Het Turkse deel is gemoedelijk: smalle straatjes in het oude gedeelte, winkeltjes, oude mannetjes voor een koffieshop, lurkend aan hun sigaretje of pijpje.
De stad is bijzonder: het is een soort Berlijn, maar dan nog in 2013. Een verdeelde stad: het noordelijke deel is Turks Cyprus, het zuidelijke deel Grieks Cyprus. De scheiding loopt midden door de stad met dichtgemetselde straten, muurtjes, prikkeldraad.
Op 1 punt is een doorgang met 2 heuse douanekantoren waar je bij de paspoortcontrole landenstempels krijgt. Dat voelt tegennatuurlijk: hoezo laat je je paspoort zien midden in een winkelstraat? Van een en dezelfde stad?
Dat je in een rijker deel komt, is meteen te zien aan de soorten winkeltjes, de bestrating en de prijzen die aanzienlijk hoger liggen dan 10 meter terug. Maar net als in het Turkse gedeelte is er ook hier een kerk en/of kathedraal omgetoverd tot een moskee. Om toch met het gezicht naar Mekka te bidden zie je vreemde schuine opstellingen tussen de zo vertrouwde pilarenrij; naast de preekstoel een katheder voor de imam...
Wat ik wel apart vind, is dat er een buste staat van Makarios die uiteindelijk toch van het eiland verdreven is: kennelijk is de roem van de aartsbisschop en eerste president van het onafhankelijke Cyprus niet vergaan nadat hij in 1974 van het eiland verdreven is. Ook het bevrijdingsmonument maakt veel indruk.
De stad ruikt naar vers bereid eten (boregi, gevulde pannekoekjes tijdens de lunch in de Buyuk Han, in de Karavaserai) en koffie. Er zijn geen opdringerige detaillisten, alleen maar vriendelijke.
Na een fikse wandeling, hebben we de stad nog eens bekeken vanaf het dakterras van het Saray Hotel op het Ataturkplein. Het uitzicht is prachtig, maar ik zou er nog niet voor niks willen logeren met hun sjagrijnig personeel en ongezellige kille uitstraling.
Lekker terug naar Girne, met de dolmus, en daarna naar Lapta: Top Set Hotel met een glaasje raki....
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten