Mooi omdat je voortdurend uitzichten hebt waar je in Frankrijk (om maar eens een land te noemen) speciale uitzichtspunten voor moet oprijden. Hier heb dan ook nog tig watervallen en gigantisch grote theeplantages. Hoe dichter je bij Ella komt, hoe groener en frisser (ook qua temeratuur). Maar we boffen enorm, want het is een zonnige, open dag en uit de meeste reisverhalen maak je op dat er hier weinig te zien is vanwege de mist en de regen. Het hoogste punt dat de trein bereikt, ligt op 2240 m. boven zeeniveau. Ella ligt er onder.
Comfortabel, want de stoelen zitten goed. Er is zoveel plaats in de coupe dat je geregeld van plaats kunt verwisselen, zeker nadat er al een paar uitstapplaatsen zijn geweest. Maar de meeste tijd staat Peter op het balkon!
Omdat de trein nogal schudt, vind ik het in eerste instantie best gevaarlijk om naar het balkon toe te lopen maar als ik de stappen eenmaal gewaagd heb en op het balkon ben, blijf ook ik daar zo'n 1 1/2 uur: zo lekker die wind in je haren en de zon op je gezicht!
De twee jongens die de eerste-klas cateren, hebben ons ontvangen met een Mentos-snoepje (alsof je in een vliegtuig zit), brengen muffins rond en serveren de koffie zelfs bij ons op het balkon. Het zijn studenten management, gastvrijheid en toerisme; ik vermoed dat dit voor hen een stageplaats is (ze geven zelfs tussendoor wat toeristische informatie en informeren laat in de middag als het frisser wordt of ik soms een dekentje wil!); nou dat heb ik bij de NS nog nooit meegemaakt, terwijl ik het daar op stations en in de trein wel stervenskoud heb gehad!
Het is weer een heel bijzondere ervaring.
In SunTop Inn hebben we een kleine, en naar ik nu hoor zeer gehorige, kamer. Het eten dat mama kookte was klasse: rijst met currie (vegetarisch).
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten