De aandachtige lezer weet nog wel dat ik toen 's morgens in het Prado was.
Daar, lichtelijk naar voren gebogen om te kunnen genieten van de 7 doodzonden van Hiëronymus Bosch, voelde ik dat iemand mij met lichte aandrang een beetje los van Peter schurkte, zo interpreteerde ik het althans (ik kon het nog net geen swaffelen noemen, maar het was op het randje...). Toen ik - begrijpelijk - wat geschrokken, een beetje naar rechts uitweek, zag ik in mijn ooghoek dat het een man was.
Peter had niets in gaten, geboeid als hij was door de 7 doodzonden.
Was die man nou aan het voordringen? Of wat?
Nog geen 5 tellen later legde hij zijn hoofd op mijn schouder en begon vleierig kopjes te geven.
Dit vond ik echt te ver gaan (zelfs in deze omgeving) en ik deed een flinke stap opzij en keek hem met een vernietigende blik aan.
De man schrok hevig en wist zich totaal geen houding te geven. Hij vluchtte snel naar de andere kant van het tableau en biechtte bij zijn partner op wat hij zojuist gedaan had: hij had mij voor haar aangezien!
Zij kon er wel om lachen (ik toen ook), maar hij nam haar snel bij de arm en verdween de volgende ruimte in...
Nadat ook ik had opgebiecht bij Peter wat me zojuist overkomen was, kon ik me pas echt gaan verdiepen in de 7 hoofdzonden.
Tsjonge, je maakt wat mee in zo'n museum.
"Ons" favoriete restaurant!
Goed, dan vandaag.
Om even na tien uur zijn we bij Thyssen: geen lange rijen. Gewoon naar binnen, jassen in de garderobe en met het plattegrondje in de hand, dezelfde taktiek toegepast als die van gisteren.
Hier is de routing echter veel logischer: je gaat als het ware door de tijd heen en de aangegeven meesterwerken gaan mee met die volgorde.
Het is werkelijk ongelooflijke wat hier te zien is!
Van Rembrandt tot Renoir, van Dali en Lichtenstein tot Hopper en Van Gogh, van de wolkenpartijen van Ruisdael tot Venus en Cupido van Rubens.
Hotelkamer van Hopper
El Lissitzky
De "swaffelaar" van gisteren is hier niet en dat is maar goed ook! Vandaag zou ik hem meteen een oplawaai hebben gegeven (of op zijn minst een grote mond): het is zo'n dag waarop je wel enorm geniet van alles, terwijl je hoopt dat je lijf wat beter zou aanvoelen.
Dat is even niet zo vandaag, maar ik voel me sterk genoeg om 's middags nog lekker door wat winkelstraten te dwalen. Jammer dat ik geen leuk blauw tasje kan vinden....
Morgen naar Toledo met de trein. Daar verheug ik me op, want het schijnt een mooie stad te zijn.
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten