Hier komen een paar woorden die bij me opkomen als ik de vraag lees:
- groen
- heuvelachtig
- veel v's: vogels, vlinders, vreemde geluiden en verraderlijke kuilen in wegen
- lekkere temperatuur (overdag, in de zon flink warm >30*, tegen de avond en 's avonds 22*, ruw geschat)
- nog geen regen gehad.
Op de eerste dag in La Garita (in een huisje op Dos Palmos) ,wordt de 4-w. afgeleverd. Het overhandigen kost, vanwege het invullen van heel veel formulieren en het dienstweigeren van de mobiele pinautomaat, wel bijna een uur, maar wat doet het er toe als je toch vakantie hebt?
Ons wordt geadviseerd om de grote wegen te vermijden vandaag, want door een staking van taxichauffeurs zijn er veel files ontstaan en is er geen doorkomen aan (hier hebben ze dezelfde problemen met "wild-taxi's" als in Amsterdam).
Dat komt goed uit, want we willen vandaag wat wennen aan de directe omgeving en de auto.
10 minuten nadat we vertrokken zijn (de auto rijdt prima) zijn we al bij een wijnhuis waar we eerst de wijn mogen proeven voor we een paar flesjes kopen. Ik neem echt een muizenslokje, want ik BOB. Bovendien zijn de (verkeers-) boetes hier gigantisch hoog en betaalt de verzekering niets uit als je gedronken hebt. Dat geldt voor alle overtredingen, dus ik rijd nu wel zoals het hoort op mijn leeftijd.
We lunchen in een dorpje vlakbij (Turrucares) langs de weg en besluiten daarna een tochtje naar het zuiden te maken. We rijden op google-landkaarten, maar omdat er echt nergens wordt aangegeven waar je bent en ook niet waar de wegen naartoe leiden, zijn we na iets meer dan een half uur het spoor bijster.
We stoppen en Peter vraagt aan 2 vrouwen waar we zijn (de jongste spreekt een beetje Engels). Peter komt lachend terug: we zijn waar we begonnen, in Turrucares. We rijden weer in het straatje waar we daarnet nog wandelden na het eten.
Toegegeven: het was een prachtig tochtje. Als we het zo hadden willen rijden, was het ons zeker niet gelukt.
We rijden door naar de dierentuin. Het lijkt misschien een suffe activiteit, maar we hebben er geen seconde spijt van: 't is een dierentuin waarin we voortdurend verrast worden.
Een leguaan eet de voerbak van een pappagaai leeg; er staat ineens een hert voor ons neus als we naar 2 emoes staan te kijken; er zoeven mensen boven ons aan een tokkelbaan; we zien een luiaard die beweegt(!); en als klap op de vuurpijl zien en horen we 2 koppeltjes reuzenschildpadden minutenlang "de liefde bedrijven". De mannetjes moeten er hard voor werken en dat is hoorbaar en zichtbaar!
Ik ga - als ik weer goed bereik heb via wifi - eens opzoeken hoe vaak ze dit doen, want ik heb de indruk dat we iets heel speciaals hebben gezien.
(Een reuzenschildpad is toch iets anders dan een konijntje...).
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten