Via de Great Sand Dunes naar Colorado Springs

We moeten er weer vroeg bij zijn, volgens de boekjes: het licht is dan mooi en het is er nog niet zo bloedheet in de Sand Dunes.
Nou, dat laatste klopt zeker!

Hoewel we volgens het plan een uur te laat wakker worden (6.30 uur), is het nog behoorlijk frisjes en het water waar we aan het begin doorheen moeten waden is ijskoud.
Als we een klein eindje onderweg zijn in de Sand Dunes, moet ik het weer eens af laten weten: ik moet terug naar af voor toiletbezoek.
Peter loopt stoer een eind door. Telkens als ik omkijk, zwaaien we naar elkaar, maar het poppetje wordt steeds kleiner.

Als mijn lijf aangeeft dat het weer kan, wandel ik voor de derde keer door het koude water naar de duinen toe en kijk of ik Peter ergens zie.
Even denk ik dat ik hem is..., zwaai.... Maar dat blijkt tegen de verkeerde.

Op het eerste duin, waar vandaan ik terug ben gegaan, ga ik zitten en geniet van het uitzicht en de rust.
Ik hoef niet verder: 't is goed zo.
Als Peter terug is, is hij teleurgesteld over de hoogte die hij bereikt heeft.
We blijven nog een half uurtje zitten en genieten van het uitzicht en eindelijk komt de zon achter de wolken vandaan. Zo mooi!

We koersen richting Colorado Springs en belanden in Canon City.
Daar bezoeken we het Gevangenismuseum (v/h vrouwengevangenis) voor de 2e keer: we waren hier ook in 2004). Het is uitgebreid met een kelder-etage en het is toch weer heel bijzonder, ook al omdat het pal tegen de mannengevangenis aan ligt die nog wel als zodanig functioneert.
Ik moet veel denken aan de Netflixserie "Orange is the new black", vooral bij de keuken.

Als we even na vijf uur de wijk inrijden, waar we een schrijvershuisje gehuurd hebben, zijn we onder de indruk.
Het is een chique wijk met grote huizen en onvoorstelbaar brede straten!
De ontvangst door Tim is hartverwarmend (zijn vrouw Kate is even niet huis).
Ons huisje ligt in hun achtertuin.
Het is een plaatje.
Er is vers fruit, broodjes, koffie, een stereo-installatie, prima wifi en een hottub!
Er staan 2 fietsen en een tandem klaar en we mogen overal, wanneer we maar willen, gebruik van maken!

Nadat we naar een Mexicaans restaurantje zijn gewandeld waar ze ook lekkere Margerita's hebben, komen we heerlijk bij in de hottub.
We slapen een gat in de dag!

Colorado Springs (1)
Het ontbijt schiet er een beetje bij in (we zijn nog niet bij een bakker langs geweest en de bagels die klaar liggen, vinden we geen optie): we drinken een lekkere kop koffie en springen op onze fietsen: richting Down Town.
Dan blijkt dat de fiets van Peter niet helemaal OK IS; zijn achterband staat te slap om mee verder te kunnen.
We gaan terug en pakken de tandem.
Dat is even wennen.
Het opstappen is vooral voor diegene die voorop rijdt (Peter) niet eenvoudig.
De stang is hoog, maar we komen waar we willen zijn en hebben de meeste lol!
Over de brede straten, de campus. Een vrouw roept: "Hi, there! A tandem!
How long have you been doing this?"
"Five minutes!" roept Peter terug.

We stallen de fiets. Peter gaat naar een platenzaak; ik "winkel" wat in de omgeving. Samen lunchen we bij een Italiaan, slenteren door de straten...
maken plannetjes voor de komende dagen.

Als we terug thuis zijn, maken we kennis met Kate. Tim belooft de band te fixen en Peter stapt op de andere fiets, op weg naar de Dutch bakery.
Ik zit, met een wijntje, in de tuin en schrijf een blog.

Wat wil je nog meer?





- Posted using BlogPress from my iPad