Wat een prachtige dag vandaag!
In de vroege ochtend wandelen we op het brede strand van Quarteira onder een stralende zon. Alleen in de verte zien we nog wat sluierbewolking.
Ik kan het niet laten om schelpen op de rapen, telkens een die nog net wat mooier lijkt dan de vorige.
Op de brede boulevard wandelen alleen maar tevreden gezichten.
Na een uurtje strijken we neer op een terrasje voor een kopje cappucino.
Wat voel ik me weer een bevoorrecht en gelukkig mens.
We houden het er lang vol zo, met een puzzelboekje en het Psychologie magazine. Hoe kan ik in dat laatste nu slechts gemiddeld scoren voor mijn "algehele positieve geestelijke gezondheid"? Ik zit maar gemiddeld goed in mijn vel? Nou, het voelt anders...
We lunchen in Loulé: een dorpje op een kwartiertje rijden.
In de markthal (Moorse stijl) vinden we Malaca wijn (vorig jaar ontmoetten we hier de startende ondernemer die foto's aan het maken was voor zijn PR.
Het lijkt hem dus goed te gaan!)
We wandelen naar het kasteel en het stadsmuseum. Het heeft geen uitgebreide collectie, maar alles is met zoveel zorg uitgestald dat het zeer de moeite waard is.
Helemaal per ongeluk ontdekken we een eindje verder een kleine kapel, de Igreja Nosse Senhora da Conceicão, waaronder de fundamenten van een Arabische stadspoort te zien zijn.
Er loopt een zeer enthousiaste gastvrouw rond, die aan Peter vraagt of hij even een enquete wil invullen over zijn bezoek aan de kapel.
Het is een A-4'tje vol vragen (er blijkt ook een achterkant ingevuld te moeten worden).
Nieuwsgierig/belangstellend kijkt ze aanvankelijk mee wat Peter invult, maar 3 vragen verder zegt ze hem voor wat hij het beste kan invullen.
Als ze bij het puntje Privacy komen, zegt hij dat er hier laag op gescoord wordt: "Hé, wat denk je? Ik kan niet eens alléén mijn enquete invullen!"
(Ze blijkt gevoel voor humor te hebben.)
Als er een vraag komt over de hygiene vraagt Peter haar of ze vanochtend gedoucht heeft... Kortom: ze hebben een hoop lol samen.
Intussen maak ik foto's van alles, wat streng verboden is volgens de bordjes.
De gastvrouw merkt het niet eens.
Op de terugweg wil ik graag even langs het supermarktje van gisteren. Er was daar zo'n aardig meisje bij de kaas. Toen ik in mijn beste Portugees probeerde te ontdekken of het kaasje dat me leek van de koe kwam (Boeh-geluiden helpen dan), begon zij spontaan te "mekkeren" en te "loeien" om aan te geven dat het gemengde kaas was. Maar, Peter wil het liefst naar de Lidl (ja, echt!)
Daar heb ik geen spijt van: wat een verschil met die in Nederland, zeg! Hier bakken ze zelf verse broden en broodjes (wel 10 verschillende soorten) en het assortiment is veel en veel groter. Er is een heel ingenieus tang-systeem om die broodjes onaangeraakt in een zakje te krijgen (hier zouden ze van Peter dus ook een hoge hygienescore halen, maar ja, daar wordt hier niet naar gevraagd.)
Wat een fijne dag: we maken al weer plannen voor morgen.
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten