Een taxirit daar naar toe kost de hoofdprijs en we worden geadviseerd een grotere tuktuk te nemen. Ik denk dat het er nooit in kan en dat we dan 2 tuktuks moeten nemen. Peter heeft er wel vertrouwen in, dus OK.
Peter krijgt gelijk, alles gaat in 1 tuktuk en we zitten nog prima ook.
We bezoeken onderweg het Fort Frederick, ooit herbouwd door de Nederlanders nadat het veroverd was van de Portugezen. Aan het eind van de weg komen we bij Swami Rock, ook wel Lovers Leap genoemd omdat er in het verre verleden eens een - door haar minnaar verlaten - vrouw vanaf sprong. Zij overleefde de sprong en is later gelukkig getrouwd (met een andere man, dat wel).
Het kost nogal wat moeite om een guesthouse te vinden in deze omgeving en ook hier. Alles is volgeboekt!
Shiva is het enige min of meer fatsoenlijke en betaalbare guesthouse waar we terecht kunnen. Onze koffers weten niet wat ze overkomt.
Ik zeg er wel bij: het lijkt erger dan het is. We lunchen en 's avonds dineren we bij maanlicht en kampvuur op het strand (spaghetti en gamba's) in Chaaya Blu, een toprestaurant.
En, we snorkelen op Pigeon-eiland. Ik word weer ontzettend in de watjes gelegd door de bootsman, die me helpt met in- en uitstappen en ook de organisator is een servicekanon. Hij gaat met ons tweeen mee de boot in als we aangeven dat we het eigenlijk wel genoeg vinden na 2 x snorkelen en rijdt mee in de tuktuk die ons weer voor de deur afzet.
Pigeon-eiland heeft mooie vissen, maar het koraal is minder en ik durf te voorspellen dat er over 5 jaar aan de kust rondom het eiland nog maar weinig over zal zijn, want alles wordt kapotgetrapt omdat het koraal bij eb zo dicht bij het strand ligt.
Morgen met de bus naar Polonnaruwa; paar dagen cultuur opsnuiven i.p.v. zilte zeelucht.
Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten