De wachttijden bij metro's en bussen zijn heel kort; de trein rijdt op tijd en supersnel: in 35 minuten zijn we in Toledo.
De controles zijn een hoofdstuk apart. Op het station ziet het eruit als op een vliegveld: alle bagage gaat op de rolband door scanners en elke passagier wordt aan een detector onderworpen.
De wachtruimte in het station is navenant: super relaxte fauteuils en koffiecorners te over.
In de trein zijn de zitplaatsen al even luxe: twee armleuningen, een voetensteuntje en een klaptafeltje en de trein glijdt over de rails (geen kedeng, kedeng...).
Toledo is een prachtige stad met een rijke geschiedenis en cultuur en staat op de werelderfgoedlijst van de UNESCO (zo staat het op Wikipedia en ik kan het niet beter formuleren).
De eerste uren brengen we door in de kathedraal: je kijkt je ogen uit, zo veel
pracht en praal. De sacristie alleen al is een museum op zich.
Het is echt overweldigend mooi.
De rest van de dag brengen we dwalend door de straatjes door en dat is al een prestatie van jewelste: het is een continu proces van stijgen en dalen (en niet zo'n beetje ook).
We lopen ook nog even het stadhuis in, maar we komen niet ver: verboden toegang!
Aan het eind van de middag gaan we ook nog even de Synagoge binnen, maar daarna is het welletjes.
We reizen terug naar ons appartementje in Madrid en echt waar: precies een uur later zitten we op ons piepklein balkonnetje met een glaasje lekkere wijn!
Het is weer een mooie dag geweest.
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten