Voor de 2e keer in Altinkum. We worden herkend en begroet als vrienden. We krijgen een grote hoekkamer en er wordt naar het restaurant gebeld dat er nog 2 gasten komen lunchen (lunchtijd is eigenlijk voorbij).
Vriendelijk personeel, gemoedelijke sfeer.
Niet alle gasten zien er even sophisticated uit (veel tatoos en enorm dikke lijven) en/of gedragen zich fatsoenlijk (er wordt veel geschransd en niet altijd met "de lipjes op elkaar" zoals ik mijn kinderen voorhield). Onze buurman heeft een tic en zit continu te "hummen" tegen zijn vrouw die dat heel normaal lijkt te vinden. Misschien ga je dat automatisch doen als je uitgepraat bent met elkaar?
Maar buiten al deze kleinigheidjes hebben we het er heel fijn. We herontdekken Side: er is veel meer bewaard gebleven van de oude nederzetting dan we ons herinneren of - en dat lijkt dichter bij de waarheid - er worden continu nieuwe opgravingen en restauraties gedaan.
De winkeliers denken echter nog steeds dat er meer mensen in de winkel komen kijken/kopen, naarmate je meer en harder en in alle talen roept dat je rustig binnen mag kijken, om dan vervolgens als een lijfwacht op 50 cm. afstand achter je aan te lopen (nou, dat is relaxed winkelen!).
Op de laatste dag is het voor 't eerst niet zonnig (slechts af en toe breekt hij de zon even door): goed om weer eens de benen te strekken. 's Morgens wandelen we naar de oude stad en na de lunch naar het nieuwe gedeelte.
We lopen ook nog even langs Kervan, waar we 10 jaar geleden waren: het hotelletje staat er nog, maar de omgeving is haast onherkenbaar veranderd.
Als we weer naar het strand gewandeld zijn, zitten we op 50 meter van Altinmum. Het cirkeltje is weer rond.
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten