13 mei 2015
Luchtspiegelingen op weg naar Guardalavaca
De reis bestaat voor mij uit 3 delen:
- de eerste 60 km. naar Moa;
- van Moa naar Holguin;
- van Holguin naar Guardalavaca.
De eerste 60 km. gaan over een schier onbegaanbare weg, waar je slalommend over kunt rijden in een slakkengangetje en dan nog word je af en toe verrast door een stuk weg, waarvan je denkt: "Hoe kom ik daar overheen...?"
Ik heb ook telkens last van luchtspiegelingen en bij navraag blijkt Peter dat ook te hebben: je kijkt dan op de weg vooruit (je moet tenslotte toch geconcentreerd rijden en goed anticiperen) en dan zie je dat de weg na ongeveer een 200 meter, stukken beter is! Alleen hoe dichter je bijkomt, hoe duidelijker je ziet dat van dat idee geen meter klopt (zoiets als oases in een woestijn: luchtspiegelingen).
Over de eerste 60 km. doen we 2 1/2 uur!
Na Moa is de weg op de kaart van wit naar geelgekleurd en volgens de legenda betekent dat een betere weg. Dat klopt: hij js geasfalteerd. Dat neemt echter niet weg dat je na elke 200, 100 of 50 meter (je weet het nooit van tevoren) toch weer op de rem moet. Je bent net lekker op gang en hup, daar komt weer zo'n slecht stuk met gaten en scheuren!
170 km. lang. Ik weet niet meer precies hoe lang we daar over gereden hebben, maar als ik goed reken, zo'n 3 uur.
Het laatste stuk naar Guardalavaca is goede weg en daar doen we nog eens drie kwartier over, want goede weg wil alleen maar zeggen dat het asfalt min of meer ongeschonden is, maar nog steeds kun je geen snelheid maken, omdat er welliswaar niet veel, maar toch, andere weggebruikers zijn: paard en wagen, brommers, fietsers, wandelaars, geiten, ossenkarren, koeien, kippen etc.
Dus, kleine 6 1/2 uur rijden en dan zijn we in onze all-inclusive Brisas met heel veel sterren.
Eerst zorgen we dat we de auto inleveren en elkaar een high-five geven: dat hebben we weer goed gedaan! Geen pech, geen schade: ik voel me opgelucht. Niet omdat ik er tegenop gezien heb, maar zo'n dikke 2000 km. in Cuba rijden, zonder lekke band o.i.d. is best een prestatie (met een grote dosis geluk).
We gaan eerst eens even op verkenning in Brisas en dat levert bijzondere beelden op. Ben ik hier terechtgekomen in een centrum voor Obesitaspatienten? Of worden hier reclamespots opgenomen voor tattoo-shops?
Ik vrees dat ik hier morgen niet uit de kleren mag: ik voldoe niet aan de dress-code.
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten