, direct aan de straat grenzend, zonder enig daglicht als de voordeur gesloten is... Die staat dan ook meestal open, ook al omdat men toch nog probeert van alles te verkopen. Er hangt hier en daar een handgeschreven"reclamebordje" op waarop staat wat ze allemaal niet verkopen (het enige wat je wel kunt kopen is halflauwe, mierzoete koffie, waarvan je hoopt dat het water ooit gekookt heeft. Een stoel krijg je er niet bij, zodat je het bakkie leut staand voor de deur opdrinkt.)
Als we denken bij een min of meer normaal restaurant beland te zijn en we al half binnen staan, worden we van buitenaf terug gefloten: "He!" en duidelijke gebaren dat we daar niet welkom zijn!
Ik vind het er wel redelijk restaurant-achtig uitzien: gedekte tafeltjes en mensen die er zitten te eten... Al bedenk ik wel dat het vreemd is dat ze in uniform zijn.
Ik denk dat we in een kantine van een bewakingsdepartement of zo beland zijn.
Als we weer terug in de bewoonde wereld zijn, is het nog heter geworden ('t was daarnet al 39 gr.) en we besluiten na de lunch bij Cafe Metamoros om de heetste uurtjes dan maar in onze airco-kamer uit te rusten.
's Avonds gaan we daar terug naar toe en hoewel een propper voor een ander restaurant ons vlak voor we naar binnen gaan vertelt dat het eten hier echt niet zo goed is en dat hij een veel betere gelegenheid weet, eten wij er uitstekend en hebben we een hele avond veel plezier met de band die er speelt.
En raad eens wat? De plopper komt regelmatig binnen vallen met vrienden en als hij een praatje met ons maakt, moet hij toegeven dat-ie daarnet andere belangen had en dat hij het hier ook hartstikke tof vindt.
Mooie jongen, die ons ook nog terloops vertelt dat hij snakt naar meer vrijheid (het is al veel beter, zegt hij, want een paar jaar geleden had hij dit zelfs niet tegen ons kunnen vertellen.....).
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten