Ik heb altijd gezegd dat ik nog een keer terug wilde naar Laos en tegen de tijd dat we de grens overgingen vond ik het best spannend.
Gedachten als: "Wat gaan we toch doen? Het is daar nog zo primitief... Kunnen we dit nog wel?" spookten door mijn hoofd.
We nemen - ik denk wel voor de 5e keer - afscheid van Marielou en (Nieuwzeelandse) Peter na een voortreffelijke lunch met hot pot fish. Ook vanmorgen kwamen we elkaar weer bij toeval tegen op het eiland Don Khon waar zij in verschillende guesthouses verblijven.
Wij zijn met de fiets via de westkant van ons eilandje naar Don Khon gefietst. (Ons eiland is ongeveer 6 m2.)
Na vijf dagen min of meer eenzelfde plan te hebben gehad gaat ieder weer zijn weegs. In de tussentijd zijn er gezamenlijke uitstapjes geweest, culturele verschillen en reiservaringen uitgewisseld en bijzondere gesprekken gevoerd.
Don Khon is, voor zover we het gezien hebben, echt anders dan Don Det.
Het is groter, meer bebost en er is meer natuur om van te genieten. Er is bij voorbeeld de waterval, waar we gisteren waren.
Don Det is kleiner en compacter, met name in het toeristische stukje.
We zien weer, zoals altijd, van alles onderweg.
Een kind van een jaar of zes bestuurt een brommer met zijspan, waarin 2 nog jongere kinderen zitten. Ze doet het heel geconcentreerd en goed!
We zien ineens onderaan de brug links, waar we voor het eerst langskomen, een houten douanehokje staan, met geuniformeerde douaniers erin. Op het hok hangt een bordje waarop de tolprijs staat die betaald moet worden om over de brug te gaan: 3.500 kip (35 cent).
Wij zijn al een paar keer de brug overgegaan, maar hebben nog geen enkele keer een douanier gezien die een poging deed om het geld te innen.
Misschien doen ze dat alleen in het hoogseizoen, maar wat ze dan nu in dat kleine hokje doen samen?
Omdat het al weer een zonnige dag is, drogen de plassen van lieverlede op en wordt het iets gemakkelijker om de buffels, de kippen en de kinderen op het pad te omzeilen.
Hier leven mens en dier op dezelfde plek in bijna dezelfde omstandigheden.
We beëindigen onze trip van twee weken langs de Mekong met een relaxte sunset boottocht.
In de boot evalueren Peter en ik onze tien dagen in dit land.
Ik heb er geen seconde spijt van.
Het was heel bijzonder en wij hebben van elke dag genoten. Ook hier tegen de grens met Cambodja waar je temidden van duizenden eilanden leeft, at the end of the world.
Been there
Don Det
Morgen weer terug naar Thailand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten