"Wazige dagen"

Ik heb een paar wazige dagen achter de rug.
Als ik 's morgens buiten komt, begint het al. Mijn bril beslaat van het vocht, maar dat is na 2 minuten weer voorbij.
Wat iets langer duurt, zijn de watten in mijn hoofd: ik heb een kou gepakt (stom, want er zijn heel veel andere dingen om te pakken...).
Een koorstachtige nacht achter de rug, of was het toch gewoon de warmte van het land? En, een dag waarvan ik het prima vond, dat hij voorbij was.

We zijn intussen wel aangekomen in Phang Nga, in een afgelegen resort van Gerard (Nederlander) en Nui (Thaise). Het ligt in de rubberplantage, is heel kleinschalig en Gerard en Nui zijn geweldige hosts. Nui kookt lekker en Gerard doet de rest en is onderhoudend in de gesprekken. Er zitten nog meer Nederlanders.
We fietsen nog wel even naar de waterval, 2,5 km. verderop. Daar kunnen wel namelijk wel iets eten, al is dat slechts een pakje noodlesoep. Ze doen er voor ons wel een tomaatje bij en een ei.

Met 2 Nederlanders gaan we vandaag de boot in: letterlijk. Er zijn ook nog 4 Fransen aan boord.
Het is een geweldige dag en niet in de laatste plaats omdat de mist in mijn hoofd aan het optrekken is. Gelukkig maar!
We varen door mangroves, in grotten, langs apenrotsen. We lopen ook grotten in- met lampjes want geen steek voor ogen te zien- behalve aan het eind van de tunnel waar we een prachtig doorkijkje hebben.

We bezoeken ook het James-Bond eiland (hier is The man with the golden gun" opgenomen, zegt hij). Ik ben geen James Bond-fan, maar als je de souvenierwinkeltjes negeert, is het een mooi plekje om op de rotsen te klimmen en te genieten van het uitzicht.

Het hoogtepunt voor mij is Koh Panyee. Het wordt hier het Moslimeiland genoemd, maar voor mij is het het "Voetbaleiland". In dit op palen gebouwde dorp, wilden jongetjes graag voetballen, maar bouw daar maar eens voetbalveld. De jongens gaven hun droom niet op en er werd een voetbalveld gemaakt van een houten vlonder: met spijkers en splinters. De jongens gingen trainen en doordat ze zoveel extra skills hadden ontwikkeld op dat provisorisch voetbalveld, kwamen ze heel ver in de competitie: ze werden 7 x regiokampioen. Gerard vertelt dat die regio zelfs tot aan Bangkok loopt.
Ik weet niet of dat waar is, maar dat is niet belangrijk voor mij.
Ik vind het een eer, dat ik ook op dat voetbalveld heb mogen staan.
En omdat de meeste toeristen blijven steken bij het schooltje en het nieuwe voetbalveld van beton, staan we er met zijn tweeën.
Hoe mooi is dat?

PS. Er is een You-tube filmpje over het voetbalverhaal:
https://youtu.be/jU4oA3kkAWU

- Posted using BlogPress from my iPad