donderdag, augustus 03, 2017

Eerlijk duurt het langst en bekijk het van de zonnige kant

Woensdag 2 augustus (kleinzoon Gijs wordt 10 jaar!)

Gisterenmorgen ontdekte ik dat ik mijn shawl kwijt was. Had ik in een van de 2 restaurants laten hangen waar we de laatste dagen gegeten hadden. Ik wist nog dat ik hem aan de stoelleuning had gehangen. Maar welke avond was het?

Na even nadenken wist ik het zeker: het restaurantje dat bij het reisbureau hoorde waar we ook de sunsetcruise en de overtocht deze ochtend geboekt hadden en waar we nu gingen ontbijten.
Dat zou dus goedkomen, verwachtte ik.

"Helaas," zei de jongen die ons al een paar keer geholpen had: er was niets gevonden! Hij had ook niet gezien dat ik gisteren een shawl droeg. "Dat klopt", zei ik, "want ik heb hem meteen aan de stoel geknoopt."
Ik had de afgelopen dagen goed met die jongen op kunnen schieten.

Toen we afrekenden voor het ontbijt, begon hij er uit zichzelf over en had een verhaal dat hij nog eens zou kijken en als hij hem vond, dan zou hij het voor de overtocht even regelen.

"Dat komt goed,", zeg ik tegen Peter. Hij komt straks met de shawl en een verhaal. En dat klopte: een minuut of 5 voor vertrek - wij stonden al bij de steiger te wachten- kwam hij met een plastic zakje met mijn shawl en een verhaal.
Het verhaal heb ik niet helemaal begrepen, maar ik denk dat het uiteindelijk voor hem beter voelde als hij hem zou teruggeven.

De reis van Laos naar Thailand gaat beginnen.
Overtochtje met de boot en een busreis van ruim zes uur omdat er dik 1 uur en 1 kwartier vertraging ontstaat door een hoop formaliteiten aan beide grenzen (en dan bedoel ik vooral van het kastje naar de muur gestuurd worden, van loket 2 naar 4 en met een daar verkregen bonnetje na betaling van 1 dollar, weer naar 4 om te gaan staan wachten tot je je paspoort terugkrijgt).
Gelukkig hebben we wel een hele fijne bus met fijne stoelen.
Alleen is er iets raars aan de zon in het gebied waar we doorreizen.
We moeten een kant van de bus kiezen en het is het fijnst als dat niet de zonkant is.
We rijden van oost naar west: het is rond het middaguur en we rijden nog de hele middag. Peter stelt dat de zon van oost, via zuid, naar west draait, dus hem lijkt de rechtse kant het beste: de noordkant.
Ik twijfel nog even omdat de plaatsen links wat ruimer zijn, maar ga overstag: we gaan rechts zitten.
En raad nou eens wat er gebeurt die middag: 90% van de tijd zit ik in de zon!

's Avonds facetimen we nog met de jarige, maar internet is erg zwak, dus dat duurt maar heel kort. Ik hoor nog net dat hij een gsm heeft gekregen...

Ik hoop dat we er nog achter gaan komen hoe dat nou met die zon zit, want het houdt me behoorlijk bezig.....

Donderdag 3 augustus

Deze ochtend rijden we met een golfkarretje door de jungle in Ubon: we zijn in de dierentuin. Het is een mooi avontuur: rijden over modderige paden en door diepe plassen en tussen de herten, die er los rondlopen en langs leeuwen, panters en giraffen die zoveel mogelijk vrijheid krijgen en toch goed zichtbaar voor de bezoeker zijn. Omdat we vroeg zijn, is er nog geen andere bezoeker te zien en hebben we het gevoel dat we met zijn tweeën door de jungle rijden. Het is echt hartstikke mooi en we hebben veel plezier met het karretje en Peter als chauffeur (hij overweegt nu zelfs om te gaan golfen).

De middag brengen we door bij een mooie Wat in piramidevorm en - even totaal iets anders - in een heel modern winkelcentrum, waar Peter nieuwe slippers koopt. Zijn oude die al 7 jaar mee op vakantie gaan, hebben het begeven. Het afscheid valt hem niet mee.

Morgen vliegen we naar Krabi (Ao Nang).



- Posted using BlogPress from my iPad

Geen opmerkingen:

Een reactie posten