Als we na een half uurtje varen met de veerboot vanaf Olhão op het eiland aankomen, schijnt de zon aan een strakblauwe hemel.
Even kijken we bedenkelijk: er zijn nogal veel mensen die hetzelfde idee hebben gehad als wij en we lopen in de file.
We drinken eerst maar een kopje koffie (ook al omdat een sanitaire stop goed van pas komt).
Als we na een kwartiertje verder gaan en het wandelpad volgen van de Wandelroutegids Algarve zien we nog maar een paar mensen en als we het strand op lopen, begrijpen we niet hoe het kan: we zijn bijna de enigen.
We genieten met volle teugen van de strandwandeling en ik heb mijn collectie schelpjes weer aangevuld. (De Jacobsschelpen heb ik alleen maar gefotografeerd en laten liggen.)
Aan het einde van de route rusten we even uit met een goed uitzicht op de strandmeren die daar liggen. Omdat het daar ondiep is, is er een zoutmoeras ontstaan.
Er moeten hier heel veel vogels zijn, maar we zien er niet veel. In de verte menen we wel een paar ooievaars te zien.
We horen veel gesjierp en gefluit en dat zijn dan ook de enige geluiden. Dat maak je niet meer zo vaak mee!
Op de terugweg zien we een paar stelletjes die in de duinen liggen te zonnebaden en ook bij terugkomst in het dorpje, is het tegen de verwachting in, helemaal niet druk.
De wachttijd voor de boot terug gebruiken we om een hapje te eten.
Als we even aan het varen zijn, maakt de boot een zwenking naar de vuurtoren. Die hebben we vanochtend links (eigenlijk rechts) laten liggen.
Als we naar de kade kijken, begrijpen we waar iedereen gebleven is.
De meeste mensen hebben ervoor gekozen precies de andere kant op te wandelen. We hebben geen idee, waarom. We vragen het ook niet... Immers, we hebben een hele fijne dag gehad en weten niet wat we (eventueel) gemist hebben.
Rechts: de oogst van vandaag.
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten