Op zondag rijden we naar Mesa Verde Ntl.Park. Het is niet ver en omdat we op tijd weg rijden, zijn we al ruim voor 9 uur in het park.
Het lijkt nog niet druk te zijn, maar als we aan de beurt zijn om een ticket te kopen voor een guided toer, kan dat pas om 2 uur 's middags. Dat doen we niet, ook al omdat het een toer van 2 uur is en dan vinden we het te laat worden: we willen in de loop van de middag gewoon weer lekker "thuis" zijn.
We boeken daarom de de toer naar het Cliff-house; ook pas om 1 uur mogelijk maar die duurt maar 1 uur.
Stiekem vind ik het niet zo erg, want de 2-uurs tocht is de zwaarste en ik ben nog steeds niet zeker genoeg van mezelf om te denken: "Dat lukt me wel."
Maar na de tocht van vandaag is er wat meer vertrouwen: ik had er best een uur aan vast kunnen knopen. Bovendien kon ik goed mee, fysiek, en had ik zelfs als eerste de 4 houten ladders terug naar boven beklommen (met Peter als goede tweede, maar die hijgde harder dan ik: het valt echt tegen om flinke inspanningen te verrichten op die grote hoogte van 2400 m).
Het doel van de tocht is het bekijken van een alkoof (overkapping van zandsteen-rotsen), waarin de indianen tot 1200 hebben geleefd.
Je krijgt een goed idee van hoe het er toen heeft uitgezien.
Wat ik wel zorgelijk vind, is dat er de laatste jaren veel scheuren in het bouwwerk komen en dat er veel (zo mogelijk, onzichtbaar) stutwerk aan te pas komt om de zaak in tact te houden. Toch mogen de toeristen nog steeds, zij het beperkt, het bouwwerk betreden. Ik ben benieuwd hoe lang ze dit volhouden.
De tijd tussen 9 en 1 hebben we besteed aan het rijden van een andere route in het park met een kleine trail van ongeveer 1 km. die onverwacht heel mooie uitzichten bood en ook langs een alkoof kwam, waar een vrijwilliger interessante informatie gaf.
Als we het park uitrijden, zien we de bliksem in de bergen en even later rijden we in de regen: we hebben weer eens veel geluk gehad!
Als we thuiskomen is het droog, maar het is dan wel een flink stuk frisser geworden, zodat we de groenten en vlees wel bbq'n, maar lekker binnen opeten.
Op maandag gaan we een dagje treinen.
Er loopt van Durango naar Silverton een stoomtrein (de mooiste treinreis van Amerika volgens de Amerikanen hier).
En na vandaag geloof ik het ook wel.
Het is een lange reis: 3 1/2 uur heen en (je raadt het al, ook 3 1/2 uur terug) over een traject van 80 km. Maar mooi!
De route ligt min of meer langs de rivier Animas (die uitmondt in de Colorado rivier), soms vlak er langs en dan weer op grote hoogte.
Adembenemend.
Toen we begonnen was het nog frisjes; even later zaten we in de blakende zon en weer wat later in een enorme onweersbui met hagel.
En, toen we uitstapten op het keerpunt scheen het zonnetje weer!
In Silverton lunchen we in een Western-restaurant Handlebars: een heerlijk soepje maken ze daar!
Toen we op een bankje op straat wat zaten te kijken naar voorbijgangers, raakte Peter in gesprek met een invalide dame in een soort scootmobiel die wel zin had in een praatje.
Met grote verbijstering en toenemende irritatie heb ik naar ze zitten luisteren.
Peter stelde vragen over o.a. het pensioenstelsel en ja hoor, daar ging ze los,
Eerst wat feitelijke info, maar daarna kwam al gauw de economische en politieke situatie van Amerika erbij en "god verhoede" dat Hillary verkozen wordt, want die is er - net als Obama - op uit het land naar de vernieling te helpen.
Nee, er is maar een verlosser: Trump.
"En zijn ideeën over vrouwen dan?"
Och, zo is hij helemaal niet. Heb je zijn dochter niet over hem horen spreken? Hij is echt lief voor vrouwen hoor, dat geloof ik zeker.
"En dat hij de ene dag dit zegt en de de volgende dag weer iets anders?"
Ja, hij maakt veel foutjes he? Maar hij gaat het echt maken hoor! Die Hillary zit al zo lang in het bestuur (30 jaar of zo) en ze heeft nog steeds niets fatsoenlijks kunnen regelen!
Daarna gaat het nog even over het recht op wapenbezit en het toelaten van buitenlanders.... Ik leg niet uit wat ze daar van vindt.
(Ik was al afgehaakt.)
Deze dame is nota bene de echtgenote van een priester en heeft zelf ook 8 jaar in zijn parochie meegewerkt.
Op de terugweg heb ik geen seconde meer aan haar gedacht.
Ik had wel iets mooiers.
Langs het traject zijn stukjes met sneeuw bedekt! Op 8 augustus is hier 's middags sneeuw gevallen en wij zitten inmiddels weer in het zonnetje te genieten.
Voor we naar "huis" gaan, leggen we nog even aan bij de plaatselijke brouwerij: Steamworks.
Het is een topdag geweest.
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten