Thuis doen we alleen boodschappen omdat we een hekel aan winkelen hebben, maar hier gaan we winkelen!
Een bijna nieuw winkelcentrum waarvan we 2 dingen weten: er is een Apple-winkel en een winkel van Unilever om hun producten te promoten.
Ik begin maar meteen met de tegenvallers, dan hebben we die gehad: de Apple-store heeft geen licentie om i-pads te verkopen (nergens in Sri Lanka!) en de Unileverproducten moeten we haast met een lampje zoeken; weggestopt achterin het centrum in een etalage van een kapsalon.
Bovenin het centrum is het pas echt leuk! Daar is een soort ondernemersbeurs: kleine ondernemers kunnen daar hun producten promoten en verkopen (wij zien wel iets voor onze groothandelsstudenten: zitkussens).
We wandelen verder door de winkelstraten, kopen geen parapluutje (wel 2 x de winkel ingegaan met het plan dat wel te doen). Waarom zouden we? Het is nog steeds prachtig weer: hier in Kandy wel iets koeler van voorheen, 27 graden, maar heerlijk en als de zon er is, moet je echt wel een schaduwkant van de straat opzoeken om het droog te houden...(de deodorant is niet aan te slepen).
Als we een cappuccino drinken op de mooie binnenplaats van een hotel, krijgen we bij het weggaan potato chips aangeboden van mensen aan het tafeltje naast ons. We vinden ze zo lekker dat we weer gaan zitten en ook een portie bestellen: lekker!
Het terrein van de boeddhistische tempel waar we gisteren ook al waren, komen we nu langs een andere kant op. Veel mensen weer; kruikjes met water dragend terwijl ze rondgaan langs de bo-boom.
Peter gaat nog een keer het entreegeld betalen om het Internationaal boeddhamuseum te bezoeken en ik ga mensen kijken/spreken die ook hun zaterdag op deze toch heel bijzondere plek doorbrengen.
Als we weer samen zijn, wandelen we naar de Bookshop een eind verderop langs het meer. Eindelijk vindt Peter zijn stripboek over het leven van Boeddha.
De tuktuks verdienen niet veel aan ons vandaag (ook niet diegene die me vandaag al 3 x gebeld heeft!), want we wandelen naar de Kandy Lake Club waar om 5 uur weer een dansvoorstelling is. We zijn hartstikke vroeg, dus plaats op de eerste rij en vlak bij de bar! Nadat we eerst onze dorst gelest hebben, bestellen we voor onder de voorstelling een glaasje heerlijke whiskey: dat is luxe. En de voorstelling is nog mooier dan die van gisteren.
De enige tuktuk die we vandaag nemen vanwege de steile weg omhoog naar ons guesthouse, blijkt zo'n aftands geval dat hij de eerste helling van de weg al niet opkomt: hij stopt ermee!
We moeten de rest maar zelf te voet doen! (Laten we nu net voor deze laatste 400 meter de tuktuk genomen hebben....)
We sputteren wat tegen, laten merken dat we uiteraard niet tevreden zijn over de geleverde dienst (hij wist waar we moesten zijn) en betalen hem de helft van de prijs. En dan horen we dat ze best goed Engels kunnen spreken: "Fucking people".
We wandelen in een rustig tempo de steile weg omhoog en ach, als je er eenmaal bent valt het achteraf best mee!
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten