Telluride/Ridgway
Op weg naar Telluride, komen we langs Ridgway.
We zien een farmers markt; het zonnetje schijnt; we stoppen.
En, toeval of niet, we stoppen precies op de plek waar we 12 jaar geleden in een wasserette onze was deden. De wasserette is er niet meer.
We slenteren over het grasveldje; er is een life- bandje. Ik zie een moeder met een baby (ik schat de leeftijd op 1 1/2).
De moeder zit op haar gsm te kijken: het jongetje zit met zijn ene handje op de tafel en tikt ritmisch mee, op de maat van de muziek: het ontroert me.
Als we verder rijden, zitten we al snel weer in de regen; toch is het mooi!
Telluride is een authentiek stadje (eind 19e eeuw pleegde Burt Cassidy hier een bankoverval), dat vooral bekend was om zijn vele bordelen.
Net als nu, was het toen een drukbezocht plaatsje, al was dat toen waarschijnlijk om andere redenen.
Er is daar nu een gratis kabelbaan (met overdekte cabines, voornamelijk voor de wintersport gezien de opbergplaatsen aan de buitenkant voor ski's en stokken; en nu voor mountainbikers, want achterop de cabines kun je je mountainbike ophangen). Die brengt je niet alleen naar de top van de berg, maar ook weer naar beneden naar een ander dorp (en van daaruit kun je weer overstappen naar weer een andere plek). Gratis openbaar vervoer via kabelbanen!
We lunchen bij een Mexicaan. Onverwacht lekker (al hadden ze geen frietjes meer (?); ze bedoelden waarschijnlijk dat ze geen voorgebakken frietjes meer hadden. Maar, het voorgerecht met verse spinazie was top!
Voor ons was het een meer dan complete maaltijd.
Op de terugweg leggen we nog even aan in Ridgway, waar we in de plaatselijke brouwerij een biertje drinken (ik neem alleen een IPA-proefglaasje dat je hier overal krijgt aangeboden en Peter neemt een forse pint.)
We hebben dan al een cappuccino gedronken in een plaatselijk koffiehuis (soort bibliotheekje ook) met prima wifi. We maken daar gebruik van om voor maandag a.s. de beroemde (mooiste) treinrit te boeken in Durango.
We hebben de laatste 2 beschikbare plaatsen.
's Avonds op de camping genieten we van het "echte" versgebakken brood met kaas.
Wat kan dat toch lekker zijn!
Durango
De tocht naar Durango gaat over de million-dollar highway. Niet zeker is of de naam is ontstaan door de hoge kosten van de aanleg of over de onbetaalbare schoonheid. Ik hou het bij het laatste! Echt geweldig.
We komen o.a. langs de Red Mountains die er heel mooi uitzien. Kom je dichterbij, dan zie je vanaf de alweer kunstig aangelegde uitzichtplek dat onderaan die rode bergen een groot mijncomplex is geweest. De resten zijn nog duidelijk aanwezig en nu begrijp ik ook beter waarom hier zoveel ghosttowns te vinden zijn: zij dienden als slaapstadjes voor de mijnwerkers.
We hebben dan al op een uitzichtplek gestaan die vrij boven het dal hing met zicht op een een waterval.
(Ik moet eerlijk zijn: Peter heeft daar gestaan; ik vond het te eng. Bangschijter die ik ben!)
Ons huisje is een soort houten Iglo: hartstikke leuk. Met veel grond erachter: een zitje; paard in de wei.
Durango zelf is weer hartstikke gezellig. Ik was bang dat het zou tegenvallen vanwege de mooie herinneringen er aan, maar dat is niet zo!
We belanden in Steamworks brewery, waar we een bierproeverijtje doen; leuke ontmoetingen en gesprekjes hebben met een stel uit Albuquerque, een man uit Cuba en een jongen uit Denver die er net een voettocht van 400 mijl op heeft zitten; ontzettend lekker eten.
Gelukkig doen we er een paar uur over, zodat ik weer veilig naar de Iglo kan rijden.
Dit was een bijzonder mooie dag.
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten