Ze lachen veel.
Ze hebben een poging gedaan er wild en jong uit te zien (dat laatste is niet gelukt: ze zijn duidelijk 50+).
De mannen weten wel waar ze gaan zitten: hier hebben ze hele lekkere, erg goedkope cocktails (uit een plastic beker, maar ja.... afwassen kost natuurlijk ook geld en zo heb je geen derving door breuk).
En ja, wij zitten er ook!
Als we nog maar net zitten komt er een jong Thais meisje langs dat naar de mannen kijkt. Net iets te lang om het achteloos te noemen.
De mannen staan op scherp en maken meteen contact: "Hello, beauty. Come here!"
En tot mijn stomme verbazing komt ze naar de mannen toe.
Gaat dat zo? Is het echt zo gemakkelijk?
Ze gaat naar de zonnebrilman en staat toe dat hij haar hand pakt en haar arm streelt.
Dat ontstaat er een gesprekje dat ik helaas niet meer kan volgen.
Het resultaat vind ik wel bemoedigend: ze schudt een aantal keren nee en met een allerliefste glimlach neemt ze afscheid: "Bye, bye!..."
De heren doen alsof ze hun nederlaag kunnen incasseren of sterker nog: Wat nou, dit is geen nederlaag! Dit was helemaal geen versierpoging!!!! en illustreren dit door puberaal te gaan lapdansen bij elkaar en oh, wat hebben wij een lol samen....
We zien er meer, van dit soort mannen! En, we zien ook mannen die erbij zitten alsof ze denken: He, ik ben er nu al twee dagen en ik heb nog geen Thaise kunnen verleiden?! Veel meer dan 8 jaar geleden en ook dat vind ik bemoedigend.
Na de cocktail slenteren we over de avondmarkt: er is hier veel te koop. Veel meer dan dat er gekocht gaat worden. Dat is misschien leuk voor de toeristen die wat te zien hebben op zo'n avond, maar toch triest voor de detaillisten.
Zijn er geen nieuwe, andere, verrassende zaken aan te bieden die wel wat opleveren?
Ik weet het niet.
Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten