Met de trein reizen kan wel leuk zijn

Zondagmorgen, 8.50 u., de trein naar Schiphol.
We zitten met zijn tweeen in een 4-persoons setting; naast ons een serieuze dame die een tekst bestudeert (ze is in ieder geval flink in de weer met een gele markerstift).
Verder kijken we niet in de coupe; 't is heerlijk rustig, totdat de conducteur binnenkomt.

"Goedemorgen, ik kom uw vervoersbewijzen controleren. Ik zeg het er altijd maar bij, dan weet u wat ik kom doen".
De mensen achter ons hebben niet goed ingecheckt en hij legt uitvoerig uit hoe ze dat kunnen herstellen. Bij ons en de buurvouw is het OK en verloopt de controle zoals je verwacht.
Bij de mensen voor ons draait de conducteur warm: hij maakt de ene kwinkslag na de andere en binnen de kortste keren heeft hij de halve coupe in tranen van het lachen.
Op een vraag over de aansluiting naar Groningen, gaat hij omstandig uitleggen welke plaatsen hij die dag op zijn route heeft en stelt als wedervraag: "Oh, is er in Groningen ook een station?"
Hij zoekt het antwoord op hun vraag wel op, intussen.
Hij stelt zich voor als "Liesbeth", vraagt waarom die mensen hem zo keihard in zijn gezicht uitlachen en gaat zogenaamd licht mopperend naar het volgende rijtje.
(Hij is hiermee zeker 10 minuten bezig geweest.)
Daar treft hij drie of vier (ik weet het niet precies) leuke, frisse, blonde jonge meisjes aan.
"En, dames, waar gaat de reis naar toe?", vraagt hij belangstellend.
...
"Oh, jullie zijn op tienertoer? En, waar toeren jullie nu naar toe?"
...
"Naar Walibi! Nou, dan hebben jullie nog een hele toer te gaan!?..... De dames gaan naar Walibi!" (De hele coupe geniet mee.)

Er ontstaat een heel gesprek:
"Meneer, meneer! Hoe heet u?"
"Ik heet Liesbeth."
"Meneer, hebt u ook kinderen?"
"Ik heb 4 kinderen." (hij noemt leeftijden en geslacht)
"Meneer, bent u altijd zo grappig?"
"Nee, vraag maar aan hen!"
Dan worden er selfies gemaakt, met Liesbeth tussen hen in, in het gangpad; met Liesbeth tussen hen in, op de bank; Liesbeth met 1 meisje alleen; Liesbeth met 2 vriendinnetjes; Liesbeth als een van de meisjes haar haar op een staart heeft en ook een als ze de haren los heeft. Liesbeth (de conducteur is zo kaal, kaler kan het niet) vraagt terloops of hij zijn haren dan ook los zal doen....
Hij verzucht tussendoor: "Wat is dit toch een rotberoep...!"
Hij heeft de hele coupe in zijn ban en hij bespeelt die als een stand-up-comedian in Toomler-Amsterdam.

Tussendoor komt hij ook nog even terug bij de mensen voor ons met de vraag of ze hem nu nog steeds uit zitten te lachen en gaat dan weer vrolijk verder met de meisjes.

Na een half uurtje is hij uit onze coupe verdwenen.
Na Utrecht komt hij weer terug en vraagt aan een meisje naast ons dat de plaats van de studerende dame heeft ingenomen. "En, is de rust eindelijk weergekeerd?"
Grote vraagogen natuurlijk, dat meisje weet van niets. En dan gaat hij weer los:
dat-ie vandaag zulke moeilijke vragen krijgt;
dat-ie zo wordt opgehouden bij het werk;
dat-ie het zo druk heeft....
En dan komt zijn collega binnen (de 2 kennen elkaar duidelijk heel goed) en er ontstaat een tweegesprek over de verdeling van het werk...
Dat eindigt met de mededeling van de collega dat hij ook wel weer even het omroepen zal doen omdat hij het daar natuurlijk ook weer veeeel te druk voor heeft.
Even later schalt het door de trein dat hij namens een collega die het hier te druk voor heeft, de volgende dienstmededeling heeft .....
De coupe ligt weer in een deuk.

Als we uitstappen op Schiphol, wenst hij ons op het perron een goede reis en
...doe ze de groeten daar van mij in Costa Rica!"

Als je vakantiereis zo begint...




- Posted using BlogPress from my iPad