Famagusta

Als ik voortaan aan Famagusta denk, herinner ik me kerken! Een dik ommuurde (Ravelijn) oude stad waar het wemelt van de kerken, al dan niet omgetoverd tot moskee, al dan niet uit vervlogen tijden, maar vooral als restant en getuige van de tijd waarin Famagusta de rijkste stad ter wereld was.
Daarom geen enkele foto van een kerk: er is meer daar.


Zelfs als je niet de uitgestippelde stadsroute zou lopen, ontkom je er niet aan.
Ik zou dat ook niet proberen, want `t is echt de moeite waard.
Tegen de stadswal aan staat het kasteel van Othello waar hij zijn geliefde Desdemona heeft vermoord (Ik weet niet waarom hij dat deed, toch eens even opzoeken). Peter bekijkt nog even de binnenkant en klimt de trappen op voor een uitzicht op de haven; ik hou het even voor gezien en geniet van het warme zonnetje op een bankje: heerlijk!





De weg ernaar toe is vlak, met links en rechts in de verte een bergkam. Terug rijden wij weer een andere route door de bergen: ruiger dan gisteren.
In aanloop naar de bergkam merken we dat de Cyprioten zuinig zijn met richtingaanduidingen: we moeten een paar keer terug om een ander weggetje in te slaan, soms geholpen door een goed Engels sprekend meisje van een jaar of negen, dat glimt van trots dat het haar lukt om ons de goede weg op te krijgen.

Het is alweer een fijne dag geworden.


- Posted using BlogPress from my iPad