Cayo Jutias

30 april 2015

't Is licht bewolkt vandaag, maar de temperatuur is prima: ik schat rond de 25 gr.
We besluiten een tochtje met de auto te gaan maken en koersen naar het Noorden, richting kust. De weg ernaar toe is prachtig qua natuur en uitzicht, maar het wegdek toont hier en daar weer verraderlijke gaten: 't blijft goed uitkijken dus.
Dat lukt steeds beter, te meer omdat er zo weinig verkeer is dat je rustig naar links en rechts kunt slingeren om de kuilen en de slechte stukken te vermijden en als je al iemand tegenkomst is die net zo hard aan het werk als ik om de wielen te sparen en is de snelheid waarmee iedereen rijdt nooit hoger dan 60 km. per uur en vaak nog veel langzamer.

Na 2 uur rijden hebben we de afstand van 65 km. afgelegd en komen we aan het strand op een landtong: Cayo Jutias is een paradijsje.
Het is er niet druk, er zijn toiletten, een restaurantje en een sandwichbarretje.
Er staan strandstoelen onder palmen, de zee is rustig en lekker van temperatuur en diepte. Kortom: ideaal.


Als ik tussen de middag een sandwich ga halen, krijg ik een menukaart mee van de aardige bartender. Hij herkent me nog van de koffie die hij een uurtje geleden bij ons bracht.
Peter wil graag een broodje worst, zo eentje als op de foto van de menukaart.
Ik breng de boodschap over, maar dan zegt hij lachend: " Nee, die hebben we niet! We hebben alleen sandwich ham, kaas (tomaten en komkommer); die met dat worstje was alleen maar voor de foto op de kaart!"
Terwijl hij de broodjes laat roosteren achter, laat hij mij een pina colada proeven, zonder rum (ik ben immers chauffeur) en als ik laat merken dat ik het lekker vindt, maakt hij er een voor me klaar, met ijs en kaneel ("for free..." zegt hij erbij).
Als ik hem half op heb en de broodjes klaar zijn, vraag ik hem om er wat rum bij te schenken om Peter mee te verrassen ("I'll pay for it", zeg ik, maar daar wil hij niets van weten). Hij schenkt het glas bij met rum tot het weer vol is, en bedankt me voor de bestelling met zijn allermooiste glimlach.
Mijn dag is goed!



Als we aan het eind van de middag terug zijn, gaan we naar de internetwinkel waarvan we sinds vanochtend het bestaan weten.
We betalen voor een uurtje wifi; we posten de blogs van de afgelopen dagen en checken de email. We sturen de naasten een bericht van welbevinden en als we gelezen hebben dat het met hen ook goed gaat, kan mijn dag helemaal niet meer stuk!

- Posted using BlogPress from my iPad