Daar zijn we dus, sinds gisteren, in A. (zo noem ik het maar even in de rest van de tekst, voor het gemak).
In een heerlijk guesthouse Milano: fijne tuin om in te zitten en te eten (of drinken, net wat je wilt); goed eten en een hele nette kamer op de begane grond. Morgen even naar andere kamer verkassen.
Een Nederlands jong stel (zij uit Budel) vertelt ons vandaag dat ze heel andere ervaringen hebben in de plaatsen waar wij nog naar toe gaan (schimmels everywhere, zelfs op de matrassen) en verder ook heel vies. Spannend vooruitzicht dus!
Ze hebben wel een goede tip voor een strandje in Trincomalee (Marblebeach, militair gebied, dat wel).
A. is een oude kloosterstad en is meer dan 1000 jr. het middelpunt van de Sri Lankeese beschaving geweest. We gaan met de fiets de Sacred City verkennen, een prachtig bosrijk gebied met goede asfaltwegen. Ook van de weg af, kan en mag er gefietst worden op natuurpaden en het hele gebied ligt bezaaid met restanten uit vervlogen tijden: paleizen, tempels, vijvers en een aantal hele mooie witte (en 1 niet-gestucte bakstenen) stupa's. De sfeer rond de stupa's is haast sereen: alles wordt in grote rust gedaan. Rond de stupa wandelen; op de knieen een moment van bezinning vinden; een lotusbloem neerleggen bij een beeld; geld doneren; in optocht achter een biddende monnik aanlopen, praten tegen elkaar.
Door de rust kom ik weer bij van het aangrijpende voorval waar ik vanochtend getuige van was. Terwijl ik voor een winkeltje stond te wachten op Peter die een flesje water kocht, kwamen een man en een vrouw van rond de 30 jr. schat ik, nogal opgewonden aanlopen. Vlak voor de winkel bleef de man staan, draaide zich naar de vrouw om terwijl zij hem voortdrend de huid vol schold (dat weet ik heel zeker, al spreek ik geen woord Singgalees). Hij bleef heel rustig, ook toen de vrouw uithaalde en hem met haar vlakke hand zo loeihard in zijn gezicht sloeg, dat hij toch echt even moest bijkomen. Hij vluchtte daarna min of meer een winkel in en daar ging het geduw en getrek van de kant van de vrouw nog even flink door, terwijl de man haar alleen maar tegenhield. Ik vond het verschrikkelijk om te zien, het druist zo in tegen mijn waarden.
Maar ja, ook dat komt hier voor...
Gelukkig denk ik er nu pas weer aan en heeft het me niet in de weg gestaan om toch een hele fijne dag te hebben.
Na terugkomst bij het guesthouse eten we een heerlijke salade in de tuin.
Wat is er veel om van te genieten.
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten