2 mei 2015
Che in Sta. Clara is een "must": vanwege de geschiedenis en de stilte in het voorportaal van het museum. De bezoekers worden slechts groepsgewijs toegelaten en als we - na keurig in de rij te hebben gestaan - aan de beurt zijn, blijkt dat we eerst mijn tasje en de camera in bewaring moeten geven (een eindje verderop) en opnieuw in de rij!
Als we uiteindelijk naar binnen mogen, komen we eerst in een ruimte met graven van helden van de revolutie en er heerst een dodelijke stilte. Er mag zelfs niet gefluisterd worden...
Bij elke naam en beeltenis op de muur, prijkt een rode anjer ("Uhh, de anjerrevolutie was toch in Portugal?" "Ssttt....").
In het museumgedeelte zijn vooral veel foto's te zien en wapentuig dat door Che en de zijnen gebruikt is. Ook het pijpje dat hij in Congo rookte, is tentoongesteld.
De rit naar Cienfuegos is maar een kilometer of 50 en voor de verandering zijn de wegen redelijk goed en kunnen we allebei genieten van het ritje door dorpjes: een verademing!
Bij de casa worden we vriendelijk ontvangen (de dienstdoende hulp spreekt alleen Spaans en wij alleen Engels, maar we slagen erin onze was af te geven en ze gaan meteen aan de slag ermee.)
We slenteren naar het centrum, eten een hapje en sjokken weer verder.
Het lopen valt ons alletwee zwaar en we hebben geen idee, waardoor.... Waarschijnlijk toch de warmte, want zo veel hebben we nog niet gedaan vandaag!
Cienfuegos heeft veel prachtige gebouwen: veel ervan in art-deco-stijl.
Als we ons terug hebben laten fietsen, is de sfeer in de casa meteen anders: de eigenaresse is er en heeft gehoord dat we er blijven eten.
Wat willen we eten? (Vis, en nee geen kreeft deze keer). Is de kamer naar onze zin? (Ja, zeker! Hij waait lekker door!) Hebben we soms zin in een lekkere mojito? (Ja, graag!)
De schone was hangt alweer in onze kamer!
Peter gaat nog even een tukkie doen voor het eten en vanavond gaan we naar een uitvoering met zang en dans! Ik ben benieuwd....
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten