Zo doen we over een overigens heel mooie route van 41 km. anderhalf uur.
Tot 2 km. onder de top is het stralend weer. Als we na 500 m. bij het entreehokje komen om te betalen, vertelt de kassier ons in uitstekend Engels dat we uiteraard naar boven mogen rijden, maar dat we zeker te weten NIETS zullen zien: de mist hangt als een zware deken over de krater en de top. Hij verwacht ook niet dat het vandaag nog beter wordt. Oei, dat valt even tegen...
We drinken de teleurstelling weg met een stevige mok koffie en rijden een stuk om de vulkaan heen naar het watervalpark.
Dan komt tegenvallertje nr. 2: de entreeprijs is niet misselijk (wij zijn toch te veel gewend geraakt aan Aziatische prijzen, denken we), maar ach, we gaan toch niet meer naar de vulkaan vandaag, dus vooruit!
Het park is prachtig! Het is een stuk regenwoud, waarin een 5-traps waterval ligt. Daarbij is er een enorme vogelkooi gebouwd waar je doorheen gaat: hij is zo groot dat je het nauwelijks meer ziet en er vliegen de prachtigste vogels in.
Daarnaast is er nog een vlindertuin, zijn er kikkers (ook van die prachtig gekleurde kleine gifkikkertjes), puma's, leeuwen, apen etc. Er staat ook een autenthiek Costaricaans huis waar je thee en koek krijgt aangeboden. Door de omvang en routing merk je niet veel van de andere bezoekers en we genieten van de natuur.
Als we na afloop lekkere steak eten in het restaurant dat ons al 2 x is aangeprezen - en terecht - valt er een tropisch regenbuitje. Het is er gezellig druk en op de TV zien we de terugkomst van de voetballers (de wedstrijd Brazilie-Duitsland moet ervoor wijken).
Even later zien we bij een enorm grote supermarkt (Amerikaans formaat en assortiment) dat Duitsland met 7-1 gewonnen heeft!
Ik weet nog niet of ik dat tegenvaller nr. 3 moet vinden.
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten