Gunnisson-Ouray

Gunnisson
Op weg naar onze volgende pleisterplaats, gaan we naar de Black Canyon.
In het diep ingesneden dal van de (alweer) schitterende canyon stroomt de Gunnisson-rivier.
Bij het visitor's centrum laten we ons eerst uitgebreid informeren over de canyon en het avontuur van 2 kerels die de moed hadden om de canyon - die bekend stond als "ondoordringbaar" en "onoverwinnelijk" - te bedwingen.
Hierdoor wist men de weg voor de later ingehakte tunnels in dit gebied voor een spoorlijn en voor het irrigeren van de omliggende gebieden die hierdoor veranderden van een woestenij in een gebied waar nu veel fruit geteeld wordt.

We rijden helemaal naar het eind waar we een trail gaan lopen (op aanraden van een ranger kozen we deze, want die ging maar een beetje op en neer).
Wat dat laatste betekent, weet ik nu onderhand wel. Het was zwaar; het was heet, het was de moeite waard! Goed gevoel over.

Ouray
Omdat we hier 12 jaar geleden ook al eens (heel kort maar) waren; het er schitterend uitzag (zelf noemen de Amerikanen het "het Zwitserland van USA); het heel lekker weer was hier; er geweldige hot pools waren, zijn we hierlangs terug gekomen.

Het is even mooi als in onze gedachten; het weer is duidelijk minder.
Als we het dal inrijden, komen de donkere wolken ons tegemoet en op de camping zijn we net klaar met eten, als het begint te miezeren.
Maar, we zitten op een hele grote plaats in een fijne cabin en op nog geen 25 meter staat er een kiosk met een hottub.
Daar hebben we gisteravond voor het slapen gaan, goed gebruik van gemaakt! Heerlijk...

En vandaag lijkt het aanvankelijk beter te worden, maar dat is bedrog.
In de loop van de ochtend begint het weer te regenen en hoewel het tussendoor af en toe opklaart en de zon doorbreekt, moet ik het toch bestempelen als een druilerige dag.
Maar: we hebben hem goed besteed.
Rond de middag rijden we naar het stadje, waar we een lekkere capuccino gaan drinken en daarna ga ik naar de pedicure. Er was om 1 uur een plekje vrij.

Het is een hele belevenis. In de chic ingerichte salon, waar ook gekapt en gemanicuurd wordt, staan alleen maar relax-fauteuils (die van de pedicure-afdeling zijn opgesteld achter een bubble-voetenbad).
Het interieur is chic in zwart en goudtinten; er hangen kroonluchters.

De eerste vraag die Christine me stelt is: "Welke kleur?"
Ik moet even nadenken en zie dan dat ze naast me wijst naar een kast met nagellak waarin zoveel kleuren staan, dat ik zeg: "Nee, dat hoeft niet: ik kom alleen om de nagels te laten knippen"... (Christine kijkt nog net niet teleurgesteld.)
Als ik in de stoel ben gaan zitten en mijn voeten in een lekker warm badje heb gestoken, wordt de masseur (die in de stoelrug verborgen zit) ingeschakeld.
Wow, dat is nog een relaxed! Ik ontspan helemaal...
Daarna krijg ik een voet-/beenbehandeling die pedicure en Thaise voetmassage ineen is (en intussen die masseur maar zijn best doen...).
Intussen bedenk ik dat ik thuis al een paar maanden zoek naar blauwe nagellak voor mijn tenen en hier zeg ik nee!? Ik kom terug op mijn keus en Christine zegt voor de tiende keer "Awsome!!!"

Als Peter na zo'n 40 minuten binnenwandelt om me op te halen, ben ik nog lang niet klaar. Geen punt: hij mag naast me zitten en ook bij hem wordt de rugmasseur in werking gesteld.
Na deze uitgebreide behandeling krijg ik een paar "instant"-teenslippers mee, zodat de nagellak nog even 5 minuten extra kan uitharden.
Hier moeten we even van bijkomen in de plaatselijke Brewery.

Na een lichte lunch laten we ons zakken in de pools van Ouray: 80 en 102 gr.F

- Posted using BlogPress from my iPad.